หญิงสาวตัวเล็กๆแต่เป็นคนที่มีวัยวุฒิมากที่สุด ภายในชั้นปี เป็นที่น่าสังเกตและแปลกใจที่ว่าผมกับเพื่อนๆไม่เคยเรียกว่า พี่ออยนิดเลย แว่วๆข่าวมาว่าเธอก็แค่อายุมากกว่าพวกเราๆแค่1-2 ปีเอง แต่พวกเราก็ให้ความเคารพ แม้จะเอาเธอมานินทาบ่อยๆก็ตาม
เธอมาจากที่ใดก็คงไม่ต้องบอก หรืออธิบายอะไรให้มันมากมายไปกว่านี้แล้ว ฮอดเป็นอำเภอหรือเปล่าก็ไม่รู้แต่ที่รู้ก็คือว่าที่นี่อยู่ใน เขตจังหวัดเชียงใหม่แน่นอน! ไกลแค่ไหนนะเหรอไกลมากๆ ยิ่งกว่าไกลปีนเที่ยงอีกแถวนั้นเรียกว่าบ้านนอกไม่ได้หรอกต้องเรียกกว่ากันดารเลยเห็นจะได้ เธอก็เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่เข้าสู่วัยทองของบั่นปลายชีวิต อารมณ์และการพูดจาจะเหมือนวิทยุคลื่นแทรกเสียงดังบ้าง เสียงขาดๆ หายๆบ้าง ภาษาไทยเข้ามาแทรกบ้าง ภาษาเมืองปนเข้าไปอีก และที่จะขาดไม่ได้คือเสียงที่ลากยาวๆและกึกก้อง ภายในปากของเธอในประโยคหรือคำสุดท้ายที่เธอพูด
.อย่างนี้คงมีคนที่จะอยู่กับเธอได้ยากแต่ถึงกระนั้น คำว่าธรรมะกับคนแก่ย่อมเป็นของคู่กัน คนที่เป็นคนที่ออยนิดให้ความไว้วางใจและใช้งานอย่างเมามันก็จะเป็นใครไม่ได้นอกจาก สุบิน ผู้ซึ่งไม่เคยจะตอบโต้ออยนิด( แต่บางครั้งก็ตอบโต้ ด้วยวาจาบ้างบางที แล้วก็ได้เรื่องทุกที ) สุบินมักจะปรนนิบัติรับใช้ออยนิดอยู่เสมอๆ ถึงแม้ว่าในโทรศัพท์ของออยนิดจะบันทึกชื่อสุบินจากผู้ชายให้กลายเป็นผู้หญิงก็ตาม ไม่ต้องสงสัยอะไรมากหรอกจากชื่อสุบินจะกลายเป็น สะบีน่า(นี่มันชื่อยี่ห้อชุดชั้นในนี่นา...เจ๊ )ก็เพราะความที่แฟนออยนิดเป็นคนขี้หึงมากๆเลยทำให้ต้องบันทึกชื่อเพื่อนๆผู้ชายในชั้นปีเป็นชื่อผู้หญิงให้หมด ( เพราะด้วยเสน่ห์ที่ดึงดูดเพศตรงข้ามของเธอทำให้เกิดความหึงหวงขึ้นบ่อยๆ ) ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าออยนิดจะเมมชื่อผู้ผมเป็นผู้หญิงชื่อว่าอะไร
แม้ว่าจะเครียดจากการถูกหึงหวงอยู่บางแต่ออยนิดไม่ใช่ว่าจะไม่มีอารมณ์ขัน (แม้ว่าจะไม่ได้ต้องใจให้มันขำขันก็ตาม)
ก่อนเข้าค่ายกับคนญี่ปุ่นพวกเราได้เฟ้นหาสถานที่อย่างเอาเป็นเอาตายจนได้ที่นี่มา น้ำพุร้อนสันกำแพง
หลังจากที่ประชุมกัน อย่างเครียดแถบเอาเป็นเอาตายประมาณว่าใครเดินผ่านเราสามารถฆ่าให้ตายคาที่ด้วยฝ่ามือ เพียงฝ่ามือเดียวแต่ก็ยกเว้นสาวๆเอกท่องเที่ยวที่เดินผ่านหน้าห้องภาค ที่ทำให้ลูกหมาตัวน้อยหน้าตาน่ารักอย่างเราๆ ( 4 สัน) ถูกหิ้วไปนอนกอดที่บ้านสักคืนก็ยังดี...โทษครับนอกเรื่องอีกแย้ว...
ขณะที่พวกผม พี่เบียร์ ไอ้เข็ม และพวกผู้หญิงอีกประมาณสองคนซึ่งเป็นฝ่ายดูแลอาหารในค่ายนี้ เถียงกันว่าจะเอายังไงกับเมนูอาหารที่ยังตกลงกันไม่ได้ดี
ฝ่ายผู้หญิง นี่ๆ... ทำไอ้นี่ดิ
ไอ้เข็ม เฮ้ย...เอาไม่ได้อาหารมันซ้ำกันเยอะแล้วนะ
ฝ่ายผู้หญิง นี่ๆ... ทำไอ้นั้นดิ
ฝ่ายชาย ไรว้า.. มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอทำค่ายทั้งที่
ฝ่ายผู้หญิง นี่ๆ... ทำไอ้โน้นดิ
ฝ่ายผู้ชาย เฮ้ย...คนญี่ปุ่นมันจะกินเผ็ดได้เหรอ
ฝ่ายผู้หญิง ก็ไม่ต้องใส่พริกดิ
ฝ่ายผู้ชาย โฮ้ย...แล้วไม่คิดถึงคนไทยที่อยู่กันบางไง
ฝ่ายผู้หญิง เฮ้ย... ตกลงจะเอาไงว่ะไอ้โน้นก็ไม่เอาไอ้นี่ก็ไม่เอาอย่าเรื่องมากน่า
ฝ่ายผู้ชาย เอ้า.. พูดแบบนี้ได้ไงเล่า
ฝ่ายผู้หญิงนี่ๆ... ทำไอ้โน้นดิ
ฝ่ายผู้ชายนี่ๆ... ทำไอ้โน้นดิ
ฝ่ายผู้หญิงนี่ๆ... ทำไอ้โน้นดิ
ฝ่ายผู้หญิงนี่ๆ... ทำไอ้โน้นดิ
ฝ่ายผู้ชายนี่ๆ... ทำไอ้โน้นดิ
ฝ่ายผู้หญิงนี่ๆ... ทำไอ้โน้นดิ
ออยนิดเดินผ่านมาหยุดฟังอยู่นานจนทนที่พวกเราเถียงกันต่อไปไม่ไหวจึงเสนอความคิดด้วยเมนูที่ว่า
ออยนิด มันจะไปยากอะยังงง หมู่สูก็เอาคั่ววววบ่าริดไม้ก้า
( มันจะไปยากอะไรพวกแกก็เอาคั่ว........!?.)
พอจบประโยคเท่านั้นแหละพี่เบียร์ไม่เกรงใจเลยมันฮา แตกออกมาเป็นคนแรก ต่อจากนั้นทั้งกลุ่มก็หัวเราะกันแบบฮาแตกไม่เว้นแม้แต่คนที่นั่งอ่านหนังสือการ์ตูนกับนิตยาสารอยู่ใกล้ บางคนนั่งลอกการบ้านอยู่ไส้ดินสอหักกันระนาว เพราะไอ้คั่วบ่าริดไม้นี่แหละ แต่ว่าผมไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรก็เลย มองหน้าไอ้เข็มกับพี่เบียร์
วี เฮ้ยไอ้เข็มมันคั่วอะไรวะ
ไอ้เข็ม กูก็ไม่รู้วะ ห้า..ฮา....ห้า
วี เฮ้ยพี่เบียร์มันคั่วอะไรวะ
พี่เบียร์ กูก็ไม่รู้วะ ห้า..ฮา....ห้า
แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่ามันจะกินได้หรือเปล่า ทำให้รู้ว่าที่เราถียงกันตั้งนานนี่การจัดเมนูอาหารมันไม่ได้ยากไปกว่าที่เรา จะต้องรู้ว่าไอ้คั่วบ่าริดไม้นี่มันคืออะไร
การไปที่ลิฟต์ก่อน เป็นสิ่งที่นักศึกษาที่เรียนอยู่ชั้นสูงๆพึงกระทำกันถ้าหากไปช้าต้องรออีกนานและนานกว่าจะได้เข้าลิฟต์อีกทีเมื่อออยนิดและพวกเราไปถึงหน้าลิฟต์ ก็เขากันไปในลิฟต์ที่นี้ออยนิดเข้าเป็นคนสุดท้าย และลิฟต์ดูท่าทางว่าจะเต็มแล้ว...แต่ยังอัดเข้าไปได้ เพราะหลักการขึ้นลิฟต์ที่นี่มีอยู่ว่าอัดเข้าไปให้ได้มากที่สุดเท่าที่มนุษย์จะทำได้ ผมก็ไม่เข้าใจหรอกว่าตึกที่มี27ชั้นในวิลัยแห่งนี้นักเรียน มีเป็นพันตึกนี่เป็นตึกที่มีคนมาเรียนเยอะแล้วทำไมมันสร้างมาให้มีลิฟต์เพียงแค่สองตัว
( อีกตัวไว้ขึ้นอีกตัวเอาไว้ลง มั้ง...)ไม่แปลกหรอกที่ทุกชั้นของตึกนี้จะมีคนมาออ อยู่ที่หน้าลิฟต์เต็มไปหมดโดยเฉพาะชั้นแรกจะมีคนเข้าแถว ขึ้นลิฟต์ตั้งแต่หน้าลิพต์จนออกมานอกตัวตึกเลย กลับมาที่ออยนิดกันต่อ ออยนิดยืนเก้ๆกังๆอยู่หน้าลิฟต์จะเข้าก็ไม่เข้าไม่รู้เอาไงจนลักษณ์รำคาญ ออยนิดเข้ามาซิ...
ออยนิด แต่มันเต็มแล้วบ่ใจ่ก้า ( แต่ลิพต์มันเต็มแล้วไม่ใช่หรือ )
ออยนิด .....
ตัดสินใจอยู่สักพักก็พุ่งเข้ามา ปัง ! ลิฟต์หนีบหัวเข้าให้
ไม่มีใครถามออยนิดว่าเจ็บหรือเปล่า ( แต่แอบ หัวเราะกันอย่างถ้วนหน้าถ้วนตา + มีเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นมาว่าเป็นไงละป้าฮอด ลังเลดีนัก )
การที่ถูกออยนิด ตวาดใส่เป็นสิ่งที่น่ากลัวอย่างมาก ก็จากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในวันพระจันทร์เต็มดวง เป็นโอกาสดีที่พวกเราบวกกับอาจารย์ญี่ปุ่น( TsuNeMi เซนเซ ) ภายในชั้นปีจะไปชมพระจันทร์ (เทศกาลหนึ่งของคนญี่ปุ่น ประมาณเดือน กันยายนเห็นจะได้ ) เหตุเกิดที่สวนสาธารณะที่มีชื่อว่าสวนบวกหาด พวกเราไม่ได้ชมจันทร์กันอย่างบจริงจังหรอก ไปนั่งกินข้าวกินเหล้ากันมากกว่า ออยนิดก็เกิดมีปัญหาขึ้นมาต้องไปเข้าห้องน้ำด้วยข้าศึกประชิดถึงหน้าด่านแล้วงานนี้ ปล่อยเกิดอาการที่ว่าแตกเปลี่ยว ( แบบว่าต้องไปคนเดียว ) ขึ้นมาออยนิด หายไปนานพร้อมกับมาเล่าเหตุการณ์ระทึกใจที่เกิดขึ้นให้ฟังว่า ตอนออยนิดเขาไปในห้องน้ำก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่แม่บ้านสองคนเข้ามาทำความสะอาดห้องน้ำอยู่พอดีเขาก็ทำความสะอาดกันอยู่นานมาก ออยนิดก็ไม่กล้าที่จะทำภารกิจอะไรก็เลยต้องจำใจรอแล้วรออีก แต่ป้าแม่บ้านสองคน ก็ทำความสะอาดไปคุยไป ไม่ยอมอออกไปจากห้องน้ำสักทีด้วยความที่ว่าภารกิจนี้ ต้องใช้สมาธิและความเงียบเป็นอย่างมาก หากปฏิบัติการครั้งนี้ ของออยนิดไม่สำเร็จมีหวังออยนิดต้องอึดอัดเป็นแน่แท้ การรอคอยนั้นผู้ที่ไม่เป็นผู้รอนั้น ไม่รู้หรอกว่ามันแสนจะนานและด้วยภาระที่หนักอึ้งที่เตรียมปลดปล่อยแล้ว เมี่อออยนิดทนไม่ไหวอีกต่อไปเลยเปิดประตูออกมา ปัง! แล้วตวาดใส่แม่บ้านที่กำลังทำความสะอาดออกไปว่า ตกลง...ฮาจะได้ขี้ก็นี่ !
( ทำไปได้ไง นี้แหละสันชาตญาณดิบในการเอาตัวรอด ของมนุษย์) แม่บ้านพอได้ยินก็งงซิครับ งง แต่ก็ต้องออกไปโดยไม่ตอบโต้เหมือนใครนิ
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
