จริงๆแล้วจิตใจดั้งเดิมของเราทุกคนมีความเป็นอริยะอยู่แล้วในตัวเอง เพียงแต่ยังหาไม่เจอว่าจิตอยู่ตรงไหน จึงไม่รู่ว่าจิตเลอะตรงไหนเมื่อหาไม่เจอก็เลยสุ่มๆเดาเอาว่าเป็นอย่างนั้นทีอย่างนี้ทีนั่นคือการเห็นผิดเป็นชอบ จิตใจที่เห็นผิดเป็นชอบก็จะสร้างเหตุแห่งความเสือมทาง กาย คือ การฆ่าสัตว์ การลักทรัพย์ การประพฤติผิดในกาม สร้างเหตุแห่งความเสื่อมทางวาจา พูดโกหก พูดส่อเสียด พูดคำหยาบ พูดเพ้อเจ้อ สร้างเหตุแห่งความเสื่อมทางใจ คือ มีความโลภ มีความโกรธพยาบาท ทั้งหมดนี้คือความหลง เพราะการสร้างเหตุแห่งความเสื่อมเป็นการเพิ่มผลแห่งความเสื่อม เมื่อเราหยุดเหตุแห่งความเสื่อมได้ เราก็มาสร้างเหตุแห่งความดี ทางกาย ทางวาจา ทางใจ ผลก็จะออกมาดีชีวิตจะดีขึ้นเรื่อยๆจากจิตใจที่เป็นมนุษย์ จะกลายเป็นเทพ เป็นพรหม และเริ่มมีศรัทธาในพุทธศาสนา เกิดความ วิริยะ พัฒนาสติ สมาธิ และปัญญา เพื่อลดเหตุแห่งความเสื่อมต่างต่าง และพัฒนาจิตใจ จนเข้าใจอย่างถ่องแท้สามารถจะ ความทุกข์ที่เกิดจากการเกิดแก่เจ็บตายลงได้อย่างถาวร ก็เข้าภูมิของพระอริยะเจ้า หลับเป็นสุข ตื่นเป็นสุข อยู่เป็นสุข
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
