khwanjai

ผู้เขียน : khwanjai

อัพเดท: 10 ม.ค. 2017 22.34 น. บทความนี้มีผู้ชม: 90373 ครั้ง

ในบรรดาหนังสือประเภท How to ที่ฉันได้อ่านมา ไม่สามารถเปรียบเทียบกับคุณค่าที่ได้รับจากอ่านหนังสือ ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้เลย ที่ผ่านมาฉันอยู่ในภาวะใกล้เกลือกินด่าง ไม่รู้จักคุณค่าของสิ่งที่ตัวเองมี จนกระทั่งวันที่ 13 ตุลาคม 2559 เป็นวันที่ปวงชนชาวไทยได้สูญเสีย กษัตริย์ผู้ที่เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของชาวไทยทั้งประเทศ
การเริ่มต้นศึกษาถึงเรื่องราว ชีวประวัติ และคำสั่งสอนของพระองค์ท่านอย่างจริงจัง ทำให้ฉันค้นพบว่า เราไม่จำเป็นต้องหา How to ที่ไหนเลย เพราะ How to ที่แท้จริงอยู่ในจิตใจของคนไทยทั้งประเทศอยู่แล้ว พระองค์ทรงเป็นแบบอย่างให้กับคนไทยทุกด้านทั้งการ คิด พูด ทำ ....แต่ทำไมตัวฉันถึงไม่ทำ
คนโง่ คือ คนที่ไม่รู้ว่าตัวเองบกพร่องตรงไหน เพราะถ้าไม่รู้ว่าเราบกพร่องตรงไหน เราก็ไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง
คนฉลาด คือ คนที่รู้ว่าตัวเองบกพร่องตรงไหน และพยายามแก้ไขข้อบกพร่องหรือพัฒนาปรับเปลี่ยนตัวเองให้ดีขึ้น
คนทุกคนเคยผ่านความโง่มาก่อนที่จะเป็นคนฉลาด ที่ผ่านมาฉันเคยโง่มาก่อน ไม่รู้ว่าคุณค่าที่แท้จริงที่พระมหากษัตริย์ไทยทรงให้กับประชาชนมีคุณค่ามหาศาลมากมายขนาดไหน ศาสนาพุทธสอนไว้ว่า “ธรรมใดก็ไร้ค่า ถ้าไม่ลงมือทำ”
การเริ่มต้นเดินทางของฉันนับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ใคร่ขออุทิศตนในการศึกษาเรื่องราว วิธีคิด การดำเนินชีวิตของพระองค์ท่าน ผ่านการจัดทำหนังสือส่วนตัวภายใต้ชื่อ “เรียงร้อยพันเรื่องราวรอยพระบาท” โดยมีเป้าหมายทำ ‘10 เล่ม เล่มละ 100 เรื่องราวรอยพระบาทที่พระองค์ทรงทำ’ โดยใช้ความเพียรที่พระองค์ท่านสอน และเป็นแบบอย่างให้ดูตลอดระยะเวลา 70 ปีที่ผ่านมา อาจจะไม่รู้จุดจบที่แน่นอน แต่มีจุดเริ่มต้นที่ชัดเจน และทำทุกวันเพื่อถวายแด่องค์ราชันย์มหาราชของคนไทยทุกคน

Website เจ้าของผลงาน www.2b2train.com
Facebook: https://www.facebook.com/ebook4ookbee/
Storylog: https://storylog.co/khwanjai/book/581a5bfd9d526ab1781f27ba

ท่านใดต้องการติดต่อให้เป็นนักเขียนประจำคอลัมภ์ หรือลงวารสาร
ติดต่อได้ที่ email: linpootsm3@gmail.com หรือ Tel 0897333790 (หลิน)


แหวนเพชรที่ผ่านการเจียระไน

       ‘รีบนอนเร็วๆเดี๋ยวพรุ่งนี้รีบตื่นไปโรงเรียนอีก’ ฉันรีบบอกลูกชายที่กำลังนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงไม่ยอมนอน

       ‘แม่ง่วงแล้วนิ แม่ต้องไปเรียนภาษาอังกฤษอีกตอนเช้าเข้านอนได้แล้ว’ ฉันบอกลูกชายซ้ำว่าควรจะนอนได้แล้ว เพราะเขากลิ้งไปกลิ้งมาก็ทำให้คนเป็นแม่นอนไม่หลับเหมือนกัน

‘ผมเห็นแม่เรียนมาหลายปีแล้ว ตอนเช้าต้องมานั่งพิมพ์งานทุกเช้า แม่ไม่เหนื่อยมั้งเหรอ’ลูกชายถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าทำไมแม่ต้องเรียนอีก ไม่รู้สึกเหนื่อยเหรอ

 

              …………..คำถามนี่ทำให้ฉันนึกถึงคำถามของ อ.เกิดศิริ ซึ่งเป็นอ.ที่ปรึกษา ที่ครั้งหนึ่งที่เคยถามฉันขณะเรานั่งรถไปด้วยกันว่า........

              ‘หลินรู้มั้ยการที่เราเรียน ป.เอก ใครได้ประโยชน์มากที่สุด’

              ‘ตัวเองค่ะ เพราะว่าเราได้พัฒนาความรู้ ความสามารถของเราเพิ่มขึ้น’ ฉันตอบตามเหตุผลที่คิด

              ‘ตอนที่อาจารย์เรียน ก็คิดว่าอย่างนั้น แต่พอจบมาได้ สิ่งที่อาจารย์คิดนั่นแค่ประโยชน์ส่วนหนึ่งที่เราได้เท่านั้น แต่สิ่งที่เราได้มากกว่าคือ ลูกของเราที่เห็นความเพียรพยายาม เห็นนั่งทำงานในทุกๆวัน สักวันหนึ่งภาพนี้จะอยู่ในความทรงจำของเขา และเขาจะเกิดการซึมซับได้ว่า กว่าจะเรียนจบต้องมีความเพียรและไม่ย่อท้อเท่านั้น ’

 

       กลับมาที่ลูกชายของฉันอีกครั้ง หลังจากที่หวนคิดถึงภาพเหตุการณ์ในอดีตไปครู่หนึ่ง.....

              ‘ลูกเห็นภาพของในหลวงที่มีหยดเหงื่อไหลที่จมูก ที่อยู่บนโต๊ะทำงานของแม่มั้ย’ ฉันถามเขาเผื่อว่าเขาจะมองเห็นอะไรบนโต๊ะทำงานแม่บ้าง

‘เห็นครับ’ ลูกชายตอบแบบไม่คิดอะไรมาก

‘ลูกคิดว่า ในหลวงเหนื่อยมั้ย’ ฉันถามความคิดเขาอีกครั้ง

‘เหนื่อยครับ’ เขาตอบ

‘ในหลวง เป็นเพชรน้ำงามที่ผ่านการเจียระไนแล้ว กว่าในหลวงจะช่วยเหลือประชาชนได้ ในหลวงต้องผ่านการเรียนรู้สิ่งต่างๆตลอดเวลาเพื่อหาความรู้มาช่วยเหลือประชาชน ถ้าเปรียบเทียบให้ลูกฟัง ลูกคิดว่า ในหลวงเป็นเพชรที่ผ่านการเจียระไนมั้ย? และลูกคิดว่าแม่ก็อยากเป็นแหวนเพชรที่ผ่านการเจียระไนด้วยหรือเปล่า? หรือ ลูกคิดว่าแม่อยากเป็นแหวนอะลูมิเนียมที่รอการผุกร่อน ขึ้นสนิม’ ฉันถามและเปรียบเปรยให้เขาเห็นภาพ

       ‘เป็นแหวนเพชรที่ผ่านการเจียระไนครับ’ ลูกชายตอบแบบด้วยความตื่นเต้น

‘ถ้าลูกอยากเป็นแหวนเพชร ลูกก็ต้องมั่นเรียนรู้ทุกวัน ตั้งใจเรียน ขยันเรียนเพราะกว่าจะมาเป็นแหวนเพชรเม็ดงามได้ ต้องผ่านการทุบตี ทิ่มแทง กว่าจะได้เพชรที่มีมูลค่ามหาศาล และเพชรเม็ดงามนี้ก็สามารถสร้างคุณค่าให้กับตัวเอง ทำให้ตัวเองมีความรู้ในการช่วยเหลือผู้อื่น และสร้างประโยชน์ให้กับประเทศชาติ......และสาเหตุที่แม่เรียนเพราะว่าแม่อยากเป็นแหวนเพชรที่สวยงาม ไม่ใช่แหวนอะลูมิเนียนที่นอกจากจะไร้ค่าแล้วยังรอวันขึ้นสนิมที่ไม่สามารถทำประโยชน์ให้กับเจ้าของและผู้อื่นเลย .....และสักวันหนึ่งลูกแม่ก็จะกลายเป็นเพชรเม็ดงามถ้าลูกเดินตามทางของในหลวง หยาดเหงื่อของในหลวงที่ลูกเห็นจะทำให้ลูกเกิดความเพียรในกลายเป็นเพชรที่ผ่านการเจียระไน’


บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที