No man is an island, entire of itself; every man is apiece of the continent, a part of the main
John Donne
เพราะคนไม่ใช่เกาะ เราจึงต้องเกาะกลุ่ม องค์กรก็ถือเป็นความพยายามในการอยู่ร่วมกันของสมาชิกเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์บางอย่าง แต่ด้วยความที่สังคมทุกวันนี้เปิดมากขึ้นในแง่ความคิดและพื้นที่ ความเป็นอยู่ขององค์กรจึงแทบจะพลิกโฉมหน้าไป จากเดิมซึ่งต้องมีรั้วรอบขอบชิด มีพรมแดนที่แน่นอนกลายเป็นการเชื่อมโยงผ่านเครือข่ายคอมพิวเตอร์ เกิดองค์กรเสมือน (virtual organization หรือ virtual office) ที่สมาชิกติดต่อสื่อสารกันผ่านระบบเทคโนโลยีโดยอาจไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้ากันเลยด้วยซ้ำ
ไม่ว่าองค์กรจะพัฒนาไปเป็นแบบใด สิ่งที่ยังคงเป็นความท้าทายตลอดมาก็คือการบริหาร จะทำอย่างไรให้องค์กรอยู่รอดและเจริญเติบโตอย่างต่อเนื่อง พี่นุ้ยเคยได้ยินบางคนพูดว่าองค์กรมีความสามารถปรับตัวให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมได้อย่างจำกัด ผู้บริหารเป็นได้แต่เพียงเหยื่อที่ต้องคอยตั้งรับกับความเปลี่ยนแปลงจากภายนอกที่มีพลังในการกำหนดความอยู่รอด แต่จากสิ่งที่ปรากฏในปัจจุบัน พี่นุ้ยกลับเชื่อในอีกแนวทางหนึ่ง คือ ผู้บริหารที่เก่งนั้นจะสามารถใช้ความรู้ความสามารถจัดการ ควบคุม หรือแม้แต่เปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมเพื่อความสำเร็จขององค์กรได้ พี่นุ้ยเองก็เป็นผู้บริหารโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษของตัวเองซึ่งแม้จะยังไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากนัก แต่เราก็ใช้ศักยภาพที่มีอยู่พัฒนาคุณภาพของบริการให้ดีขึ้นเรื่อยๆ คำถามที่ถามตัวเองอยู่เสมอคือองค์กรของเรามีจุดบกพร่องอะไรบ้าง จะปรับปรุงอย่างไร และเราจะสร้างความเปลี่ยนแปลง (strategic change) ใดให้กับองค์กรในอนาคตได้บ้าง ในการศึกษาวิชาบริหาร มีบทเรียนหนึ่งได้สอนเราว่าเมื่อยื่นกรรไกรให้ผู้บริหารตัดกระดาษ เขาไม่เพียงแต่จะพยายามตัดกระดาษให้ดีที่สุดเท่านั้น แต่ยังนั่งคิดต่อด้วยว่ามีวิธีอื่นอีกไหมที่จะตัดกระดาษให้ดียิ่งขึ้นไปอีกได้นอกจากการใช้กรรไกร ความรู้ ความเข้าใจ และความคิดสร้างสรรค์จึงถือเป็นปัจจัยการผลิตที่สร้างมูลค่าเพิ่มให้แก่องค์กรได้นอกเหนือจากแรงงาน เงินทุน และทำเลที่ตั้งแบบเดิมๆ
ในปี 2554 นี้พี่นุ้ยมีคำถามในใจและเป้าหมายต่อองค์กรของพี่นุ้ยเรียบร้อยแล้ว แต่การเดินไปถึงจุดมุ่งหมายนั้นเป็นเรื่องที่ไม่ง่าย เพราะการบริหารเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์ ไม่ได้มีส่วนผสมหรือสูตรที่ตายตัวเหมือนวิทยาศาสตร์ด้วยเหตุว่าแกนหลักขององค์กรก็คือ คน การบริหารคนนั้นต้องใช้กุศโลบายทั้ง hard side (เน้นการควบคุม เร่งรัดประสิทธิภาพ) และ soft side (เน้นการให้กำลังใจ ความเป็นมิตร และสร้างโอกาส) อย่างสมดุล แต่ความยุ่งยุ่งทั้งจากภายในและภายนอกก็คงไม่ใช่เรื่องเลวร้ายเสมอไป เพราะองค์กรก็เหมือนกับ ชีวิต การพัฒนาไปสู่จุดที่สูงขึ้นมักมาจากความพยายามเพื่อคิดหาวิธีเอาชนะอุปสรรคต่างๆ คล้ายกับที่พูดกันว่า Every cloud has a silver lining. เมฆทุกก้อนย่อมมีเส้นขอบสีน้ำเงิน เส้นสีน้ำเงินเป็นตัวแทนของความหวัง ความสำเร็จ และความสุข พี่นุ้ยเชื่อว่ายังมีสิ่งดีๆมากมายที่รอเราทุกคนและทุกองค์กรอยู่ในปี 2554 แน่นอนค่ะ
พี่นุ้ย English Breakfast
สมิตา หมวดทอง
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
