ชีวิตมัธยมปลายก้าวไกลไปกับเทคโนโลยี(ประกวด)
รากฐานของตึกนั้นก็คืออิฐ รากฐานของชีวิตก็คือการศึกษา
เทคโนโลยีเป็นสื่อให้พึ่งพา พัฒนาการศึกษาให้ก้าวไกล..........
การใช้ชีวิตของคนเรา ไม่มีต้นแบบฉบับใดลิขิตมาให้เราต้องทำตาม นั่นก็หมายความว่า คนเราทุกคนสามารถใช้ชีวิตตามแบบฉบับของตนเองได้อย่างอิสระตามต้องการ ในเมื่อชีวิตเป็นของคุณแล้ว คุณ..จะกำหนดชีวิตของคุณอย่างไร
การศึกษา เป็นสิ่งที่สำคัญอย่างมากที่จะพัฒนาคุณภาพชีวิตของคุณ ให้โลดแล่นไปตามความฝัน ความต้องการของคุณได้ ในช่วงมัธยมปลายแบบนี้ เป็นช่วงที่ทุกคนกำลังมุ่งมั่น ขวนขวาย ทุ่มเท ให้กับการสอบแข่งขัน และตั้งหน้าตั้งตารอคอยสิ่งที่ตนเฝ้าฝัน นั่นก็คือการได้เข้าศึกษาต่อในคณะและสถาบันที่ตนหวังเอาไว้ อนาคต..จะเป็นอย่างไร อะไร..ที่เป็นตัวกำหนด เรา...หรือสวรรค์
ความสำเร็จ จะขึ้นอยู่กับสิ่งใดกันเล่า นอกซะจากมือทั้งสองมือของคุณที่ติดตัวอยู่ตลอดเวลา เรามักมองข้ามสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวเสมอหรือเปล่า? คุณรู้หรือไม่? ว่ามือสองมือของเรานั้นมหัศจรรย์มากแค่ไหน มหัศจรรย์ถึงขนาดกำหนดอนาคตของโลกได้ทีเดียวเลยล่ะ อย่างเช่น สภาวะโลกร้อนก็เกิดขึ้นจากน้ำมือของคนเราทั้งนั้น แต่มือทั้งสองของเราอีกนั่นแหละ ที่จะช่วยบรรเทาและรักษาโลกให้อยู่กับเราต่อไปได้
คนเรามักชอบที่สุดคือเรื่องความสะดวกสบาย เพราะเมื่อมีความสะดวกสบายมือทั้งสองก็จะทำงานเบาลง และอะไรกันล่ะคือสาเหตุที่ทำให้คนเรามีความสะดวกสบายได้ ในยุคนี้ทุกคนคงรู้จักกันดี เพราะทุกคนนำมาเป็นส่วนหนึ่งในการใช้ชีวิตไปแล้ว นั่นก็คือเทคโนโลยี คุณคงไม่สงสัยใช่ไหมว่าเทคโนโลยีมาเกี่ยวข้องกับชีวิตมัธยมปลายอย่างไร เพราะไม่ว่าคนเราจะอยู่ในวัยไหน หรือเพศใดก็ตาม สิ่งที่ตามติดชีวิตของคุณไปทุกที่ ทุกเวลา ก็คือเทคโนโลยี แล้วเทคโนโลยีมาจากไหนกันล่ะ? ก็จากมันสมองและสองมือของคนเรานั่นแหละ มนุษย์รู้จักคิดค้นหาสิ่งต่างๆ มาประดิษฐ์เครื่องอำนวยความสะดวกใช้ตั้งแต่ยุคสมัยก่อนประวัติศาสตร์แล้ว และเริ่มพัฒนามาเรื่อยๆ จนถึงปัจจุบันนี้ เราเรียกสิ่งนั้นว่าเทคโนโลยี แต่ยุคปัจจุบันนี้เราไม่เพียงนำมาใช้เพื่ออำนวยความสะดวกเท่านั้น ยังนำมาใช้เป็นเพื่อน เป็นสิ่งที่ให้ความสุขทางใจได้อีกด้วย
การเรียนรู้ของคนเราไม่มีวันสิ้นสุด เทคโนโลยีก็วิ่งไปอย่างไมมีวันหยุดนิ่งเช่นกัน การดำเนินชีวิตช่วงมัธยมปลาย ถือได้ว่าเป็นช่วงที่กำหนดอนาคตของเราได้เลยทีเดียว เพราะเราต้องรีบเข้าใจตัวเองให้มากที่สุดก่อนจะตัดสินใจเลือกว่าจะเรียนอะไรต่อ มีความสามารถพอหรือไม่ แต่เราไม่ต้องนำมาคิดให้กลุ้มใจมากนัก เพราะเรามีตัวช่วยดี คือ อินเตอร์เน็ต โลกสื่อสารกว้างไกลที่ทุกคนรู้จักกันดี เป็นที่ยอมรับของสังคมโลกว่า ทั้งรวดเร็วและสะดวกสบายที่สุดในการติดต่อสื่อสาร และครอบคลุมสาระมากมายบนสากลโลก ทำให้เราสามารถจะวัดความรู้ ความสามารถของตนเอง ว่าเหมาะสมกับอาชีพที่คิดไว้หรือไม่ และยังสามารถพาคุณไปรู้จักกับคณะและสถาบันต่างๆ ได้โดยไม่ต้องเดินทางไปดูด้วยตนเอง ซึ่งผู้เขียนเองเรียกมันว่า ห้องสมุดไฮเทค ไม่เฉพาะอินเตอร์เน็ตเท่านั้นที่เด็กม.ปลายอย่างเราจะใช้กัน ยังมีเทคโนโลยีอีกมากมายที่หลายคนนำมาใช้เป็นเพื่อนชีวิต ก็อย่างเช่น โทรศัพท์มือถือ คุณคงไม่ปฏิเสธใช่ไหมว่า มันเป็นสิ่งที่คุณจะลืมเอาติดดัวไปด้วยไม่ได้ถ้าคุณจะออกไปไหน ขนาดคุณลืมเอากระเป๋าสตางค์ไปคุณยังไม่รีบกลับมาเอาเหมือนกับโทรศัพท์มือถือเลย ผู้เขียนเองก็เช่นกัน เพราะในมือถือปัจจุบันนี้มิใช่แค่ใช้ติดต่อกันเท่านั้น ยังเป็นทั้งกล้องถ่ายรูป , MP3 ,MP4 , Talking Dictionary , เครื่องคิดเลข , นาฬิกา และอีกหลายๆ อย่าง ในเครื่องเดียวกัน
นอกเหนือไปจากเรื่องเรียนแล้วเราก็ยังมีเวลาส่วนตัวที่จะทำอะไรๆ เพื่อเป็นของขวัญให้กับชีวิตบ้าง เช่น ดูทีวี ฟังเพลง เล่นเกมส์ โทรสั่งอาหารมาทานที่บ้าน หรือออกกำลังกายเพื่อหลั่งสารเอ็นโดรฟินบ้าง(บางคนอาจใช้เครื่องออกกำลังกายหรือเข้าฟิตเน็ต) หรืออาจไปเรียนดนตรี หรือวันหยุดเราอาจจะไปเที่ยวพักผ่อนกับครอบครัวบ้าง ( ก็ต้องใช้รถยนต์) และถ้าอยากจะทำตัวให้มีประโยชน์บ้างก็แค่แยกเสื้อผ้าลงไปที่เครื่องซักผ้า ปิดฝาแล้วกดปุ่มนิดหน่อย จัดจานเรียงในเครื่องล้างจานนิดหน่อย ปิดฝา กดปุ่มก็เรียบร้อย เติมน้ำดื่มใส่ตู้เย็นบ้าง เท่านี้ก็เป็นการช่วยงานบ้านให้พ่อแม่ด้วยวิธีที่ไม่ขัดเวลาอ่านหนังสือแล้ว
ในโลกที่กว้างใหญ่คงไม่มีใครอยากที่จะอยู่กับที่หรอก คุณว่าไหม คนเราต้องมีความทะเยอทะยานที่จะก้าวไปข้างหน้ากันทั้งนั้น อยู่ที่ว่าหนทางข้างหน้านั้นจะมีอุปสรรคใดมาขวางทางไว้หรือเปล่า เทคโนโลยีก็ ใช่ว่าจะไม่มีอุปสรรค อยู่ที่ว่าเราจะใช้ประโยชน์ไปในด้านใด ถ้าใช้ถูกวิธีมันก็จะพาประโยชน์มากมาย แต่ถ้าใช้มันอย่างผิดๆ ก็จะพาไปหาอะไรที่ไม่อาจจะคาดคิดได้ การใช้ชีวิตคุณไม่ควรแขวนมันไว้ที่เส้นด้ายเพราะชีวิตไม่ใช่ของเล่น แต่เราก็ไม่จำเป็นที่จะใช้ชีวิตให้เหมือนกับคนอื่น เพราะชีวิตของคุณก็เป็นของคุณ ชีวิตที่อยากจะเป็น ไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร...
ผู้เขียน
น.ส.มณีนุช นิลกรณ์
ชั้น ม.6/3
โรงเรียนปากช่อง จ.นครราชสีมา
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
