ก่อนที่เราจะขับรถได้อย่างคล่องแคล่วนั้นเราจำเป็นต้องฝึกในสถานที่ที่มีรถน้อยหรือไม่มีรถเลย เมื่อเราขับรถเป็นใหม่ๆเราจะกลัวถนนใหญ่อย่างไรก็อย่างนั้น ใจที่เข้าถึงธรรมใหม่ๆก็จะกลัวการออกมาใช้ชีวิตประจำวันเช่นกัน เพราะใจที่เข้าถึงธรรมใหม่ๆนั้นจะฝึกโดยการตัดผัสสะที่มากระทบให้เหลือน้อยที่สุด เหลือแค่ใจ แต่ในสนามจริงนั้นผัสสะเข้ามาทั้งตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ จึงเรียกได้ว่า อริยะป้ายแดง หรือ อริยะหัดขับนั่นเอง ออกมาข้างนอกถ้ายังไม่คล่องมีโอกาสเกิดอุบัติเหตุได้ง่าย บางคนพอเกิดอุบัติเหตุทีสองที ถึงกับเลิกขับรถเลยก็มี แต่ถ้าเราเข้าใจเวลาเกิดอุบัติเหตุแล้วก็ใช้ปัญญาทบทวนว่าเพราะเหตุใด ก็จะทำให้เราเก่งขึ้นไปเรื่อยๆ การทรงอารมณ์นั้นเป็นเรื่องที่สำคัญ เราต้องเก่งทั้งในสนามฝึกซ้อมและเก่งทั้งในสนามจริง เมื่อทำให้ชำนิชำนาญแล้วเราก็จะสามารถขับกายใจได้อย่างมีความสุขเสมือนที่เราขับรถไปมาทุกวันอย่างมีความสุขนั่นเอง นี่หละอริยะป้ายแดง
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
