สูตรลับสุดยอดความอร่อย
-- เมืองแห่งเชฟ --
ในเมืองนี้ ร่างกายของคนสามารถแปรสภาพเป็นเครื่องครัวได้ ไม่ว่าทัพพี ตะหลิว หม้อและ
อุปกรณ์ทำขนมต่างๆ ผู้คนต่างมีเป้าหมายเป็นเชฟผู้ยิ่งใหญ่ นี่คือเป้าหมายสูงสุดของทุกคนในเมืองแห่งนี้
แต่ทว่าในสังคมของมนุษย์ย่อมมีผู้ที่ไม่สมบูรณ์พร้อม หญิงสาวเกิดมามีเพียงแค่สองมือเปล่าๆ
เท่านั้น ไม่สามารถเป็นช้อนหรือส้อมได้เช่นคนอื่น เธอจึงถูกกีดกั้นจากสังคม
ในโรงเรียนสอนทำอาหารชื่อดังที่ทุกคนในเมืองไปเรียนกัน หญิงสาวจึงไม่มีโอกาสที่จะเข้าเรียน
แต่เธอก็ไม่ละความพยายาม เธอแอบเข้าไปดูสิ่งที่พวกเขาสอนกัน เพราะโรงเรียนแห่งนี้นั้นได้ชื่อว่ามีสูตร
ลับที่ไม่ว่าใครกินก็อร่อยอยู่
เอาล่ะทำตามสูตรที่ครูสอนให้เหมือนกันทุกคนนะ อาจารย์พูดบอกนักเรียนที่นั่งฟังกันเป็น
แถว พวกเขาเริ่มจากไปหยิบส่วนผสมต่างๆ เมื่อทำคัพเค้กที่อาจารย์เพิ่งสอนไปเสร็จ ขนมเหล่านั้นหน้า
ตาก็เหมือนๆกัน เหมือนอย่างที่อาจารย์ต้องการ
พวกเขาชื่นชมกับผลงานของตนเอง
หญิงสาวลองไปทำตามสูตรบ้าง แล้วก็ได้ออกมาเป็นคัพเค้กที่น่ารักเหมือนกันเพียงแต่เธอต้องใช้
เวลามากกว่าเท่านั้น เพราะเธอไม่ได้มีอุปกรณ์ที่ได้ติดอยู่กับมือเธอ เธอต้องใช้ความประณีตบรรจงใส่
ความตั้งใจลงไปจนทำได้สำเร็จ
เธอชื่นชมกับผลงานของตนเอง แต่เรื่องรสชาติล่ะ
เธอเอาไปให้พ่อแม่และพี่ของเธอชิม พวกเขาเป็นคนไม่มีกี่คนที่ยอมรับในสิ่งที่เธอเป็นแต่เท่านั้นก็
พอ เมื่อพวกเขาชิม พวกเขาบอกว่าไม่อร่อยเลย เธอทำอะไรผิดสูตรหรือเปล่า
หญิงสาวกลับไปตรวจดูแต่ก็พบว่าเธอทำถูกต้องตามสูตรหมด
... มีคัพเค้กที่นักเรียนเหล่านั้นเหลือทิ้งไว้ ทำไมมันดูไร้ค่าจัง หญิงสาวคิด ...
คงเป็นเพราะพวกเขาสามารถผลิตออกมาได้อย่างรวดเร็วจึงไม่เห็นคุณค่าของสิ่งที่ทำ เธอเก็บมัน
มาแล้วลองเอาไปให้ที่บ้านชิม พวกเขาก็บอกว่ามันเหมือนเดิม
หญิงสาวครุ่นคิดว่าเป็นเพราะเหตุใดสูตรที่ใครก็ว่าใครๆกินก็อร่อยกลับไม่อร่อยสำหรับคนที่บ้าน
เธอเลย เธอไปยังโรงเรียนอื่นๆอีกแต่ก็เป็นดังเดิม ไม่ว่าอร่อยเหาะ อร่อยสุดยอด อร่อยวิเศษเพียงใดคนที่
บ้านเธอก็ยังบอกว่ามันหวานไปบ้าง นิ่มไปบ้าง แข็งไปบ้างเรื่อยมา
แล้ววันหนึ่งหญิงสาวนั่งครุ่นคิดอยู่นานจนเช้า ในที่สุดเธอก็ลงมือทำคัพเค้ก3ชิ้นนี้จนเสร็จ เธอ
รู้สึกภูมิใจกว่าครั้งไหนๆที่ผ่านมา
พ่อเป็นไงบ้าง อร่อยไหม หญิงสาวถามผู้เป็นพ่อด้วยความตื่นเต้น พ่อของเธอนิ่งไปครู่หนึ่ง
แล้วถามเธอว่า มีให้กินอีกไหม หญิงสาวยิ้มอย่างดีใจ
แม่ล่ะ เธอหันไปถามแม่เธอบ้าง
แม่ภูมิใจในตัวลูกเสมอ แม่เธอว่าแล้วหันมากอดเธอ
พี่ของเธอมองเธออย่างอึ้งๆ กล่าวว่า เธอใช้สูตรของที่ไหน
ของพ่อหวานน้อย ของแม่นุ่มนวล ของพี่หอมกลมกล่อม ฉันไม่ได้ใช้สูตรที่ไหนเพียงแต่เปลี่ยน
สูตรให้เข้ากับความชอบของแต่ละคน
ที่แท้สูตรลับสุดยอดความอร่อยก็ไม่ต้องไปหาที่ไหนไกล ไม่ต้องใช้สูตรชื่อดัง
เพียงแค่ใส่ความรักในการทำเท่านั้นเอง
สูตรลับของเธอถูกเผยแพร่ออกไปจนเธอได้รับการยอมรับ
สูตรของเธอทำให้ผู้คนในเมืองเห็นว่า การดำเนินชีวิตก็ไม่ได้มีเพียงแค่สูตรๆเดียว พวกเขาไม่
จำเป็นต้องเป็นเชฟเท่านั้นเพียงเพราะแค่มีมือที่สามารถแปลงเป็นอุปกรณ์ทำครัวได้ พวกเขายังมีสูตรอื่น
ให้ทดลองอีกมากมาย
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
