การเดินทางหรือแม้แต่เดินโดยไม่เห็นทางนั้นเป็นอันตรายอย่างยิ่ง เราอาจชนโน่นชนนี่เป็นธรรมดาการปฏิบัติธรรมก็เช่นเดียวกันถ้า กระทำโดยไม่เห็นทางนั้นจิตใจเราก็จะไปโน่นไปนี่เรื่อยไป วิธีที่ง่ายที่สุดคือหาผู้เห็นธรรมมานำทาง เมื่อมีผู้เห็นธรรมนำทางท่านก็จะสอนวิธีให้เราได้เห็นธรรมด้วยตัวเอง เมื่อเราได้เห็นธรรมด้วยตัวเองแล้วนั้นก็ถึงเวลาที่เราจะต้องก้าวเดินด้วยความเพียร จะถึงช้าจะถึงเร็วนั้นอยู่ที่อินทรีย์ของเรา เมื่อเราเห็นธรรมเราจะเห็นทุกข์เมื่อเราเห็นทุกข์ เราจะเห็นต้นเหตุของความเกิดทุกข์ เมื่อเห็นต้นเหตุของการเกิดทุกข์เราจะเห็นวิธีการดับทุกข์ เมื่อเราดับทุกข์เป็นทุกข์นั้นจะค่อยๆจางคลายหายไปทีล่ะเล็กละน้อย ไม่ต้องรีบเป็นพระอรหันต์หรอกครับ แค่ค่อยๆทำไปแล้วสติจะเริ่มดีขึ้น ปัญญาจะเริ่มดีขึ้นเมื่อถึงจุดหนึ่งสติจะเป็นอัตโนมัติ ปัญญาจะเป็นอัตโนมัติความทุกข์ที่เคยแช่อยู่นานๆจะค่อยๆคลายออก คลายออกวันล่ะเล็กละน้อยค่อยๆเพียรไป จิตเเราเก็บความทุกข์มามากมายเมื่อเข้ากระแสธรรมแล้ว กระแสธรรมจะพัดพาเราไปสู่จุดหมายอย่างแน่นอน ที่สุดของการเกิดมาคือการได้เห็นธรรมและการเข้าสู่กระแสธรรม เมื่อเข้าได้แล้วก็บอกกล่าวรุ่นต่อๆไปเพื่อให้ธรรมะยังคงดำรงค์ต่อไป ไม่ต้องเก็บไว้คนเดียวค่อยๆบอกไปตามที่เราเห็นตามที่เราเป็น ไม่อวดไม่อ้างแต่เป็นการแชร์ประสบการณ์ให้กำลังใจคนที่ยังหลงทาง นี่แหละจิตเห็นธรรมตกกระแสธรรม
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
