พรรณา

ผู้เขียน : พรรณา

อัพเดท: 10 ก.พ. 2008 18.55 น. บทความนี้มีผู้ชม: 2841 ครั้ง

เป็นเรื่องเล่าเล่นสนุก ๆ


อีปุย - ไอ้คก

วันนี้จะเล่าเรื่องอีปุย ......  ฉันสมัครใจที่จะเรียกมันว่าอีปุย ซะมากกว่าค่าที่มัน ๖๖  ร ด เหลือใจ และฉันก็ไม่ค่อยชอบมันหรอกเพราะพอเจอมันทีไรฉันเป็นแพ้น็อคมันทุกที ( หมัดหมาไง ไม่ใช่หมัดคน  รู้จักป้ะ ) เวลามันมา            หน้าบ้านฉันทีไรฉันก็มักเอาก้อนหินขว้างมัน    ใจร้ายละซิ  เปล่าหรอกเป็นก้อนหิน ก้อนเล็ก ๆ และบางทีก็หินลม   หินลม  งงงงงงงงงงงงง  ก็หินหลอกหมาไง.  งงงงงง...เออ....งงงงงงไปเหอะ................. ใกล้ค่ำแล้วหลังจากออกกำลังกายที่หน้าบ้านแล้วนั่งพักให้เหงื่อที่ไม่ค่อยมีแห้ง และถือโอกาสรับลมหนาวต้นฤดูกำลังพอสบาย ๆ อีปุยเดิน         กลับบ้านพร้อมครูดวง  เขาเปิดประตูเข้าบ้านโดยไม่ทักทายกับฉันเพราะไม่มีธุระอะไรว่างั้นเถอะ  ฉันกำลังนั่งยองๆ กับพื้นรับลมหน้าโรงรถ  และมองดูโน่นดูนี่เพลิน ๆ พลันอีปุยก็วิ่งออกมาจากพงต้นไม้บ้านของมัน ( ทำต้องพงต้นไม้นะ ) วิ่งตรงมาใกล้ฉัน  คราวนี้มันไม่เห่าไม่แฮ่ใส่ฉัน แล้วมันก็หยุด  ตาจ้องเป๋งไปที่พื้นเบื้องหน้าของมัน ฉันมองตาม  ไอ้คก ( ห้ามเรียกอีคกเพราะมันหยาบคายในความคิด ) มาจากไหนตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ กระโดดหยองๆ แหยง ๆ  อีปุยมองด้วยความสงสัยสัย    !!!!!   ทันใดนั้นพอไอ้คก กระโดดปั๊บ  อีปุยตะครุบปุ๊บ  อีปุยปล่อยปิ๊บ  ไอ้คกกระโดด ??????? คิดเองนะ ............ สักพักไอ้คกนิ่ง  อีปุยปล่อย  ไอ้คกกระโดด  อีปุยตะปบ  ฉันคิด  เอาละซิเวรของมึงแล้วไอ้คกเสือกออกมาเจอหมาเด็ก ๆ เข้าพอดี   มันเล่นเอาเถิดเจ้าล่อกันได้สักหน่อย  ฉันก็ทนไม่ได้กลัวว่าอีปุยจะเล่นไอ้คกเฉาตายซะก่อน  ฉันอยากให้ไอ้คกมาบ้านของฉันมากกว่าอีปุยเพราะไอ้คกช่วยกินแมลงที่มารบกวนต้นไม้ เนื่องจากฉันมักเป็นศัตรูกับสารเคมีแทบทุกชนิด  ฉันจึงพูดห้ามอีปุย “ อีปุยหยุดเลยนะมึงไม่รู้จักเขตบ้านใครซะแล้ว”  อีปุยมันไม่ตอบคำถามฉัน มันได้แต่จ้องมองตาฉัน  ทันใดนั้นอย่างไม่คาดฝันว่าหมาอย่างมันจะทำได้ มันเอาฝ่าตีนของมันตะปบลงไปบนหัวไอ้คกแล้วขยี้เบา ๆ มัน !!!งานนี้ไม่ต้องจินตนาการเห็นกับสองลูกกะตา ขยี้จริงๆ  พร้อมกับมองหน้าฉันเหมือนจะถามว่ามีไรป้ะ   เท่านั้นแหละสติแตกฉันแหกปากดังลั่น อีปุย  อีอีอีอี++++++++++++++  แล้วมันก็วิ่งกลับบ้านมันไป  ฉันได้แต่มองดูไอ้คกที่นอนสงบนิ่งและสัพเพสัตตาให้มันไป  ชั่วเวลาอีกสองกระพริบตาเท่านั้นไอ้คกค่อย ๆ โก่งตัวขึ้นและกระโดดต่ำ ๆ ( ต่ำกว่าปกติ ) ช้า ๆ เข้าไปใต้ท้องรถเพื่อหลบภัย  ฝ่ายอีปุยสักพักมันก็เคาะประตูบ้าน  ครูดวงก็เปิดบ้านรับมันเข้าไป  ....................ฉันไม่กล้าฟ้องครูดวงหรอกว่าอีปุยหมาของเขารังแก                     ไอ้คกของฉัน  ....ฉันกลัวเขาว่า บ้า  จริงไหมล่ะ   อย่าว่างั้นงี้เลยนะ  คุณก็เหมือนกันแหละ  อ่านอยู่ได้  ....................คราวหน้าอ่านเรื่องอีดำนะคะ


บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที