ถ้าจะพูดถึงยอดมนุษย์ภายในชั้นปีของเราละก็คนต้องสหายของเราคนนี้เลย ไอ้กอล์ฟ ความสามารถเกินมนุษย์ที่ไม่ต้องบรรยาย ( เพราะมันเกินบรรยาย ) และเขาคนนี้จะมาพร้อมกับทรงผมสกีนเฮดที่ดกดำและหน้าตาที่ ตาเป็นแบบสระอิ ตอนปีหนึ่งสีผมของเขาไม่ใช่สีนี้หรอกเป็นสีเขียวครับท่านทำเป็นจุดสนใจของพวกเราไปเป็นอาทิตย์แต่เมื่อพี่รหัสของไอ้กอล์ฟทักเอา
พี่รหัส เฮ้ยกอล์ฟ ว่างนะไปสระผมซะบ้างนะ
ไอ้กอล์ฟ โฮ....ทำไมละครับรุ่นพี่
พี่รหัส ขี้ตะไคร้ขึ้นหัวแล้ว ไม่รู้จักสระผมซะบ้าง.....!
จากนั้นสีเขียวๆก็หายไปจากชั้นปีแบบหายสาบสูญจนพวกเราๆไม่ทันตั้งตัว.....
ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องน่าเศร้าใจไหม....
อีกอย่างเขาเป็นคนที่ทำอะไร (เกิน ) เต็มที่จะเห็นได้ชัดทางด้านกีฬาซะเป็นส่วนใหญ่ชนิดที่ว่า
แม้ร่างกายจะดับสูญเป็นเถ้าธุลีดิน อย่างไรกูต้องเล่นให้เป็นตามที่กูตั้งใจและตั้งเป้าไว้อย่างสูงให้จนได้
ตอนเข้าปีหนึ่งเป็น freshy ใหม่ๆ ที่กาดสวนแก้วมีลานสเก็ตน้ำแข็ง
มาเปิดพอดีประจวบเหมาะที่พวกเราไม่รู้จะไปไหนกัน พวกผมสี่สัน + กับไอ้กอล์ฟจะไปลองของใหม่กัน เนื่องจากผมกับตุ้ยและเข็มมีทักษะกันในเรื่องของการเล่นสเก็ตมาก่อนจึงพอเล่นได้ พี่เบียร์ไปไหนหว่า เห็นอีกทีเกาะตามเสาข้างสนาม กระดิ๊บกระดิ๊บ.... เฮ้ยแล้วไอ้กอล์ฟละ มองซ้ายก็แล้ว ขวาก็แล้ว ไหนว่ะ เห็นอีกทีมันวิ่งไปสับขาไขว้กันไปแล้ว เป็นที่แปลกใจของพวกผมไปตามๆกันทำให้พวกผมจ้องดูมันเล่นสักพักอย่างไม่ละสายตา และแล้วมันก็ล้มไถลไปตามพื้นน้ำแข็งแต่มันก็ลุกกลับขึ้นมาเล่นต่ออย่างหน้าตาเฉยและล้มอย่างเมามัน ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย โดยไม่สนใจพวกผมเลยแม้แต่น้อย.....
ไม่รู้มันมากับพวกผมได้ไง มันคงคิดว่า
พวกผมเสียค่าเล่นกันคนละ150 แต่มันคงจะเสียค่าเล่นที่15000 ประมาณว่ากูจะเล่นให้คุ้ม ให้เป็นจนครบสูตรแล้วกูจะไม่มาเหยียบที่นี่อีกเลย........
จนพวกผมไปบอกพี่เบียร์ที่กระดิ๊บกระดิ๊บอยู่ข้างสนามว่า เฮ้ยพี่เบียร์.....มึงไม่ต้องคิดมากมีคนเล่นแทนในส่วนของมึงเรียบร้อยแล้ว เออ.. กูก็ว่างั้น เบียร์ตอบมาด้วยเสียงละห้อย..... เพราะพี่เบียร์เห็นไอ้กอล์ฟมันเล่น แล้วเปรียบเทียบกับที่พี่เบียร์เล่นแล้ว
( ผมละเอ็นดู ๆ พี่เบียร์ขึ้นมาทันที่ทันใด ไม่รู้ว่ามันจะสนุกกับการมาเล่นสเกตน้ำแข็งในครั้งนี้หรือเปล่า )
ตอนนี้ไม่มีใครสามารถเข้าใกล้ตัวไอ้กอล์ฟได้ เพราะมันไม่สนใจใคร แล้วใครๆดันสนใจมันที่โชว์ลีลาและเกลือกกลิ้งท้าความตายอยู่บนลานสเก็ตนั้น....และแล้วมันก็แวะมาทักพวกผมนั่งพักกันอยู่ข้างลานสเก็ต ด้วยสภาพที่เหมือนลูกหมาตกน้ำก็ไม่ปาน........จากนั้นสายตาของคนอื่นทั้งสนามก็ตามมา.........
พวกเราด้วยความรักเพื่อนพอกอล์ฟมันลงไปเล่นต่อ.....
พวกผมสุ่มหัวปรึกษากันว่า
ไอ้เข็ม เฮ้ย....ถ้ามีใครถามว่าไอ้นั้นเป็นเพื่อนพวกเราหรือเปล่า
..มึงจะตอบว่าไงว่ะ
พี่เบียร์ ไอ้ตุ้ย วี ไม่ ตอบกันอย่างพร้อมเพรียงโดยมิได้นัดหมาย
ไอ้เข็มเฮ้ยไมมึงตอบแบบไม่คิดกันแบบนี้ว่ะ
สักพักเข็มก็ตอบกลับมาว่า เอองั้นกูก็ เอาตามนี้ละกัน................
งานอดิเรกเขาน่าสนใจครับเวลาว่างหรือไม่ว่างก็ตาม เขามักจะไปขี่รถมอเตอร์ไซด์ ( ขอบอกว่ามันคันใหญ่มากดูท่าทางว่าน่าจะแรงจริงๆฟังได้จากเสียงเวลามัน สตาร์ทเครื่องและบิดคันเร่ง... ) การขี่รถเล่นของเขาไปไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่เรียนหรอก พระพุทธบาทตากผ้าจากวิทลัยก็ประมาณ เกือบๆ 200 กิโล ดีนะนี่ที่ไป กลับรวมๆกัน ทำให้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการจะตามหาตัวมันในวิทยาลัยก็เป็นเรื่องยากแสนสาหัสเหมือนกัน แต่แปลกที่เวลาคาบเรียนที่เป็นอาจารย์ Import มาจากอังกฤษ/ญี่ปุ่นมันกลับไม่เคยขาดเลยแม้แต่คาบเดียว..........สรุปได้ว่ามันมีมักของนอก
(มักจะมาเข้าห้องเรียนที่อาจารย์มีสัญชาติอยู่นอกประเทศไทย ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าอาจารย์มาจากลาวกับกัมพูชา พม่า มันจะเข้ามาเรียนหรือเปล่า )
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
