ไม่นานมานี้...... คุณป้าพิธีกรได้โทรเข้าสายมาหาหนู แล้วสัมภาษณ์เกี่ยวกับการร้องเพลงอีแซว แล้วก็การเรียน สอบโควตาต่างๆ ตามมหาวิทยาลัย เอิกๆๆ
หนูละขาแขนสั่น ขนาดคุยอยู่ที่บ้าน.....คุณครูพิสูจน์ออกรายการก่อนหนู.....หนูก็นั่งฟังตอนที่คุณครูพูด .....แล้วก็ต้องนึกในใจว่า โห!! ทำไมครูโยนมาให้อย่างนั้นล่ะ....อะไรก็น้องจิ...แล้วถ้าป้าพิธีกรถาม จะตอบได้ไหมเนี่ย....นึกไปไม่ทันเท่าไหร่....สายโทรศัพท์ก็เข้ามา ...และได้ยินเสียงพูดว่า
เดี๋ยวน้องถือสายรอสักครู่นะค่ะ....อย่าวางนะค่ะ....เดี๋ยวพิธีกรจะสัมภาษณ์.....(ไอเราก็นึกในใจ....จะวางทำไมล่ะ.....ถ้าวางแล้วหนูจะได้คุยม่ะเนี่ย).... คิคิ.
เมื่อเริ่มรายการ....อันตัวข้าพเจ้านั้น....ก็หัวเราะก่อนเลย...เป็นการลดควมประหม่า....ให้ญาติๆไปข้างนอกให้หมด....(ว่าง่ายๆ..ไปหาคลื่นฟังกันเอาเอง...เพราะขนาดตัวเอง ยังไม่ค่อยจะมีคลื่น...เพราะฉะนั้น ไปฟังกันที่อื่น...เดี๋ยวจะมาแย่งคลื่นหนูหมด).....
คุณป้าพิธีกรก็ให้ร้องเพลงอีแซวให้ฟัง.....โดยให้ร้องบทที่ไปคว้าแชมป์ที่ ม.หอการค้าไทยมา....แต่บทของหนู เป็นบทของสาวแอ๊บแบ๊ว....(ใครจะไปร้องจริงไหมค่ะ....) ก็เลยบอกคุณป้าพิธีกรไปว่า ขอร้องบทแนะนำตัวก็แล้วกันค่ะ....ก็เลยร้องไป..เท่าที่มันสมองตอนนั้นกำลังแล่น.....
เมื่อจบรายการ....ไม่รอช้า......คว้าโทรศัพท์..โทรไปหาคุณครูพิสูจน์......แล้วถามว่า....อาจารย์ได้ฟังหนูหรือเปล่า......อาจารย์ก็ตอบด้วยน้ำเสียงอันสดใสว่า....ฟังอยู่ๆ....แล้วหนูก็บอกอาจารย์ว่า หนูก็ฟังอาจารย์ อาจารย์ได้เหน่อมากๆ.....สรุป...ในการออกวิทยุคราวนี้....มีคนรู้เรื่องเพียง ๒ คน...ก็คือ หนู กับ ครูพิสูจน์.......ดังนั้น.....ก็คงไม่มีใครมีโอกาสฟังอีกแล้ว......
ประกาศ!! ของดีมีครั้งเดียวนะจ๊ะ.....ขอบคุณ ลุงเอกและคุณป้าที่แสนสวย...(แม้จะไม่เคยเห็นหน้าก็ตาม)....และใจดีมากเจ้าค่ะ ที่ให้โอกาสหนูกับครูพิสูจน์ได้ออกวิทยุในคืนนี้.....สงสัยพรุ่งนี้ต้องเอาไปเม้าส์ที่โรงเรียนเป็นแน่แท้........หวังว่าคงจะมีคนฟังหนูอยู่บ้างนะ
รักษาสุขภาพกันด้วยนะเจ้าค่ะ ---------> น้องจิ ^_^