กว่าเราจะเดินได้พ่อแม่ต้องสอนเตาะแตะเตาะแตะกันทุกคนเดินมั่งล้มมั่งคลานมั่งไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เราไม่เคยคิดว่ามันเป็นเรื่องยากทุกวันนี้เดินเองเป็นแล้วต้องคอยให้พ่อแม่สอนมั้ยไม่ต้องเลยเดินได้อย่างสบายใจไม่ต้องคิดจะช้าจะเร็วจะหยุดจะเดินทำได้หมด การเดินปัญญาก็เช่นเดียวกันต้องมีพ่อแม่ครูบาอาจารย์แนะนำเราก็มีหน้าที่เดินก็เท่านั้นเริ่มต้นก็ควรมีหลักในการยึดก่อนเช่นพุทโธพุทโธไปเป็นหลักให้ปัญญาได้เดินในลู่ พอชำนาญแล้วเดี๋ยวพุทโธหายไปเอง ถ้าไม่มีหลักก็เหมือนเราวิ่งๆไปๆมาๆ ล้มลุกคลุกคลานเจ็บตัวเจ็บใจแล้วเมื่อไหร่จะเดินเป็น เริ่มพุทโธพุทโธไปก่อนในพระไตรปิฏกอาจจะไม่มีแต่ถ้าใช้ลมหายใจก็ได้อาจต้องไปหาที่สงบสักนิดเพราะสังคมยุคปัจจุบันมันไม่เงียบจิตเราจะแว้บไปทางหูได้ง่าย แต่ถ้าบริกรรมจิตทางหูจะดับไปถ้าอยากให้มั่นก็หายใจเข้าพุทธหายใจออกโทไปเลยทีเดียวก็ได้ ทำไปเรื่อยๆช่วงแรกๆจะหนักหน่อยเพราะกิเลสมันจูงใจเรามานาน อดทนสัก 7วัน ก็เห็นจะได้ผลแต่ต้องทำตลอดเวลาน่ะไม่ใช่ทำแค่ชั่วโมงต่อวัน พอได้ผลแล้วอีกหน่อยก็อยากเดินเองแหละทีนี้จะพบความสุขที่แสนอัศจรรย์เรียกนิรมิสสุข จะยืนจะเดินจะนั่งจะนอนมีแต่สุขสุขสุข เราเริ่มแบบเด็กๆน่ะคิดว่าเดี๋ยวก็เป็นเองเค้าทำได้กันทั้งนั้นแหละ อย่าไปอยากมันจะโดนกิเลสเข้าแทรก เดินปัญญาแบบเด็กหัดเดินน่ะครับ
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
