:::ฉันเชื่อว่า...การเดินทางคือหนึ่งในการเรียนรู้..ชีวิต:::
...มีคนเคยกล่าวว่า..การเดินทางไปในสถานที่ที่เราจะได้ใช้ชีวิต..แตกต่างจากที่เราเคยใช้อยู่ทุกวัน..ได้กินในสิ่งที่แตกต่างจากที่เรากินทุกวัน..นอนในที่ที่แตกต่างจากที่เราเคยนอนทุกวัน และ ได้หายใจเอาอากาศที่เราไม่เคยได้พบทุกวันเข้าสู่ปอด..นั่นก็เป็นสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดอย่างหนึ่งแล้ว ที่เราสามารถมีได้ในชีวิตชีวิตหนึ่ง..ที่เกิดมา...
โลกใบนี้..ช่างกว้างใหญ่เหลือเกินเมื่อเทียบกับชีวิตมนุษย์ ชีวิตหนึ่ง...ภูเขาลูกหนึ่งอาจมีอายุมากกว่า3ช่วงอายุคน..ต้นไม้บางต้นแก่คราวทวดของเรา..หากนับกันด้วยขวบปีที่มันเกิดมาบนโลกใบนี้..ฉันรู้สึกมหัศจรรย์ใจกับสรรพสิ่งต่างๆเหลือเกิน..และที่ทึ่งที่สุดก็จิตใจของมนุษย์ตัวเล็กๆ( เล็กกว่าภูเขาเป็นร้อยเท่า)นี่แหละ ที่ช่างสลับซับซ้อน ซ่อนเงื่อน และวกวนเหลือเกิน จริงหรือ?...ที่เราไม่สามารถควบคุมหัวใจตัวเองได้ในบางเรื่อง...จริงหรือ?ที่เราไม่สามารถหักห้ามใจตัวเองใด้ในบางดรั้ง...จริงหรือ?...ที่เราจะเจ็บปวดหัวใจได้มากจนไม่สามารถเยียวยารักษาได้ด้วยยาขนานใดในบางคราว..แล้วจริง?...หรือที่ใจดวงนี้ของเรากลับแข็งแกร่งกว่าหินและอดทนได้ทุกอย่างเพื่อใครบางคน....
ทุกครั้งที่ฉันพาหัวใจออกเดินทาง ท่องเที่ยวไปในโลกกว้าง..หัวใจฉันไม่ได้อยู่ในสภาพเดียวกันทุกครั้งไป...เมื่อ12 ปีที่แล้วเมื่อฉันเริ่มออกเดินทางท่องเที่ยวครั้งแรก ด้วยการโบกรถไปถ้ำพยานคร จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ กับเพื่อนสมัยที่เราเรียนด้วยกัน..วันนั้นหัวใจฉันไร้เดียงสา..และมองทุกอย่างสวยงามไปหมด..มันคือความตื่นเต้นของใจดวงน้อยๆ มันคือความสนุกและไม่เกรงกลัวอันตราย..มันคือการท่องเที่ยวที่ไม่มีพิธี..และไม่มีวิธี..ทุกอย่างดำเนินไปด้วยความบริสุทธ์ และ ไร้การวางแผน...โลกในวันนั้น...ยังคงสดใส ฉันเห็นว่าหาดทรายไม่ได้สกปรก และเต็มไปด้วยขวดเหล้าและเบียร์เท่าทุกวันนี้..ไม่เห็นว่าคนขับรถรับจ้างจะมองเด็กสาวตัวน้อยด้วยแววตาหื่นกระหายเวลาที่พวกเด็กน้อยโบกรถขนสินค้าของเค้า และขอนั่งร่วมทางไปด้วย..ปั๊มน้ำมันไม่น่ากลัวเท่าที่เห็นในทุกวันนี้ และการแถมน้ำเปล่าให้กินฟรีๆยังคงเป็นเรื่องปกติอยู่ ( ทุกวันนี้น้ำเปล่าแก้วละ2บาท และ ขวดละ 10 บาท )
แต่ในวันนี้..การเดินทางเป็นอะไรที่ต้องเตรียมตัวมากมายหลายอย่างกว่าเดิมนัก หากฉันออกเดินทางไปด้วยใจที่ซื่อ..บริสุทธิ์เหมือนเมื่อ 12 ปีที่แล้วนั้น...สิ่งที่จะได้รับกลับมาก็คือ การถูกหลอกให้เสียเงินเพิ่มโดยไกด์ทัวร์ไกล้ตัวเรา..การซื้อของที่ราคาแพงกว่าความเป็นจริงกว่าเท่าตัว..การต้องเสียเงินเพิ่มกับสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นด้วยเงินภาษีของเราเอง...และการต้องเสียเวลากับการถูกพาไปดูสิ่งที่ไม่น่าดู..และได้เพียงเดินผ่านกับสิ่งที่ควรต้องหยุดดู..ฉันจึงเชื่อว่าการท่องเที่ยวด้วยตัวของเราเอง จึงเป็นสิ่งที่ถูกใจเราเองที่สุดแล้ว...และในวันนี้ฉันจึงออกเดินทางด้วยหัวใจดวงเดิมที่ไม่ได้รู้สึกเหมือนเดิม..และความคิดในหัวที่คิดเสมอว่า...
................GO TO THE WORLD AND DIE!....................
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
