ความวิเศษของร่างกายและจิตใจเราอย่างหนึ่งก็คือการทำงานที่เป็นอัตโนมัติ เช่นการหายใจเป็นแบบอัตโนมัติ การซ่อมแซมร่างกายก็เป็นแบบอัตโนมัติ การย่อยอาหารก็เป็นอัตโนมัติ ทีนี้การที่จิตผลิตทุกข์ผลิตสุขนั้นก็เป็นอัตโนมัติเช่นเดียวกัน ความเป็นอัตโนมัตินี้เองที่ทำให้เราเกิดภพเกิดชาติซ้ำแล้วซ้ำเล่า สิ่งสำคัญในวิชชาคือการที่ทำให้เกิดดวงตาเห็นธรรมขึ้นมา แต่สิ่งที่สำคัญกว่าคือการเข้าถึงธรรมจนเป็นอัตโนมัติ เราจะพบสภาวะหนึ่งซึ่งนิ่งเงียบว่างโล่งไม่มีอะไรเลยสภาวะนี้อยู่กับเราตลอดเวลาแต่โดนปนเปื้อนตลอดเวลาเช่นเดียวกัน เราจึงคิดว่าสภาวะนี้ไม่มี ลองสูดหายใจลึกๆปล่อยกายปล่อยใจให้สบาย ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น สภาวะนี้จะเกิดขึ้นมา สำคัญเราต้องสังเกตุและจำสภาวะนี้ ไม่สุข ไม่ทุกข์ สบายๆ โล่งๆ ว่างๆ จากนั้นทุกครั้งที่เรากำลังวุ่นวายให้พยายามกลับมาที่สภาวะนี้คือสูดหายใจลึกๆสัก3ครั้งแล้ว ก็ถ้าเป็นไปได้วันล่ะ1ครั้งทำสมาธิเพื่อให้เข้าให้ถึงสภาวะนี้ เพียรทำไปเรื่อยๆจิตจะเริ่มจำเป็นปกติ แรกๆเหมือนเราเข้าห้องน้ำเป็นเวลา ต่อมาก็ทุกลมหายใจ จากนั้นจิตจะทำงานเป็นอัตโนมัติเองเมื่อมีความทุกข์เข้ามา ถ้าทำสำเร็จชีวิตจะโล่งเบาสบาย คิดอ่านอะไรก็ว่างโล่งปลอดโปร่ง เหมือนขับรถบนทางด่วนที่โล่งโปร่งสบาย นี่แหละการตัดความทุกข์แบบอัตโนมัติ
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
