เลือดสีแดงสดไหลรินเป็นทางยาวตามน้ำจากก๊อกที่เปิดไหลออกมาเพื่อล้างเลือดในอ่างล้างมือ จากเลือดสีแดงสดค่อยจางหายเป็นเป็นสีแดงจางๆ และค่อยๆเลือนลางเป็นน้ำสีขาวใสบริสุทธ์ หญิงสาวคนหนึ่งบ่นพรึมพรำในใจว่าเสร็จสิ้นกันสักทีกับภารกิจในวันนี้ แต่ไม่ใช่วันที่สิ้นสุดหรอกนะ ยังมีภารกิจที่ต้องทำต่อเนื่องอีก พรุ่งนี้เขาต้องมาอีก และภารกิจนี้ยังคงมีต่อไปตราบใดที่ยังไม่สามารถกำจัดมันออกจากชีวิตของใครบางคนได้
โอ๊ย! โอ๊ย! หญิงสาววัยยี่สิบต้นๆ คนร้องอย่างโอดครวญในขณะที่โดนมีดกรีดไปบนหน้าอกพร้อมกับมีคนถึง 3 คนที่ต้องจับมัดเธอให้อยู่ในสภาพนี้อย่างไม่ไหวติง มีดกรีดลงบนผิวหนังที่หน้าอกด้านซ้ายพร้อมกับเลือดที่เริ่มทะลักล้นออกมา และน้ำตาที่เริ่มไหลรินออกจากแก้มทั้งสองข้าง เธอมองดูคนกลุ่มนี้ที่กระทำต่อเธออย่างไร้ความปราณี เธอดูพวกเขาอย่างด้วยแววตาที่เจ็บปวดพร้อมหยาดน้ำตาที่ค่อยๆเหือดหายไปติดเป็นคราบบนแก้มนวลใสทั้งสองข้าง เมื่อพวกเขาเสร็จภารกิจในครั้งนี้แล้วจึงบอกให้เธอกลับบ้านได้ และบอกว่าพรุ่งนี้ต้องกลับมาที่นี่อีก ไม่งั้น! เธอต้องตาย!
โอ๊ย! โอ๊ย! หญิงสาววัยยี่สิบต้นๆคนเดิมกลับมาอีกครั้ง เธอขึ้นไปนอนบนเตียงอย่างไม่ต้องโดนบีบบังคับเหมือนเมื่อวานอีกแล้ว วันนี้เธอบอกกับตัวเองว่า เธอยอมตายในวันนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น...เธอถูกกระทำด้วยมีดที่ถูกกรีดไปบนผิวหนังที่หน้าอกด้านขวาอีกครั้ง พร้อมกับน้ำตาที่เริ่มไหลรินเป็นสายน้ำที่ไหลลงสู่เบื้องล่างตามแรงโน้มถ่วงของโลก ตอนนี้เธอมีบาดแผลที่ต้องทำให้เธอต้องจดจำมันไปตลอดชั่วชีวิตที่หน้าอกด้านซ้ายและด้านขวา พวกเขาบอกให้เธอกลับบ้าน และบอกให้กลับมาที่นี่อีกทุกๆวัน ไม่งั้นเธอตาย!
ด้วยความกลัวสุดชีวิตถ้าเธอไม่กลับมาที่นี่อีก เธออาจจะต้องตาย เธอไม่อยากตายในสภาพเช่นนี้ เธอจึงต้องกลับมาที่นี่อีกวันแล้ววันเล่า เพื่อให้คนกลุ่มนี้ได้ชำระล้างเลือด และความสกปรกโสมมที่อยู่ภายในร่างกาย และแล้ววันสุดท้ายที่เธอต้องกลับที่นี่อีกก็มาถึงสักที
“ขอบคุณ คุณหมอมากนะค่ะ ที่ช่วยรักษาฝีที่อยู่ที่หน้าอกทั้งสองข้างให้จนหายปกติ ถ้าไม่ได้คุณหมอและทีมงานช่วย ฉันคงตายอยู่ที่นี่แน่” หญิงสาวได้พูดกับแพทย์ที่ทำการผ่าตัดฝีก้อนโตที่อยู่บนหน้าอกทั้งสองข้างให้กับเธอจนหายเป็นปกติ
“มันเป็นหน้าที่ของหมอที่ต้องรักษาคนไข้ทุกคนค่ะ คุณเป็นคนไข้ที่ดีมาก กลับมาหาหมอ และมาทำแผลที่นี่ทุกวันจนหายเป็นปกติ” แพทย์หญิงที่อยู่ในห้องฉุกเฉินพูดให้เธอฟัง และชื่นชมในการปฏิบัติตัวเป็นคนไข้ที่ดีเสมอมา
“นี่เป็นของขวัญเล็กน้อยๆ เป็นน้ำส้มคั้นที่บ้านหนูทำขายค่ะ หนูฝากให้คุณหมอไว้ทานนะค่ะ และมีขนมกล่องคุกกี้ฝากไว้ให้ทีมงานด้วยนะค่ะ” หญิงสาวพูดพร้อมรอยยิ้ม แล้วบอกลาคุณหมอและทีมงานห้องฉุกเฉิน
.........อาการปวดท้องอย่างแสนสาหัสปานลำไส้จากขาดออกจากกันให้ได้ของหมอห้องฉุกเฉินผู้ที่เธอทำการรักษาให้กับหญิงสาวคนนั้น ความรู้สึกปวดเกิดขึ้นหลังจากที่เธอดื่มน้ำส้มขวดนั้นที่หล่อนให้มา ตอนนี้อาการปวดท้องของเธอเริ่มลุกลามขึ้นมายังหลอดลมตามมาด้วยอาการแน่นหน้าอกหายใจไม่ออก ทำให้เธอต้องคลานออกนอกห้องพักแพทย์และถูกนำส่งเข้าห้องฉุกเฉิน
ทีมงานห้องฉุกเฉินประดังเข้ามาช่วยเหลือหมอคนนี้ด้วยความกุรีกุจอ ไม่เป็นไรนะค่ะ เดี๋ยวคุณหมอจะรู้สึกดีขึ้นอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน พยาบาลในห้องฉุกเฉินพูดที่ใกล้ๆหูของเธอในระหว่างที่ทำการช่วยชีวิตหมอผู้หญิงคนนี้ไว้
หมอผู้ชายวัยกลางคนที่หน้าตาหล่อเหลา ราวกับดาราเกาหลีได้เร่งรีบเข้ามาให้ห้องฉุกเฉินพร้อมกับสั่งการให้ยาต่างๆ และเตรียมใส่ท่อช่วยหายใจ เพื่อทำให้หมอผู้หญิงกลับมามีลมหายใจอีกครั้ง
“ให้ยาอะรีนาลินทุก 3 นาที” คำสั่งแพทย์พุ่งตรงไปยังพยาบาลสาวสวยที่ยืนรอรับคำสั่งอย่างใจเย็น
ยาถูกฉีดเข้าทางสายน้ำเกลืออย่างช้าๆ พร้อมกับกราฟคลื่นหัวใจที่ปรากฏบนหน้าจอค่อยเริ่มลด ระดับความสูง และระยะห่าง จนกลายเป็นเส้นแบบราบ
“หลับให้สบายนะค่ะคุณหมอ ยาที่ให้ไปคือ โพแทสเซียมคลอไรด์ค่ะ หมอคงรู้นะค่ะว่าฤทธิ์มันเป็นอย่างไร?” พยาบาลสาวพูดกระซิบที่ใกล้ๆหูของหมอผู้หญิงที่นอนแน่นิงอยู่บนเตียง ไม่มีแม้แต่โอกาสได้ตอบคำถามนั้น พร้อมกับรูม่านตาของเธอที่ค่อยๆเบิกกว้างราวกับตาแมวในยามที่ออกหาเหยื่อตอนกลางคืน
“ภารกิจเราเสร็จแล้วละ” หมอผู้ชายวัยกลางคนพูดกับพยาบาลสาวสวยหลังเสร็จสิ้นการกระทำนี้
“ไม่มีใครมาเป็นก้างขวางคอเราสองคนอีกแล้วใช่มั้ยค่ะ?”พยาบาลสาวพูดกับแพทย์หนุ่ม พร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก ก่อนกับเดินจากไปออกจากห้องฉุกเฉินพร้อมกัน ปล่อยให้ภาระที่เหลืออยู่เป็นหน้าที่ของทีมงานห้องฉุกเฉิน
“ใช่จ๊ะ! ผมจะทำเรื่องกับทนายและฮุบสมบัติของเธอมาเป็นของเราสองคน ทนายคงรู้ว่าสมบัติควรจะตกเป็นของใคร ในเมื่อกฏหมายบอกว่าสามีและภรรยาเป็นคนๆเดียวกัน”
........................
“คุณมาอีกทำไมค่ะ ในเมื่อแผลที่เป็นฝีที่หน้าอกทั้งสองข้างของคุณหายดีแล้ว” พยาบาลสาวที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนใหม่ของหมอศัลยกรรมในโรงพยาบาลได้พูดขึ้น
“ดิฉันรู้สึกว่าแผลเป็นที่หน้าอกของฉัน มันยังมีรากลึกลงไปยังขั้วหัวใจเลยค่ะ และรู้สึกว่าอาการยังเป็นหนักกว่าเก่าอีก ถ้ายังไม่จัดการตัดมันให้สิ้นซาก” หญิงสาวพูดกับพยาบาล พร้อมทั้งคะยั้นคะยอให้เธอช่วยดูแผลที่หัวใจให้หน่อย
“ขึ้นไปบนเตียงได้เลยค่ะ เดี๋ยวพยาบาลจะดูให้” เธอบอกพร้อมให้หญิงสาวขึ้นไปนอนบนเตียง
“แผลดีแล้วนะค่ะ ไม่ได้มีบาดแผลหรือร่องรอยลงลึกอย่างที่คุณบอกหรอกค่ะ” พยาบาลพูดและอธิบายให้หญิงสาวได้ฟัง
“งั้นขอบคุณ คุณพยาบาลมากนะค่ะ วันนี้ฉันมีน้ำส้มมาฝาก ที่บ้านฉันทำน้ำส้ม และทำขนมคุกกี้ขาย ฉันเอาน้ำส้มมาฝากคุณ และเอาคุกกี๊มาฝากทีมงานด้วยค่ะ พรุ่งนี้ฉันอาจจะเข้ามาพบแพทย์ที่ห้องตรวจศัลยกรรม เพื่อปรึกษาเรื่องบางเรื่องค่ะ พอดีเป็นเรื่องภายในไม่สามารถบอกคุณพยาบาลได้” หญิงสาวบอก พร้อมกับการกล่าวลาจากไปในวันนั้น พร้อมกับพูดรำพันสิ่งที่อยู่ภายในใจว่า
“รอยแผลเป็นมันยังไม่หายหรอกนะ ถ้าฉันยังไม่กำจัดแกทิ้งไป พรุ่งนี้ฉันจะไปบอกหมอว่า เราได้กำจัดเสี้ยนหนามของเราทิ้งไปอีกหนึ่งคนแล้ว”
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
