ความทุกข์เกิดเพราะจิตส่งออกไปคิดถึงโน่นนี่นั่น ถ้าเราดึงจิตมาอยู่กับกายเมื่อไหร่ความทุกข์จะดับทันที เช่นขณะเราเล่นกีฬาหรือทำอะไรก็ตามที่ดึงจิตมาอยู่ที่ฐานกายความทุกข์จะหายไปชั่วคราวนี่เป็นการระงับทุกข์ชั่วคราวแต่พอปล่อยจิตให้คิดก็จะคิดไปถึงความทุกข์อีกครั้ง เป็นแบบนี้สะสมมานับภพนับชาติไม่ถ้วน การที่เราจะออกจากกองทุกข์ได้นั้นมาเริ่มกันเลยดีกว่า พระพุทธเจ้าให้เริ่มที่ ศีล5 การที่เรารักษาศีล5 นั้นเราจะละการเบียดเบียนผู้อื่นซึ่งเป็นกรรมหนัก ทำให้กรรมชั่วส่งผลได้ช้าลง และถ้าเราทำกรรมดีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆส่งผลให้กรรมหนักๆบรรเทาเบาบางลง ต่อมาการใช้สมาธิในการระงับความทุกข์แบบฉับพลัน เมื่อเรามีฐานให้กับจิตเหมือนทานยาพารา ระงับความปวดหัว เมื่อจิตมีสมาธิก็จะสามารถใช้ปัญญาในการพิจารณาทุกสิ่งอย่างที่เป็นสาเหตุให้เกิดความทุกข์ สำหรับปุถุชนที่จิตยังไม่เข้าไปสู่โลกุตระธรรมก็พยายามใช้ปัญญาให้เห็นไตรลักษณ์ ทุกสิ่ง เกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป แต่พวกพระอริยะเจ้าจิตท่านจะเข้าไปเป็นผู้รู้ผู้ดูไปตั้งอยู่ที่โลกุตระธรรม จิตแยกจาก รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เรียบร้อยแล้วท่านจะเห็นธรรมแจ่มแจ้ง และรู้ว่าทุกสิ่งล้วนเป็นสมมุติล้วนเป็นไปตามกฏแห่งกรรม พระอริยะเจ้าจะรักษาศีลยิ่งกว่าชีวิตเพราะรู้เหตุและผลของกรรม สุดท้ายถ้าจิตเข้าไปตั้งอยู่ที่โลกุตระธรรมโดยสมบูรณ์ก็เป็นอันจบกิจ นี่คือเหตุแห่งการดับทุกข์ทั้งปวง
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
