สิ่งสำคัญของการปฏิบัติไม่ใช่การขยันอย่างเดียว สิ่งสำคัญคือการได้ครูดี ครูดีนั้นคือครูที่เหมาะกับเราและต้องมีความรู้จริง ไม่ใช่แค่เป็นพระอรหันต์ แต่ต้องเป็ฯพระอรหันต์ที่มีนิสัยแนวทางเหมือนกับเราด้วยเพราะครูทุกท่านก็จะสอนด้วยวิธีที่ท่านเองทำมา แต่ครูน้อยท่านที่จะปรับเปลี่ยนวิธีการสอนให้เข้ากับลูกศิษย์ สำหรับผมนั้นมีครูหลายท่านเพราะผมรู้ว่าเริ่มจากศีล เราก็ต้องมีครูที่มีกุศโลบายให้เรารักษาศีลได้เช่นผมไปเป่ายันต์เกราะเพชรมา เค้าห้ามดื่มเหล้ากับขโมยของ เริ่มต้นที่ห้ามดื่มเหล้าได้ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดชีวิตเปลี่ยน จากเข้าสถานเริงรมณ์เป็ฯเข้าวัดเข้าวา ต่อมาเรื่องของสมาธิผมก็ลงเรียนสมาธิกับหลวงพ่อวิริยังเลย ไม่รู้จักหลอก ขนิกะสมาธิ อุปจารสมาธิ อัปนาสมาธิ ก็ได้มารู้จักตอนเรียนนี่แหละ เรียนไปเรียนมาก็ได้ เดินจงกรมเป็นนิสัย ได้ นั่งสมาธิเป็นนิสัย แต่ใจยังร้อนอยากสำเร็จไวไว พอดีหลวงพ่อวิริยังสิ้น ผมก็ได้พบหลวงพ่อเยื้อนเป็นครูที่สอนทั้งสมาธิและปัญญา และยังมีพระอาจารย์สุชาติ อภิชาโตไว้คอยให้ครับปรึกษาตลอดการปฏิบัติ ผมโชคดีที่ได้ครูดีดีทั้งที่ไม่เคยคาดคิดว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสทำความทุกข์ให้เบาบางลงเป็น แต่กระแสของธรรมได้นำพาไปจนมีชัยไปกว่าครึ่งเพราะได้ครูดีนั่นเอง
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
