ในบรรดาหนังสือที่ฉันได้อ่าน จะมีหนังสือสักกี่เล่มที่สามารถเปลี่ยนวิธีการคิดในด้านการทำงานของคนได้อย่างรอบด้าน ความหมายของคำว่าอย่างรอบด้าน โดยความเห็นส่วนตัวหมายถึง การเปลี่ยนแปลงวิธีคิด การสร้างความรู้ใหม่ และการใส่ใจในด้านคุณธรรม หนังสือเล่มนี้คือคำตอบของคนทำงาน โดยเฉพาะคนที่ได้ชื่อว่า ‘เป็นหัวหน้าคน’ ซึ่งฉันได้รับความกรุณาจาก นพ.ดรุณ สนทราพรพล ที่ซื้อมาให้อ่าน และบอกด้วยว่าช่วยกลั่นกรองความรู้ที่ได้จากหนังสือเล่มนี้ เผยแพร่ให้กับคนอื่นด้วยโดยเฉพาะคนในโรงพยาบาลที่ฉันทำงานอยู่
หนังสือ 51 วิธีคิดที่ลูกน้องอยากทำงานด้วย ประกอบด้วยข้อคิดทั้งหมด 51 ข้อคิด รวบรวมเป็นหมดหมู่ได้ทั้งหมด 7 บท ในแต่ละบท เราสามารถเรียนรู้ความงามในการใช้ชีวิตของหัวหน้า ว่าเราสามารถที่จะพัฒนาตัวอย่างอย่างไรให้กลายเป็นหัวหน้าที่ลูกน้องรัก ซึ่งฉันรวบรวมความคิด และได้ถ่ายทอดออกเป็นงานเขียน โดยเรียบเรียงเป็นบทๆ ได้ดังนี้
บทที่ 1 ปรับวิธีคิดของหัวหน้า: ไม่ต้องเก่งก็เป็นหัวหน้าได้
ในบทนี้มีหลักคิดอยู่ทั้งหมด 9 ข้อแยกออกเป็น 9 บทย่อยที่สำคัญๆ เมื่อฉันพยายามรวบรวมความคิดทั้งหมด เพื่อสรุปเป็นความคิดให้เหลือหลักคิดเพียง 1 ประโยค ประโยคนั่นคือ
“แมวไม่ว่าเป็นสีอะไร ขอให้จับหนูได้เป็นพอ” เป็นวาทะอำมตะของเหมาเจ๋อตุง
ซึ่งเป็นคำนิยามของหัวหน้า ที่ในหนังสือเล่มนี้บอกว่า ไม่ว่าคุณจะจบสูงแค่ไหน มีความรู้มากแค่ไหนไม่ หรือจะเป็นใครไม่สำคัญ ที่สำคัญคือ ‘คุณทำงานได้หรือเปล่า’ ถ้าคุณทำงานได้ คุณก็จะกลายเป็น ‘หัวหน้าที่ลูกน้องอยากทำงานด้วย’
ไม่จำเป็นต้อง Born to be the leadder เพราะใครๆก็สามารถเป็นหัวหน้าได้ทั้งนั้น ขอเพียงคนๆนั้นมีคุณสมบัติเพียงข้อเดียวที่สำคัญคือ
“การเพียรพยายามขัดเกลา ตัวเองไปเรื่อยๆ อย่างไม่ย่อท้อ และพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น แล้วคนรอบข้างจะสนับสนุนให้คุณเป็นหัวหน้าเอง” และเมื่อใครก็ตามได้มีโอกาสเป็นหัวหน้าสิ่งที่ต้องระวังอย่างหนัก คือ
“ให้ระวังในอัตตาของตัวเอง ตำแหน่งที่ได้มาไม่ใช่อำนาจ แต่คือความรับผิดชอบที่เขาให้มาทำหน้าที่ที่รับมอบหมาย ที่เราเรียกว่าภาระกิจของหัวหน้า และทุกๆการกระทำของหัวหน้าจะถูกจับตาจากลูกน้องอยู่เสมอ เพราะฉะนั้นจงเป็นหัวหน้าที่ถ่อมตัวไม่อวดเก่ง....มีคำถามหนึ่งที่ให้คนอ่านได้คิดตอบ คือ
‘…คุณจะทำอย่างไรกับคนที่เสริฟ์ชาให้ ถ้าแค่มารยาทพื้นฐานยังทำไม่ได้ แล้วเขาจะเป็นหัวหน้าที่สามารถดูแลและเอาใจใส่ลูกน้องได้อย่างไร ....’ ” หลายคนอาจจะสงสัยว่าเกี่ยวอะกรกับการเสริฟ์ชา เนื่องจากหนังสือเล่มนี้เขียนโดยชาวญี่ปุ่น ดังนั้นเวลาที่ใครมาชงชาให้หรือนำเครื่องดื่มมาให้ คนๆนั้นต้องก้มน้อมรับเพื่อแสดงมารยาท
และสิ่งที่สำคัญที่สุดในการทำงานอยู่ที่หน้าร้าน....เอ๊ะช่างน่าสนใจแล้วซิ! เรื่องนี้ขอขยายความให้อ่านในตอนต่อไปของบทที่ 2 นะค่ะ
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
