เมื่อไม่นานมานี้ผู้เขียนได้ดูละครญี่ปุ่นเรื่องนึงชื่อเรื่อง １リットルの涙 (Ichi Ritoru no Namida) หรือภาษาอังกฤษชื่อว่า One litre of tears ก็เลยนำมาเล่าสู่กันฟัง หลายคนที่ชอบดูละครญี่ปุ่นก็คงจะรู้จัก ละครเรื่องนี้เป็นเรื่องหนึ่งที่ผู้เขียนประทับใจมากและได้เสียน้ำตาให้กับละครเรื่องนี้ในทุกๆตอน รวมๆ แล้วก็เป็นลิตรได้ เหมือนกับชื่อเรื่อง ความจริงแล้วละครเรื่องนี้ได้ออกอากาศที่ญี่ปุ่นเมื่อ 11 ตุลาคม 2548 ซึ่งมันก็นานมาแล้วแต่ผู้เขียนก็เพิ่งจะได้ดู..แหะๆ
ละครเรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่สร้างจากไดอารี่ 1 Litre of Tears ที่เป็นชีวิตจริงของ คิโตะ อายะ เด็กสาวอายุ 15 ปี เธอพบว่าเธอได้ป่วยเป็นโรคร้ายที่ชื่อว่า spinocerebellar degeneration ซึ่งเป็นโรคที่ทางการแพทย์ยังไม่มีทางรักษาหายได้ อาการของโรคนี้จะทำให้สมองส่วนการรับรู้เริ่มเสื่อมลง เธอเริ่มจะเดินด้วยขาของตัวเองไม่ได้ จะหยิบจับอะไรไม่ได้ เริ่มพูดไม่ได้ และในที่สุดร่างกายก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ เมื่อก่อนนั้นเธอเป็นเด็กที่ฉลาด ร่าเริง แข็งแรงแต่ในช่วงอายุ 15 ปี เริ่มมีอาการแปลกๆ เกิดขึ้นกับเธอ คือ เธอมักจะหกล้มบ่อยๆ และนับวันก็ล้มบ่อยขึ้น จนในที่สุดเธอก็พบว่าเธอต้องเผชิญกับโรคร้ายที่เธอไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงได้เลย เธอพยามที่จะต่อสู้กับโรคร้ายนี้โดยมีกำลังใจที่เข้มแข็งจากคนรอบข้างและครอบครัวของเธอ
ละครเรื่องนี้เป็นละครที่ให้กำลังใจกับผู้ที่กำลังท้อแท้ สิ้นหวังในชีวิตเป็นอย่างดี เพราะแม้เธอรู้ดีว่าเธอป่วยเป็นโรคร้ายที่ไม่สามารถรักษาหายได้ แต่เธอก็พยายามทำทุกวีธีที่จะสามารถมีชีวิตอยู่ให้นานที่สุด เธออยากจะใช้เวลาที่เหลืออยู่ของเธอทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ให้กับผู้คนให้มากที่สุด
คนปกติอย่างเราๆ เมื่อเจอเรื่องท้อแท้ ก็อย่างเพิ่งหมดหวังนะคะ พยายามสู้ให้ถึงที่สุดนะคะ
สำหรับใครที่อยากดูละครเรื่องนี้ก็สามารถหาดูได้ที่เว็บ www.youtube.com หรือจะหาซื้อจากเว็บที่เค้าขายพวกละครเอเชียมาดูเองก็ได้นะคะ ส่วนตัวแล้วผู้เขียนก็มีเก็บไว้เหมือนกันค่ะเป็นแบบ Soundtrack แต่ Sub thai (ได้ฝึกภาษาญี่ปุ่นไปในตัว)แต่น่าเสียดายที่ยังขาดตอนพิเศษ
เพลงประกอบละครเรื่องนี้ตอนฟังครั้งแรกก็ไม่ได้รู้ความหมายของเพลงหรอก แต่เป็นเพลงที่เพราะมากฟังแล้วรู้สึกเศร้าและซึ้งไปพร้อมๆ กัน ยิ่งเวลาดูละครไปฟังเพลงนี้ไปด้วย...ไม่ต้องพูดถึง น้ำตาไหลเลย (แต่ตอนดูละครในละครก็จะมี sub แปลความหมายเพลงแต่ละท่อนให้ด้วย ความหมายเพลงเข้ากับเนื้อหาของเรื่องดีมากเลย)
ตอนต่อไปจะเอาเพลงและความหมายของเพลงมาฝากกันนะคะ
...เรื่องย่อ ...(http://www.jkdramas.com/jdramas/05/OneLitreOfTears/index.htm)
ละครเรื่อง 1 Litre of Tears สร้างขึ้นมาจาก ไดอารี่ 1 Litre of Tears ที่คิโตะ อายะ เด็กผู้หญิงที่ต่อสู้กับโรคร้ายมาตลอดได้บันทึกไว้ เป็นหนังสือที่เอาไดอารี่ของเธอทั้ง 46 เล่มมาสรุปและพิมพ์จำหน่ายในชื่อ 1 Litre of Tears ที่ทำให้ทุกคนประทับใจและจำหน่ายได้ถึง 1.2 ล้านเล่ม และหลังจากที่ละครเรื่องนี้ฉายเป็นละครแล้ว ยอดจำหน่ายได้เพิ่มขึ้นถึง 1.8 ล้านเล่ม ตอนสิ้นปี 2548 และไดอารี่ 1 Litre of Tears นี้ยังได้สรุปบันทึกที่ คิโตะ ชิโอกะ แม่ของอายะ เขียนเอาไว้ในเรื่อง "อุปสรรคของชีวิต" รวมอยู่ในไดอารี่ 1 Litre of Tears นี้ด้วย และวันที่ 23 พฤษภาคม 1988 อายะทิ้งความประทับใจเอาไว้ในโลกนี้ และเดินทางสู่สรวงสรรค์ รวมอายุได้ 25 ปี ละครเรื่อง 1 Litre of Tears นี้ เป็นละครชีวิตที่ให้กำลังใจกับคนญี่ปุ่นสมัยนี้ โดยในละครเรื่องนี้ ได้แทนนามสกุลจริง คิโตะ เป็น นามสกุล อิเคอูจิ
" ฉันมีชีวิตต่อเพื่ออะไรกันนะ " 
นี่คือ ประโยคหนึ่งจาก ไดอารี่ 46 เล่ม ที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเขียนไว้ตลอดระเวลาที่ต่อสู้กับโรคร้ายที่ไม่มีทางรักษานี้ คิโต อายะ เกิดปี 1962 เป็นโรคที่ชื่อว่า Spinocerebellar Degeneration ซึ่งไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัด ในตอนอายุ 14 ปี เป็นโรคที่รักษาได้ยาก อาการของโรคจะทำให้สมองส่วนการรับรู้ จะยังทำงานเป็นปกติ แต่จะค่อยๆเสื่อมลง และควบคุมร่างกายไม่ได้ไปทีละอย่าง ซึ่งไดอารี่ทั้ง 46 เล่มนี้ ก็คือบันทึกการต่อสู้กับโรคตั้งแต่เริ่มมีอาการ จนถึงตอนที่อายะไม่สามารถ ควบคุมแขนของตัวเองให้เขียนได้ เสมือนเป็นเสียงตะโกนที่ร้องขอการมีชีวิตอยู่ต่อ จากส่วนลึกของหัวใจเธอ
" โรคนี้ทำไมถึงเลือกฉันนะ " 
นี่คืออีก ประโยคหนึ่งจาก ไดอารี่ 46 เล่ม ที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ทั้งๆที่เป็นโรคที่รักษาไม่หาย แต่ก็ยังพยายามที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปกับโรคร้ายนั้น ทุกๆวันที่ถูกรายล้อมไปด้วย ความรักทั้งของครอบครัว และคนรัก และเพื่อนๆ ที่คอยช่วยเหลือ ร้องไห้และหัวเราะด้วยกัน อยากใช้ชีวิตกันต่อไป เป็นละครชีวิตที่ให้กำลังใจกับคนญี่ปุ่นสมัยนี้
" ร้องไห้เสียน้ำตาไปหนึ่งลิตร " เป็นอีก คำพูดหนึ่งที่ คิโตะ อายะ ได้พูดกับเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลาย ตอนที่จะลาออกจากโรงเรียนไปอยู่ที่โรงเรียนคนพิการ เนื่องจากไม่อยากทำให้เพื่อนทุกคน ในห้องต้องลำบากใจ เพราะเพื่อนๆในห้องส่วนใหญ่กลัวจะเรียนไม่ทัน จะสอบต่อมหาวิทยาลัยไม่ได้ เพราะอาจารย์ต้องสอนช้าลง เพื่อให้ อายะ สามารถจดตามได้ทัน เนื่องจากเมื่ออายะ เป็นโรคนี้แล้ว ช่วงแรกก็ยังพอเดินได้ปกติ แต่หลังจากนั้นก็เดินได้ยากขึ้น จนในที่สุดเวลาจะเดินต้องนั่งรถเข็น และเวลาเขียนก็ไม่สามารถเขียนได้เร็วเท่าคนปกติ โดยที่จริงๆแล้ว อายะ ไม่อยากจะไปที่โรงเรียนคนพิการ แต่อยากจะอยู่ที่โรงเรียนกับเพื่อนๆ แต่ก็ไม่อยากให้เพื่อนต้องลำบากเพราะตนเอง จึงได้ตัดสินใจลาออก โดยที่เธอได้บอกกับเพื่อนๆว่า กว่าเธอจะตัดสินลาออกได้ ต้องนอนร้องไห้เสียน้ำตาไปหนึ่งลิตร
โรค Spinocerebellar Degeneration คือ โรคที่ยังไม่สามารถรักษาได้ อาการของโรคจะทำให้สมองส่วนการรับรู้ จะยังทำงานเป็นปกติ แต่จะค่อยๆเสื่อมลง และควบคุมร่างกายไม่ได้ไปทีละอย่าง ผู้ที่ป่วยเป็นโรคนี้แต่ละคนจะแตกต่างกันไป บางคนเมื่อเริ่มเป็นโรคนี้อาการจะค่อยๆเป็นหนักขึ้นอย่างช้าๆ แต่สำหรับบางคนอาการของโรคทรุดหนักลงอย่างรวดเร็ว โดยเริ่มทำให้ ขาเดินได้ลำบาก จนต่อมาจะเดินไม่ได้ แขนและมือที่เคยจับเขียนได้ ก็จะค่อยๆจับและเขียนลำบาก จนสุดท้ายก็จะเขียนไม่ได้ การรับประทานอาหารก็จะลำบากขึ้นและจะสำลักบ่อยครั้ง บางคนอาจถึงตายได้เนื่องจากอาหารติดคอ ผู้ป่วยจะต้องมีคนดูแลอย่างใกล้ชิดอยู่เสมอ เพราะยิ่งอาการหนักขึ้นเท่าไหร่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เองมากขึ้นเท่านั้น เป็นโรคที่ยังไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัดว่าเกิดจากอะไร และยังไม่สามารถรักษาจนถึงปัจจุบัน ทำได้เพียงพยายามชลอให้อาการทรุดหนักช้าลง เท่านั้น
Official Site : http://www.fujitv.co.jp/tears/pre_top.html (เป็นภาษาญี่ปุ่นนะคะ)
DramaWiki : http://wiki.d-addicts.com/Ichi_Rittoru_no_Namida
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
