ภาคห้า (เพิ่มเติม) บทที่ ๑ ความเข้าใจเกี่ยวกับผู้นำ
๑ มีนาคม ๒๐๐๗ (๑๑:๐๐)
หมายเหตุบทความ
วิกฤติหลายด้านของประเทศชาติของเราในขณะนี้นั้น อาจจะไปสู่จุดที่สร้างความเสียหาย ได้มากกว่านี้อีก
ภาพรวมที่สังเกตเห็นได้ชัดคือ ส่วนต่างๆของชาติอ่อนแรงอ่อนแอกันโดยถ้วนหน้า
ในขณะนี้นั้น ผู้นำในระดับต่างๆไม่ได้ทำหน้าที่ของตนเองอย่างเต็มที่ หรือ ไม่อาจรับมือการเปลี่ยนแปลงในขณะนี้ได้
ความท้าทายมากที่สุดประการหนึ่งคือ ชาติของเราจะพัฒนาให้มีผู้นำที่รู้ทัน รู้รอบ สามารถรับมือกับการเปลี่ยนแปลง
ของยุคนี้ได้อย่างไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระดับชาตินั้น ความล้มเหลวของผู้นำนั้น มิอาจชดเชยด้วยความสำเร็จอื่นๆได้เลย
๑ ความเข้าใจ การบริหารจัดการ ด้วยความเป็นจริง
เป็นประเด็นสำคัญอันดับแรก ที่ต้องทำความเข้าใจอย่างลึกซึ้งแจ่มชัด
เป็นปมต้องได้รับการแก้ไขให้ถูกต้องหาไม่แล้วลงส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่ให้ส่วนที่ตามมา
ทั้งหมดผิดไปด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
มนุษย์เรานั้น เป็นส่วนหนึ่งของระบบธรรมชาติ เราเกิดขึ้นและดับลงในระบบธรรมชาติ
ดังนั้น สิ่งต่างๆ รวมทั้งชีวิตเรา จึงไม่อาจหลีกเลี่ยงการเกิดขึ้นและดับลงจริงได้
ไม่ว่าเราจะชอบหรือไม่ก็ตาม ไม่ว่าเราจะยอมรับหรือไม่ก็ตาม
ธรรมชาตินั้นมีอยู่ เกิดขึ้น เปลี่ยนแปลงไป สิ้นสุดลง เป็นวัฎจักรไม่สิ้นสุด ไม่หยุดนิ่ง
หากเราปฎิเสธความจริง ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดๆ ความเข้าใจ การบริหารจัดการต่างๆ
ก็จะผิดไปจากความเป็นจริงตั้งแต่ขั้นแรกสุด ลงส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่ให้ส่วนที่ตามมา
ทั้งหมดผิดไปด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
หากเราไม่เข้าใจอย่างลึกซึ้งแจ่มชัด ก็ไม่อาจบริหารจัดการด้วยความเป็นจริงได้เลย
๒ พรสวรรค์ ศักยภาพ และคุณค่าของมนุษย์
เป็นประเด็นสำคัญอันดับสอง ที่ต้องทำความเข้าใจอย่างลึกซึ้งแจ่มชัด
หาไม่แล้ว อาจส่งผลเสียมาก แก้ไขได้ยาก เพราะซับซ้อน ไม่อาจมองเห็น จุดเริ่มต้น จุดสิ้นสุดที่ชัดเจน
ทำให้สิ้นเปลืองพลังงานมาก จนเกิดความท้อแท้ และยอมแพ้ไปในที่สุด
พรสวรรค์ที่มาพร้อมกับตัวเรา เบื้องต้น ได้แก่ การรู้่ตนเอง และการเลือก
การรู้ตัวเองอย่างลึกซึ้งแจ่มชัด เป็นจุดเริ่มต้นทำให้สามารถเชื่อมโยงตัวเรา กับสิ่งต่างๆรอบตัวเราได้
ย่อมทำให้เรามีอำนาจจากความเข้าใจที่ถูกต้องนั้น เป็นผลให้เกิดการเลือกที่ถูกต้อง
ศักยภาพที่มาพร้อมกับตัวเรา เบื้องต้น ได้แก่ การพึ่งพาตนเอง การช่วยเหลือผู้อื่น
ความเข้าใจที่ถูกต้อง ทำให้เราสามารถเลือก การพึ่งพาตนเอง มากกว่าที่เรารอความช่วยเหลือจากผู้อื่น
ความเข้าใจที่ถูกต้อง ทำให้เราสามารถพัฒนาการพึ่งพาตนเองได้อย่างเพียงพอ จนสามารถให้ความ
ช่วยเหลือผู้อื่นได้ ทำให้ศักยภาพสามารถข้ามขีดจำกัดของตัวเอง งอกงาม เติบโตมากขึ้นไปอีก
เป็นประเด็นที่ยากและสิ้นเปลืองพลังงาน ที่จะมาถกเถียงว่าตัวเรามีคุณค่าเพียงใด โดยไม่ทำอะไรเลย
เป็นเรื่องเดียวกับที่เรานั่งถกเถียงกันว่า ความคิดนี้ดีกว่าความคิดนั้น โดยที่ไม่ทำอะไรให้เกิดขึ้นเลย
คุณค่าในตัวมนุษย์เรานั้น ย่อมเป็นผลลัพธ์ มาการลงมือทำของตัวเรานั่นเอง
คุณค่าในตัวมนุษย์เรานั้น มากหรือน้อย ย่อมขึ้นกับผลลัพธ์ ว่ามีมากน้อยเพียงใด
ผลลัพธ์ มากหรือน้อยนั้น ย่อมขึ้นกับว่า เราลงมือทำ ลงมือปฎิบัติ มากน้อยเพียงใด
ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเช่น การที่เรามัวแต่นั่งถกเถียงกันว่า เรามีความรักต่อคนโน้น ต่อคนนี้
มากมายเพียงใด เรารักชาติมากกว่าคนโน้น คนนี้ โดยไม่ลงมือทำอะไรให้เกิดขึ้นเลย
๓ ผู้นำตนเอง และ ผู้นำแบบเป็นทางการ
ความเข้าใจผิด ที่ต้องได้รับการแก้ไขให้ถูกต้อง คือ เชื่อว่าผู้นำต้องเป็นผู้ที่มีอำนาจอย่างเป็นทางการเท่านั้น
เพราะทำให้มองข้าม พรสวรรค์ ศักยภาพ และคุณค่าของตนเองไป อย่างไม่สงสัย หรือตรวจสอบก่อน
เป็นการละทิ้ง พรสวรรค์ ศักยภาพ และคุณค่าของตนเองไปซะทั้งหมด
เป็นการละทิ้ง โอกาสในการพัฒนาตนเองไปซะทั้งหมด
เป็นการละทิ้ง การพึ่งพาตนเอง และหันไปพึ่งพาสิ่งภายนอก หรือผู้นำแบบเป็นทางการแทน
ประเด็นนี้เป็นประเด็นที่เรา ควรทำความเข้าใจอย่างลึกซึ้งแจ่มชัด เพราะว่าเป็นการแก้ไขที่ต้นน้ำ ที่ต้นเหตุ
ทำให้เรามีโอกาสที่จะพัฒนาความเป็นผู้นำในตนเองได้ ซึ่งจะนำไปสู่การพึ่งตนเองได้ ทำให้มีภูมิคุ้มกัน
ช่วยลดความเสี่ยงจากความไม่แน่นนอนของปัจจัยภายนอก เป็นบันใดอันแกร่งกล้ามั่นคงขั้นแรก
ที่อาจช่วยให้สามารถแก้ไขปัญหาอื่นๆได้แทบทุกปัญหา
สุดท้ายนี้ ขอให้ทุกท่านมีกำลังกาย กำลังใจ ที่ดียิ่ง ในการทั้งปวง
ด้วยความยินดี เต็มใจ เปิดกว้าง เป็นเกียรติ อย่างยิ่ง ต่อความรู้สึก ความคิดเห็น ของทุกท่าน
และขอเชิญทุกท่าน แวะเยี่ยมชมทั้ง ๔๓ บทความ ได้ที่
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=cxoasia&group=1
ปล. หากแม้ว่ามีความบริสุทธิ์ดีงามบ้างในการนี้ ขออุทิศให้กับเจ้าหนูบุตรชายตัวป่วนแต่
เป็นแรงผลักดันอันยิ่งใหญ่ แด่จิตใจที่ดีงามทุกดวงๆและเพื่อนมนุษย์ทุกคนที่รักที่เท่าเทียมกัน
หมายเหตุผู้เขียน
ชีวิตเริ่มต้นและเรียนรู้จากท้องนาและท้องฟ้ากว้าง
สู่การเรียนรู้ชีวิตเมือง แล้วกลับสู่เส้นทางที่เรียบง่ายของตัวเองอีกครั้ง ได้มีโอกาส รวบรวม รวบยอด เชื่อมโยง
ประสบการณ์ การรับรู้ ความคิด ทุกอย่าง ลงในงานเขียนนี้ เป็นเหมือนการเดินทางเรียนรู้ อันรื่นรมย์ เป็นการทดลอง
และการต่อจิกซอว์ เพื่อเชื่อมโยง สิ่งต่างๆเข้าด้วยกัน ดุจดังธรรมชาติที่เป็นหนึ่งเดียวและไม่เคยแบ่งแยกตัวเอง
อาจจะมีมนุษย์เราเท่านั้นที่พยายามแบ่งแยกธรรมชาติและตัวเองมาตลอด โดยพยายามเป็นกลางมากที่สุด
และหวังว่าจะได้ทำหน้าที่ในยุคของตน อย่างเต็มที่ เพื่อส่งต่อยุคสมัย ไปยังคนรุ่นต่อไป และยังมีความหวังว่า
พิษสะสมอันยาวนานทั้งหลาย หรือ การตีกลับของมูเบอแรง หรือ ผลตีกลับ จากอารยธรรมรุ่นก่อนๆและรุ่นเราจะได้เจือจาง
ลดความรุนแรงลงบ้าง ตามเหตุและผลอันควร
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
