G.B. :
ชายฉกรรจ์ สายเลือดสันกำแพงโดยกำเนิด ท่านผู้นี้มีตำแหน่งเป็นถึงประธานสโมสรคณะมนุษย์ ฯ ถ้าจะลองสังเกตท่านผู้นี้ได้ง่ายๆ ก็คงจะเป็นคนที่ไม่ยอมตัดเล็บและปล่อยให้เล็บยาวพร้อมกับขี้เล็บสีดำๆ แถมเวลาพูดจา สนทนาพาทีก็เอามักจะมือป้องปากเอาไว้ เพื่อนๆในชั้นปี รวมทั้งตัวผมเอง อดกลัวไม่ได้ที่เล็บอาบขี้เล็บสีดำๆจะทิ่มจมูกทิ่มตามันให้ติดบาดทะยักตายก่อนที่จะพูดประโยคที่ว่า เฮ้ย! พวกเราฟังทางนี้เน้อ เสียไม่ได้
แต่ชายรูปร่างสูงใหญ่และเปี่ยมไปด้วยภาวะความเป็นผู้นำคนผู้นี้ นอกจากเขาจะเป็นผู้ที่มีน้ำใจเป็นเลิศไร้เทียมทานซะจนหาผู้ที่จะมาต่อกรได้ยาก ในความรู้สึกของผมแล้ว ผมคิดว่า ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลยที่เขาไม่เคย หรือ น้อยครั้งที่จะปฏิเสธ ในสิ่งที่เพื่อนขอร้อง และ ยังง่ายที่จะทำบุคคลนี้มักจะถูกวานจากคนอื่นให้ทำโน้นทำนี่อยู่เสมอ และแล้วตำแหน่งหัวหน้าโปรแกรมจะตกเป็นของใครหล่ะ ถ้าไม่ใช่พี่เบียร์ที่จำใจ(ต้องเป็นหัวหน้า)โดยที่พี่เขาสมัครใจ(หรือเปล่าก็ไม่รู้)
ที่จริงแล้วนะ เนื่องจากพี่เบียร์เขาเป็นบุคคลที่ใช้งานได้ง่ายก็จริงอยู่นะ แต่ว่าความจริงแล้วงานจะเดินหรือเปล่าก็ไม่รู้ อันนี้น่าคิดนะ แต่ก็มีเสียงลือเสียงเล่าอ้างให้หนาหูเหมือนกันว่า ท่านประธานสโมสรคณะมนุษย์ฯ ถูกรุ่นน้องตามตัวอยู่บ่อยครั้ง ส่งข้อความให้เบอร์ติดต่อกลับก็แล้ว แต่ก็เงียบหายไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก หรือ พอรับก็บอกว่าติดธุระ อยู่เดี๋ยวตามไป แล้วก็เงียบหายตามการขาดหายของสัญญาณ ที่ไหนได้ ไอ้ธุระทีว่านี้ ก็คือ............... พูดไม่ทันขาดคำ ซักพักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น....
รุ่นน้อง พี่เบียร์ ! พี่อยู่ไหนน่ะ มีหนังสือออกด่วนรีบมาเซ็นด่วนเลย!
รุ่นน้อง งั้นพี่รีบเข้ามาเซ็นเลยน่ะ
พี่เบียร์ เออ.......เดี๋ยวไป
หลังจบการสนทนา มันก็ง่วนเอาแต่เล่นเกมส์เฉยเลย!
ไม่ต้องสงสัยเลยครับว่าอยู่กันที่ไหน( เหตุเกิดที่ร้านเกมส์หลังวิทลัย)
ก็เป็นเพราะว่า ด้วยความที่ต้องการจะหาเงินซื้อชุดว่ายน้ำที่สุดจะวาบหวิว ให้สาวๆในเกมส์ตีวอลเลย์บอลชายหาดนั่นแหละ ทีนี้เพื่อนนึกออกกันหรือยังครับว่าธุระ
ของพี่เขาหน่ะ ในวันนั้นคืออะไร ไอ้เราก็เหนื่อยใจแทนรุ่นน้องซะจริง ๆ ที่ต้องมานั่งคอยพี่เบียร์ซึ่งไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาหรือเปล่าก็ไม่รู้ ถ้ารุ่นน้องรู้เข้าว่าคนที่มากับพี่เบียร์เป็นเราเนี่ยจะโดนรุ่นน้องพาลโกรธไปอีกคนไหมหนอ อันนี้ไม่น่าคิดเลยเนอะ...
ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้รุ่นน้องที่สโมฯ สวมรอยเป็นหัวหน้าสโม ฯ ชั่วคราวเซ็นหนังสือสำคัญแทนพี่เบียร์โดยไม่รีรอ ถ้าไม่ใช่หนังสือสำคัญจริง ๆ เสียงโทรศัพท์ก็คงไม่ดังบ่อยใช่ไหม พี่เบียร์ เห็นไหมทำให้รุ่นน้องต้องเดือดเนื้อร้อนใจไปตามกัน
คราวต่อไปใครจะมาดำรงตำแหน่งนายกสโมสรนักศึกษาก็คิดให้ดีก่อน(ช่วยลูกน้องทำมาหากินกันหน่อยนะครับ )
แต่ นี่คงจะยกเป็นกรณีศึกษาเลยเชียวแหละ ก็จะเรื่องไหนอีกหละ ก็เรื่องช่วยทำมาหากินนี่แหละ คิดและ ก็ระเหี่ยใจอยู่มิใช่น้อย กล่าวคือ (นิฮองไซเล็ก ปี 3 คิดว่าเพื่อน ๆ คงจำได้ ในวีรกรรมที่สุดแสนจะอภัยได้ของพี่เขา) ขณะที่พวกเรา ๆ ได้รับมอบหมายให้มีหน้าที่ในการทำอาหารญี่ปุ่นไปขายภายในงาน ถ้าจำไม่ผิดนี่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่บ้านของ อาจารย์ญี่ปุ่น ( ToMoMi เซนเซ ) ซึ่งตอนนั้นขณะที่เรากำลังปั้นข้าวโอนิกิริ กันอยู่นั้น ด้วยความว่างของพี่เขาจึงทำให้ พี่แกโผเข้ามาอาสาช่วยกันทำมาหากินพร้อมกับเปรยเสียงอันน่าโสดสดับตรับฟังว่า
มา....เดี๋ยวเราช่วยปั้นข้าวเองนะ
แล้วเขาก็เอามือป้องปากจนเห็นเล็บอันดำและเงางาม
( ในความคิดของมัน)
ทันใดนั้นเอง อย่า! อย่า! ดูเล็บตัวเองซะก่อนดิ จะมาปั้นข้าวไม่สงสารคนกินเลยไง. หยุดบัดเดี๋ยวนี้ เสียงของเพื่อนผู้หญิงกลุ่มหนึ่งก็ดังขึ้นมาแทรกก่อนการกระทำพันนั้นของพี่แก จะอุบัติขึ้น
พวกผมก็ตกใจไม่รู้ว่าทำไม และมีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดเทศนาพี่เบียร์ว่า พี่เบียร์....ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากให้พี่ทำแต่พี่ไม่สงสารคนที่กินข้าวปั้นพี่หรือไง! พี่เบียร์เลยทำหน้าเหมือนหมาเศร้าที่ ไม่ได้กินข้าวมาเป็นอาทิตย์ๆ
ลึก ๆ ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำม๊าย พี่แกเขาไม่ยอมตัดเล็บกันน้า อันแน่ คิดเหมือนกันใช่ไหมหล่ะครับ เพื่อน ๆ ผ่านวันเป็นเดือน ก็ยังไม่ตัด นี่ยังไม่เคลื่อนจากเดือนเป็นปีนะเนี่ย และแล้ววันนั้นถึงพี่เบียร์เขาจะยอมตัดเล็บตามคำขอเพื่อที่จะได้ช่วยกันทำมาหากินได้สะดวกก็ตามทีเถอะ สรุปแล้วหน้าที่ของพี่เบียร์ไม่ใช่การปั้นข้าวอย่างแน่นอน แต่กลับกันพี่แกโดนไล่ให้ไปหุงข้าวแทนจนกลายเป็น มือวางอันดับหนึ่งในการหุงข้าวแทน
การฝากของอะไรไว้ที่บ้านพี่เบียร์เป็นเรื่องที่อันตราย มากฝากแป๊ปๆนะได้ แต่อย่านานจนถึงเดือนสิงหาคมนะขอบอก เพราะอะไรนะเหรอ ถ้าเอาของไปฝากไว้ในช่วงนั้นวันดีคืนดีฝนตกขึ้นมาละก็ ซวยไปตาม ๆ กันแน่...........
มีมาแล้วไม่ใช่ไม่มี จู่ ๆ เช้าวันหนึ่งในเดือนสิงหาคม พวกเรา
นั่งกันหน้าห้องภาคแล้วพี่เบียร์ก็มาเหมือนเช่นเคยแต่ดูพี่แกเซอร์ (ซกกุ มกกุ) ผิดปกติ เห็นท่าไม่ดีผมก็ตะโกนเรียกเข้า
เฮ้ย ! เบียร์กูจะเอา..( ผมจำไม่ได้ว่าจะเอาอะไร )...คืนหว่ะ
พี่เบียร์แกก็ทำท่าอ้ำๆอึ้งๆและตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือราวกับว่าผมจะเข้าไปล้วงตับเขากินซะอย่างนั้นว่า
มันลอยไปตามน้ำหมดแล้วหว่ะ......แล้วก็มองหน้าผม ก่อนจะบอกกับผมว่า บ้านพี่แกเขาน้ำท่วม ดู๊ดู ไอ้ผมจะโกรธพี่แกรึก็คงจะไม่ได้เพราะสภาพที่ของพี่แกที่ยืนจัง ๆ อยู่ต่อหน้าผมขณะที่พูดคุยกันนั้นพอที่จะทำให้ผมเหมาความโดยรวมได้ว่าบ้าน ของพี่แกน้ำท่วมจริง ๆ พิจารณาอย่างถ้วนถี่อีกนิด ก็ทำผมให้รู้ว่าพี่แกมาเรียนในสภาพที่ไม่ได้อาบน้ำ แถมไม่ได้นอนมาทั้งคืนอีกด้วย ช่างน่าสงสารอะไรซะปานนั้น ท่านประธานสโมฯ
ถึงพี่เบียร์จะดูเป็นเด็กกิจกรรมที่ดี นะ แต่เรื่องเรียนพี่เบียร์ก็ให้ความสนใจอยู่ไม่ใช่น้อยเช่นกัน ถึงขั้นที่ว่าหอบสังขารไปนั่งหน้าชั้นเรียนทุกๆวิชาเลยให้ตายสิ ถึงพี่แกจะมาสายแค่ไหนก็ตามทีเถอะ ขยันเรียนจริง ๆ นะครับพ่อคุณ ! แต่เดี๋ยว !!!!!! ผมเชื่อว่าทุกคนคงเคยได้ยินคำที่ว่า
บ้านหลังที่ 2 ของเรา ก็คือโรงเรียนตีความว่าเป็นสถาบันราชภัฎเชียงใหม่ หรือวิทลัยก็แล้วกัน
ห้องเรียนห้องเรียนก็คือห้องนอน โต๊ะเรียนก็คือเตียงนอน และเพื่อนก็คือผ้ากองไว้และยังไม่ได้ซัก ส่วนผสมสุดท้ายก็คือแม่พี่เบียร์ที่คอยมาปลุกโดยที่เบียร์ไม่สนใจ นั่นก็คืออาจารย์ประจำวิชาที่เข้าสอนในคาบเรียนนั้น ๆ นั่นเอง ที่ผมกล้าพูดได้ว่า อาจารย์ประจำวิชาในคาบเรียนนั้น ๆ เพราะทุกคนก็เห็นและเข้าใจตรงกันอยู่แล้วว่าพี่เบียร์ไม่ได้ทำเรื่องนั้น เพียงแค่คาบเดียวอย่างแน่นอน ส่วนพี่เขาทำวีรกรรมอันโดดเด่น และเป็นเอกลักษณ์เรื่องไหนนั้นผมคงไม่จำเป็นที่จะต้องกล่าว เพราะเป็นเรื่องที่พี่เขาเองได้โพธนาโดยการการะทำอันโจ่งแจ้งเป็นทีเรียบร้อยแล้ว แม้แต่คาบที่อันตรายที่สุดตอนปี 2 นั่นก็คือรายวิชา pheonetic ซึ่งทำให้เพื่อนเราหลายต่อหลายคนรักอาจารย์ไปตาม ๆ กันถึงขั้นขอลงทะเบียนเรียนเป็นรอบที่ 2 การออกเสียง pheonetic ของอาจารย์แต่ละครั้งนั้น ก็เหลือเกิน จนทำให้ผมอดคิดต่อไปได้ว่า นี่มันโครงการฝนหลวงหรือ อะไรกันแน่ ที่สาดหัวพวกที่นั่งเรียนอยู่หน้าชั้นไปตาม ๆ กัน และสิ่งที่อันตรายอีกประการหนึ่ง ไม่แพ้กันของอาจารย์นั้นก็คือ เสียงที่นิ่งๆและราบเรียบซึ่งเป็นมนต์สะกด อย่างดีที่ให้นักศึกษาที่เข้าเรียนหลับ ไปตามๆกัน แต่ด้วยความที่
..
เบียร์ไม่ได้หลับเฉพาะรายวิชานี้แต่เบียร์หลับมันทุกคาบ ทุกวิชาเลย ã
การจะซื้อของอะไรสักอย่างพี่เบียร์จะศึกษาข้อมูล ของสิ่งนั้นจนเชี่ยวชาญ ประมาณว่าถ้าซื้อComputerÍซักรุ่นหนึ่ง กล่าวคือ เป็นรุ่นที่พี่เขาตัดสินใจจะเอานั่นและ ใครจะพูดอะไรยังไงพี่แกก็ไม่เคยฟังเลยในเรื่องการซื้อ.... แต่ด้วยความที่เขาอยากได้มันมาครอบครองอะนะ อย่าได้เผลอไปทักทวงมันละ ...พี่แกจะชักแม่น้ำทั้ง100 สายมารวมกันและอธิบายถึงคุณประโยชน์อันสูงส่งและศักดิ์สิทธิ์ให้เพื่อนฟัง ว่าสิ่งที่เพื่อนแนะนำให้นั้น ไม่เจ๋งพอ ประมาณว่า Computerที่กูจะซื้อเนี่ยหลังจากที่ ได้จ่ายเงินก้อนโตไป
คิดแล้วก็กลุ้มใจจริง ๆ
หลังจากที่พี่เบียร์ซื้อเจ้าเครื่องสมองกลเครื่องนี้ไปเชยชมนานโขเหมือนกัน ผมก็ได้มีโอกาสไปเที่ยวบ้านของพี่แกเขา ด้วยความที่ซุกซนปนน่ารักเล็กน้อยของผมมักจะทำให้ผมได้รับความท้าทายกับสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าอยู่เสมอ ๆ และไอ้สิ่งที่ท้าทายที่ว่านี้ภาวนาขออย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิดไว้ก็แล้วกัน แต่ ไงสวรรค์ ยังกลั่นแกล้งพี่เขาเช่นนี้ โอ้อารีบาบ้า สิ่งนั้นคือComputerของพี่เขานั้นเอง (ที่จริงก็ตั้งใจจะมาเพื่อสิ่งนี้แหละ ฮ่ะ ฮ่ะ) ก็เผลอไปเปิด Com ของพี่เขาเข้า โอ้ จ๊อด ก็ จ๊อด เหอะ เห็นแล้วต้องจี๊ด ทันใดนั้นก็หันขวับไปหาพี่แกแล้วถาม
เฮ้ย เบียร์ มึงไปเอารูปพวกนี้มาจากไหนเยอะแยะว่ะ เอาเป็นว่าเยอะ...จนขนาดเอาหนังที่เช่ามาจาก Tsuteya ( 4 วัน 3 คืน ) เอาไปคืนรอบหนึ่งแล้วยังดูไม่หมดเลยอะ สุดยอด
เขาก็ตอบแนวเขิน(ขุ่น ๆ )ไป ว่า
พี่เบียร์ เอามาจากเน็ตโหลดเอาน่ะ ......
วี แล้วมึงโหลดมาทำไมเยอะเยอะวะ รกเครื่องจะตาย
พี่เบียร์ กูชอบ........ผู้หญิงใส่ชุดนักศึกษาวัมๆ แวมๆ แล้วได้อารมณ์ดีว่ะ เออว่าเข้าไปนั้น
แล้วนี่คือคุณประโยชน์ของคอมที่มันว่า....
แล้วไอ้ประโยคที่ว่า สุราคือน้ำเปลี่ยนนิสัย คงใช้กับพี่เบียร์ไม่ได้อีกต่อไปสำหรับพี่เบียร์ต้องใช้ว่า เทคโนโลยีเท่านั้นที่ใช้เปลี่ยนนิสัยและใจคอพี่เบียร์มัน
จะเป็น เทคโนโลยี หรือ เทคโนนารี กันแน่....
ชมมาตั้งนาน ขอด่านิ...หน่อยเหอะ
 ในเน็ตมีความรู้มีตั้งเป็นหมื่นกิโล นั่งเซพแต่รูปโป๊ะดู2 เต้ารวมกันไม่ถึงโลอยู่ได้ ไอ้บ้านี่!
หลังจากเหตุการณ์นี้ทำให้ช่วงต้นเดือน และกลางเดือนพี่เบียร์เป็นที่ ป็อปปูล่า มากด้วยการที่เขาจะหอบหิ้วหนังสือ Cute หรือ FHM มาให้พวกผู้ชายภายในชั้นปีได้ดูกันถึงหน้าห้องภาค ไอ้ผมก็ไม่เข้าใจทำม๊ายทีดูก็มีตั้งเยอะตั้งแยะ ไหนเลยมานั่ง พิ นิด พิ สะ ดู - กันหน้าห้องภาคด้วย และสักพักถูกพวกผู้หญิงในชั้นปีแย่งไปดู( เป็นนิจ )เฉยเลย
เอ๋.......นี่มันหนังสือผู้ชายไงผู้หญิงชั้นปีเราเอาไปดูหว่า ?
เรื่องสุดท้ายที่มิอาจจะเข้าใจได้ของพี่เบียร์ คือพี่เบียร์ไม่กินเนื้อหมู เบียร์ไม่ใช่อิสลาม พี่เบียร์ไม่กินเนื้อวัว พี่เบียร์ไม่ใช่นับถือกวนอิม พี่เบียร์ไม่กินเนื้อไก่ พี่เบียร์ไม่กลัวไข้หวัดนก ฉะนั้นอย่าไปกินข้าวกับมันปัญหาเยอะ ......ก็ที่อ่านผ่านมาข้างบนนั้นแหละ....
จะขอบอกเป็นสิ่งและประโยคสุดท้ายว่า พี่เบียร์ไม่ได้เป็นพี่หรือว่าอายุมากไปกว่าผม หรือไม่ก็พวกเพื่อนๆ ในชั้นปีหรอก ก็ด้วยความเคารพนะนี่ถึงได้เรียกว่า พี่เบียร์
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที