วีรพล

ผู้เขียน : วีรพล

อัพเดท: 28 พ.ย. 2006 19.38 น. บทความนี้มีผู้ชม: 4013 ครั้ง

รวมเรื่องราวของเพื่อนเอกภาษาญี่ปุ่น ที่เขียนรวมเล่มแจกเพื่อนในงานรับปริญญา


ยุงไม่กัดคนเมา

ยุงไม่กัดคนเมา m

ท่านประธานแห่งภาควิชาภาษาญี่ปุ่น.. สืบเชื้อสายมาจากพระเจ้าใจยายอง ณ ลำพูน เกือบทุกครั้งเขาจะมาพร้อมกับหนังสือพิมพ์ ดูเป็นคนใฝ่รู้แต่ว่าหนังสือพิมพ์นั้นเป็นหนังสือพิมพ์วิจารณ์ วิเคราะห์วิจารณ์ฟุตบอลstar  socker ( พิมพ์ผิดเหรอเปล่าก็ไม่รู้ )คู่เอกที่เขาสนใจก็คือ  แมนยูฯกับลิเวอร์พูลมันจะสนใจเป็นพิเศษ ก็เพื่อที่จะมาคุยทับถมพี่เบียร์เมื่อเวลาที่ลิเวอร์พูลแพ้โดยมีไอ้ตุ้ยเป็น Back Upให้  พวกผมมักจะนั่งยองๆยุบๆจับกลุ่มกันสี่คนอยู่ที่หน้าห้องภาค ( อันนี้รวมทั้งผมเข้าไปด้วยก็เลยมี 4 คน)  จนพวกผู้หญิงในชั้นปีเรียกพวกเราว่า  4  สัน ไม่มีรู้เอาอะไรคิดจากการสันนิษฐานของพวกเราๆได้ว่า  4 สัน  เท่ากับ  2 อยู่สันทราย  1  อยู่สันกำแพง  1  อยู่สันติธรรม   แต่เฮ้ย..ไอ้เข็มมันอยู่สันติธรรมจริงจังๆ ตอนปี 4 นี่หว่า แล้วมันเรียกพวกเราครั้งแรกตอนปี2 นี่นา หรือว่าไอ้4 สันนี่มาจากสันที่ว่า  สัน........... !  

เวลาที่มันคุยกัน 3 คนหัวเราะกัน ผมก็ไม่รู้เรื่องอะไรเท่าไรแต่ผมก็หัวเราะไปด้วยและชอบประโยคหนึ่งที่ไอ้เข็มมันด่าโค้ชลิเวอร์พูลว่า “เขาเอานักวิชาการไปไถนาแล้วเอาควายมาทำวิทยานิพนธ์”แล้วก็รู้ว่าสะใจดีเวลามัน 2 คนคุยทับพี่เบียร์ที่ชอบลิเวอร์พูลอยู่คนเดียว   เอาไงมากขนาดทีมลิเวอร์พูลของพี่เบียร์มันชนะมันยังเล่นงานพี่เบียร์ได้

ไอ้เข็ม    “ ไงเบียร์  เมื่อวานลิเวอร์พูลชนะอย่างหลุดลุ่ยเลยเป็นไง”

 พี่เบียร์   “....................” เป็นผม  ผมก็ไม่รู้ว่าจะว่าไงเหมือนกัน  แล้วตกลงมันชนะแบบหลุดๆหลุ่ยๆ มันมีด้วยไงว่ะ     ( ในใจพี่เบียร์คงคิดว่าเหอ................นี่ทีมกูชนะน่ะเว้ย )

ดูจากการที่ชอบอ่านหนังสือฟุตบอลทำให้เขากลายเป็นคัมภีร์ฟุตบอลเดินได้    แล้วเข็มยังเป็น Sport  Man ตัวยงในการเล่นฟุตบอลตั้งแต่มัธยมมันก็เล่นจนขาเคล็ดไปเป็นอาทิตย์เลย  แต่ตอนเรียนที่วิทยาลัยไม่ค่อยเห็นมันเล่นจนมีครั้งหนึ่งมันเอาผ้าปิดแผลมาปิดจมูกจนนึกว่ามันไปทำจมูกมา  แต่ว่าจมูกมันโด่งอยู่แล้วนี่   เอาไปเอามาได้รู้ว่าเมื่อเร็วนี้มันไปเล่นบอลมา  ผมก็ไม่รู้ว่ามันเล่นยังไงถึงได้เจ็บตัวแบบนี้ตลอดคราวหน้า ถ้ามันนั่งรถเข็นมาเรียนไม่ต้องไปถามว่าไปตีกับใครมาหรอก

เพราะว่าไปเล่นบอลมา..................ชัวร์

แต่ถึงกระนั้นเข็มก็ใช่ว่าจะไม่มีปัญหากับร่างกายเพียงแค่นี้   เกือบทุกเช้าก่อนเข้าคาบเรียนเข้าจะหายตัวไปแล้วกลับมาพูดกลับผมว่า 

ไอ้เข็ม    “เฮ้ย......ไอ้วีวันนี้กูยังไม่ได้ปล่อย ( ปวดท้องหนัก ) ..เลยหว่ะ”

 วี              “อ้าวแล้วมึงจะให้กูทำไง  ไปห้องน้ำดิ  ตึก 27 เลยสะอาดดีมีชักโครกด้วย”

ไอ้เข็ม    “เออ..ดีๆ   งั้นฝากกระเป๋าก่อนนะ.............เดี๋ยวกูมา”

จากนั้นเข็มก็หายไปอย่าง รวดเร็ว...........

ผ่านไปนานจนเข้าคาบแรกและผ่านไปนานแล้ว   ไอ้เข็มมันยังไม่มาซักที  ไม่นานไอ้เข็มก็หาห้องเรียนเจอ ( จะบอกและกล่าวให้ฟังว่า  เอกญี่ปุ่นเวลาเรียนมันน่าน้อยใจเหมือนชนกลุ่มน้อยคล้ายๆ พวกเขมรอพยพ  หรือไม่ก็ลูกเมียน้อยก็ไม่ปาน  ที่ต้องรอให้พวกนักศึกษาเอกอื่นเข้าเรียนกันหมดก่อนแล้วหาห้องเรียน  ไม่ใช่ว่าไม่มีห้องเรียนหรอกนะแต่ขี้เกียจไปชั้น 8 -9 ที่ตึก 27 แล้วมันน่าน้อยใจตรงไหนน๊า........... ) ขออนุญาตอาจารย์เข้าห้องมา   ด้วยใบหน้าที่อมทุกข์เหมือนโลกจะแตกมาแล้วเอ่ยวาจาว่า

ไอ้เข็ม    “ เหอ... ขี้ไม่สุด”

วี              “เออ ....แล้วไง     ทำไมเป็นงั้นว่ะ” ห่าไรว่ะ ไม่รู้ว่าหน้าผมเหมือนส้วมตรงไหน  แล้วจะอยากรู้ไปทำไมหว่า อันนี้คิดในใจนะ

ไอ้เข็ม    “เดี๋ยวกูจะเล่าให้ฟัง  คืองี้  กูไปถึงตึก 27 แล้วเข้าห้องน้ำไปกูว่าห้องน้ำชั้นแรกมันไม่ Work ว่ะ  คนมันเยอะพลุกพล่านเกินไป ”

 วี              “เอ้า.............( ผมคิดในใจอีกแล้วได้เป็นใจความว่า  การไปทำธุระหนักๆแบบนี้ต้องใช้ที่เงียบด้วยไงหว่า.........สงกะสัยคนเยอะกวนสมาธิมันมั้ง  )   แล้วมึงทำไงต่อ ”         

ไอ้เข็ม    “กูคิดว่าชั้น 15 มันต้องเงียบแน่ๆเลย  ว่าจะขึ้นลิฟต์ไปคนมันเต็มเลยตัดสินใจเดินขึ้นไป ”

วี              “เฮ้ย...15 ชั้นนะเว้ย”

ไอ้เข็ม    “เพื่อความสงบว่ะ   แต่ดันเสือกมีคนรักความสงบเหมือนกู แล้วกูดันไปเกรงใจมันเข้า  ขึ้นไปเหนื่อยก็เหนื่อย ขี้ไม่สุดเซงว่ะ”

ผมก็ไม่รู้มันต้องใช้ความสงบเงียบอะไรจา...ขนาดนี้    จนเผลอแนะนำไปด้วยแกมหวังดีว่า

วี       “เฮ้ย  แถวๆ  สันติธรรมมีป่าช้าวันหลังมึงไปที่นั่นก็แล้วกัน”

ไอ้เข็ม ลักษณะโดยทั่วๆไป  ก็เป็นผู้ชายจมูกโด่ง    ดัดฟัน  ทั้งหมดที่กล่าวมาเป็นเรื่อง เบ..เบ.. ( Basic )   แต่ว่าไอ้เข็มนี่มันหน้าฝากกว้างตามตำราจีนกล่าวไว้ว่า ในอนาคตคาดว่าจะได้เป็นอาเสี่ย   ผมว่าจริงดูจากการใช้ของดีมียี่ห้อของเขา    แต่ว่านาน....นาน....นาน......เขาซื้อมาให้เพื่อนพบเห็น    ที่สำคัญมันโครตทะลึ่งเลย

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเวลาเบียร์มาที่หน้าห้องภาค   ช่วงต้นเดือนและกลางเดือนคนที่จะเข้าหาเบียร์คนแรกคือ      ใครสรุปง่ายๆ

(ช่วงนี้เท่านั้นจะไม่การวิจารณ์บอล      ที่ทำให้พี่เบียร์มันต้องถูกทับถล่มติดดิน )  ถ้าจะพูดไปหนังสือโป๊ต้องถามพี่เบียร์แต่ ซีดีโป๊ต้องถามเข็มทำให้คุณสมบัติในการเป็นอาเสี่ย ( หรือเฒ่าหัวงู ) จะหนีเขาไปไม่ได้เด็ดขาด

เนื่องจากต้องเข้าคบค้าสมาคมกับชาวบ้านบ่อยๆ จึงทำให้ไอ้เข็มกินเหล้าเก่งมากเรียกว่าคอทองแดงเลยก็ว่าได้ แต่สุราคือน้ำเปลี่ยนนิสัย  จากคนที่ไม่ค่อยพูดอะไรพอเวลาหน้าตึงๆ แล้วเพื่อนๆ จะรุมล้อมกันที่ตัวมันเพราะมันจะเริ่มเล่าเรื่องสยองขวัญให้กับเพื่อนในวงเหล้า

 

กินเหล้าแล้วเล่าเรื่องผี   แต่อย่าเผลอพูดถึงชื่อคนที่ไม่ได้อยู่ในวงเหล้าล่ะ....เพียงท่านเอยชื่อเขาแล้วมันจะอาสาเล่าประวัติข้อมูลของคนนั้นมาเป็นชุดๆเลยไม่ว่าจะเป็นเรื่องใน อดีตหรือปัจจุบันหรืออนาคตเลยก็ว่าได้หรือเรียกเอาง่ายๆ ว่า  ( คุยคุ้ยไอ้คนนั้นทุกกระเบียดนิ้วความจริงไอ้หนังสือนี่ผมไม่ต้องมานั่งนึก นั่งพิมพ์แกรกๆแบบนี้หรอก....ถามมันเอาท่าทางข้อมูลจะแน่นกว่าเยอะ )  และในการกินเหล้าในแต่ละครั้งคติที่ว่า  ถ้ามึงไม่ไปกินเหล้ากับกูมึงโดน!  นินทาแน่ๆ    ไม่ว่าข้อมูลของใครมันก็รู้ไปหมดไม่ว่าจะเป็นเรื่องของชั้นปี 1 - 4  ภาคปกติ  ภาคพิเศษ   แม้แต่ที่จบๆไปมันยังรู้เลยไอ้นี่  Satellite ทั่วนี่   ยังไม่รวมถึงข้อมูลเพื่อนตอนมัธยมกับต่างคณะ  ต่างภาควิชา  นะนี่อันว่ากินเหล้าเก่งนะใช่  แต่สี่เท้ายังรู้พลาดนักปราชญ์ยังรู้พลั้ง  และวันนี้ก็มาถึงวันที่มันเมา   เช้าวันหนึ่งเข็มมาพร้อมกับจุดแดงๆ เต็มตัวจนเป็นที่สังเกตของเพื่อนๆ

พี่เบียร์    “เฮ้ย ! เข็มมึงเป็นเหี้ยไรว่ะ......จุดแดง....เต็มตัวเลย”

พวกเพื่อน             “ แก...แก....ฉันว่านะมันต้องเป็นอีสุกอีใสแน่เลย”

                   “อย่ามาใกล้กูนะเว้ย    กูยังไม่เคยเป็นเลย”

                                “ เดี๋ยว...งูสวัดมั้ง”

                                “ งูสวัดบ้านพ่อมึงดิ     ไม่ใช่เด็ดขาด....มันต้องเป็นไข้เลือดออก  ใช่ไหม  ”

                                “ เฮ้ย  ! ! ! หรือว่ามึงเป็นเอดส์”

เห็นได้ชัดว่าเข็มนั้นเป็นที่รักของเพื่อน.....ๆ ( รักที่จะให้มันไปนอนโรงพยาบาลและไปช่วยมันกินของเยี่ยม )

รักหรือจะแช่งก็ไม่รู้ดูจากการวินิจฉัยโรคของเพื่อนแต่ละคนนี่กะจะให้มันตายไปเลย....ไง

ไอ้เข็ม    “ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นนะ.....”  “ยุงกัด”

วี              “ยุงกัดห่า.....อะไรของมึงว่ะ  เป็นจุดแดงเต็มตัวเลย”

ไอ้เข็ม    “ก็มันกัดกูทั้งตัวไง...ไอ้ควายเอย”

 วี              “เออ......แล้วมึงไปกวนตีนยุงมันยังไงถึงรุมมึงทั้งตัวแบบนี้”

ไอ้เข็ม    “เมื่อวานกูเมา”

วี              “มึงเนี้ยนะเมา  ฮ่าบ่าเจื่อ ( คือ กูไม่เชื่อ )  แล้วไงต่อว่ะ”

ไอ้เข็ม    “กูก็กลับบ้านไม่ได้ แต่กูหาที่นอนแถวนั้นได้”

 วี             “แล้วมึงไปนอนไหนว่ะ”

ไอ้เข็ม    “เออ..................ตู้โทรศัพท์ หน้าธนาคารเลยนะเว้ย  ไม่รู้เหมือนกันกูเห็นมันเป็นช่องๆ  นึกว่าปลอดภัยที่ไหนได้เช้ามาคันมันแ_ง ทั้งตัวเลย”

วี              “ดีนะมึงตำรวจไม่เล่นเอานึกว่ามึงไปสอดแนมก่อนปล้น...........”

คำที่ว่ายุงไม่กัดคนเมานี่มันจริงแหะ.....เพราะเวลายุงกัดแล้วคนเมาแล้ว     คนเมามันไม่รู้ตัว

เข็มเป็นเด็กเรียนเก่งและมักจะให้คำปรึกษาหารือกับเพื่อนๆได้เสมอและเป็นนักกีตาร์ตัวยงของชั้นปี  ตอนปี2 พวกเราลงเรียนรายวิชาสุนทรียภาพของชีวิตมีเอกอื่นมาแจมด้วยกันรู้สึกจะเป็นเอก  Eng มั้งไม่เกี่ยวกับเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้หรอก มีอยู่วันหนึ่งเป็นวันที่อากาศมันร้อนก็ร้อนแล้วรายวิชานี้เป็นช่วงบ่าย        ทำให้เกิดอาการเหงาๆเฉาๆกันทั้งห้องแต่แทนที่วันนี้พี่เบียร์จะหลับ    ไม่ดิไม่ใช่อย่านั้นวันนี้เข็มทำคะแนนนำพี่เบียร์ไปก่อนเบียร์ที่เป็นผู้เชี่ยวชาญในการหลับไปเรียนไป   

การหลับของพี่เบียร์นะหลับแบบแห้งๆ  แต่เข็มหลับแบบเกือบเปียกดูดีมี Style ของตัวเอง เป็นอย่างไรนั้นก็ตอนแรกๆ ในการเรียนอยู่หัวกับพื้นจะตั้งตรง 90 องศา  และมันก็จะเริ่มลดลง 60 องศา 30 องศา จนถึง 0 องศา  แล้วกลายเป็นมุมกลับ  ตอนนี้ชีวิตและหัวของมันจะไม่มั่นคงโยกไปก็โยกมา      สักพักก็จะมีน้ำย้อยลงมาตกจากปากสู่อากาศ  จากที่สูงลงสู่ที่ต่ำ  ไหลลงมาลงมาเรื่อยๆ พอได้ที่เกือบๆ ถึงตักมันนั้นแหละ  มันก็ซู้ดๆๆๆขึ้นมาทันที พร้อมกลับตอบคำถามที่อาจารย์ถามพวกเราได้.......กับคำถามที่ว่าสิ่งมหัศจรรย์ของโลกมีกี่ที่อยู่ที่ใดบ้าง ( สิ่งมหัศจรรย์ที่8ได้เกิดขึ้นมาแล้ว )

รู้สึกว่าไม่ได้มีแต่ผมเท่านั้นที่ลุ้นให้มันหยดลงตักตอนนั้น    อย่างน้อยๆผมแอบสังเกตพวกเอก Eng มันก็ลุ้นจนตัวโก่งกันหลายคนเลย

 ตอนเรียนภาษาอังกฤษ  อาจารย์ให้ยกตัวอย่างประโยคภาษาอังกฤษขึ้นมา...

 ไอ้เข็ม    “You Will  Never  Walk  alone”

โหเฮ้ย......เล่นงี้เลย  มันไม่แปลกหรอกถ้าไอ้บ้านี่มันชอบแมนยู...แล้วดัน (เสือก) จำสโลแกนของลิเวอร์พูลมาช่วยกันแต่งประโยคในงานนี้ได้............

งานนี้พี่เบียร์ตายอย่างเขียด  โดนแย่งสโลแกนประจำใจไปอย่างหน้าตาเฉย...


บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที