เก่งงานไม่เก่งคน
วันนี้ขอเขียนเรื่องของสัญญาลูกผู้ชายล่ะกันน่ะครับ เป็นตอนต่อจากมหาวิทยาลัยคูโบต้า
ผมได้มีโอกาสดีที่ได้ทำงานกับบริษัทผลิตเครื่องกีฬาทางน้ำที่ใหญ่ที่สุดในโลกตั้งแต่เรียนปี4 เมื่อมาทำงานแล้วจึงรู้ว่าวิชาที่เรียนมีความสำคัญขนาดไหนน่าจะตั้งใจเรียนกว่านี้ ผมมีเพื่อนที่ดี ที่คอยทำโปรเจคปี4ที่เราคิดกันได้ที่ร้านลาบตลาด 3 ย่านให้จบลงอย่างสวยงาม และยังเป็นที่น่าแปลกใจว่า อี-เรสเตอรอง ของเราทั้ง 3 คนติดอันดับ 1 ใน 3 โปรเจคที่เข้าประกวดรอบสุดท้าย ผมได้รับการฝึกให้สร้างเครื่องจักรราคา 400 ล้านบาทด้วยสมองและประสบการณ์ที่ยังไม่มี ประธานบริษัทสอนผมถึงเรื่อง อเมริกา ใช้เงินหลายร้อยล้านเหรียญทำปากกาให้เขียนบนอวกาศได้ ส่วนรัสเซียใช้เงิน 1 บาทเอาดินสอติดตัวไป ผมทำอย่างเต็มกำลังสร้างเครื่องจักรเล็กๆเป็นโมเดล ยิ่งสร้างยิ่งรู้ว่าเราอ่อนประสบการณ์มากแค่ไหน เมื่อเพื่อนเรียนจบ เพื่อนเป็นลูกเจ้าของบริษัท จึงมาทำงานร่วมกัน ผมใช้สมองกับเครื่องจักรในฝันที่จะสร้างชิ้นส่วนใช้กับยานอวกาศชื่อ Honeycomb อยู่พักใหญ่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆแต่ยังไม่ใหญ่พอที่จะขาย พอมีโอกาสได้รับแต่งตั้งเป็น supervisor ดูแลการผลิดเรือวินเชิร์ฟที่บรรจุลมไว้ข้างในเรียกว่า Air-inside ราคาลำนึงเป็นแสนบาท ผมทำสุดความสามารถวัตถุดิบทุกชิ้นต้องได้รับการตรวจสอบก่อนใส่ลงไปและแล้วก็ได้เรือที่เหมาะกับนักแข่งระดับสูง หรือเรียกอีกชื่อว่า harrow broad เรือล่องหน ด้วยความที่ติดใจในการสร้างเครื่องจักรจึง ขอตัวเพื่อนไปเข้ามหาวิทยาลัยคูโบต้า เพื่อนไม่อยากให้ไปบอกว่านายฝรั่งเศสเค้าให้เรามาคุยไม่อยากปล่อยนายไป ผมจึงสัญญาว่าเมื่อไหร่นายเรียนจบกลับมาเป็น CEO วันนั้นเราจะกับมาขอเราไปเรียนออกแบบเครื่องจักรก่อน นี่คือสัญญาที่ให้ไว้
เวลาผ่านไป4ปี
มีรถ Harier คันงามวิ่งเข้ามาที่คูโบต้า เพื่อนผมมันไม่ลืมสัญญาจริงๆ เรารู้สึกว่าคูโบต้าเอา know how เราไปใช้เยอะน่ะ เราเห็นรถไถผลิตจากComposite material ฝีมือนายใช่มั้ย ใช่ดิไม่มีใครทนเหม็นทำมันได้หรอก เราจะสร้าง Line ทำชิ้นส่วนร่วมกับ Audi และผลิตชิ้นส่วนกันชนให้ Ferrari มึงสนใจร่วมงานกันมั้ย
เป็นการตัดสินใจที่ยากที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต เพราะตำแหน่งในคูโบต้าที่รอผมอยู๋ไม่ธรรมดา แค่อายุไม่ถึงเท่านั้นเอง ผมเมา 3 วัน 3 คืน แต่นึกขึ้นได้คำว่าสัญญาลูกผู้ชาย จึงตัดใจไปจากมหาวิทยาลัยคูโบต้า
และแล้วผมก็ได้ทำงานในที่เดิมตามสัญญาโดยมีนายเป็นคนอิตาลี่ นายผมใจร้อนมาก ลูกน้องก็ใจเย็น บอกตามตรงผมรับไม่ได้กับความไม่ใส่ใจในงานของลูกน้องในขณะที่นายไวยังกับจรวด ผมเข้าไปเป็นจรวดนำวิถีไม่ค่อยฟังใครจะทำให้สำเร็จอย่างเดียว ไม่มีเวลาให้ผมปรับตัว วิศวกรเลือดบูชิโดอย่างผมต้องไปทำงานกับคนทีไม่สนใจในเนื้องานเท่าไหร่ บริษัทจะเจ๊งก็ช่าง ผมจึงบอกกับเพื่อนว่าเรื่องคนสำคัญต่อไปนี้เอ็นจิเนียใหม่ทุกคนขอเราเป็นคนสัมภาษณ์เอง เพื่อนผมเป็นคนดีเปิดใจรับฟัง แต่แล้วเรื่องมันก็เกิดเมื่อผมทราบว่ามีการจงใจผลิตสินค้าเกรด A ให้กลายเป็น เกรด B แล้วขายในราคาที่ถูกกว่าต้นทุน
ทำไมผมจะไม่ทราบเพราะผมลงมือทำเรือด้วยตัวเองพบว่า spec น้ำหนักจงใจให้ไม่ผ่าน ตอนนั้นผมเดือดเป็นไฟ สั่งหยุด Line การผลิต 1 โรง ด้วยแนวคิดแบบญี่ปุ่นถ้าไม่สามารถแก้ปัญหาได้ให้หยุดทุกอย่าง เค้าเรียก Stop Call Wait ผู้คนแตกตื่นทำไมผมสั่งหยุด ผมรู้การหยุดโรงงานหนึ่งโรงหมายถึงค่าใช้จ่ายมหาศาล ผมจึงตรงไปที่ห้องแบบ ยังไงไม่รู้ลูกน้องผมมันดันตามมาประมาณ 30 คน เค้านึกว่าจะตีกัน ผมต้องการเคลียร์กับ spec manager แต่เค้ากลับหนีไปหาหัวหน้าเค้าซึ่งเป็น Business Division ระดับเค้าสูงแต่ผมไม่เกรงใจเพราะผมคิดว่าการสั่งปิดโรงงานสำคัญกว่า ไอ้พวกลูกน้องผมมันดันตามมากันเยอะแยะ มันอยากดู เลยเหมือนผมเป็นเด็กยกพวกตีกัน
เย็นวันนั้นมีการก่อหวอดวิศวกรประมาณ 20 กว่าคนพวกเค้ารวมตัวกันไม่ยอมรับในตัวผม ผมเริ่มทราบแล้ว วันรุ่งขึ้นเพื่อนผมก็เรียกคุย ผมไม่เคยเห็นนัยตามันดุขนาดนี้ ผมเข้าใจมันบอกมันด้วยว่าเราคงแก้อะไรไม่ได้มาก โรงงานใหญ่ คนเยอะ ด้วยกำลังเราคงไม่พอแต่ก็ฝากเอาไว้ในเรื่องของคนให้มองให้ขาด
ไม่งั้นมันจะเกิดมะเร็งกัดกินโรงงาน ก็ขอให้โชคดี
คืนวันนั้นเป็นวันที่ Top management เลี้ยงส่งหรือไล่ผมก็ไม่รู้ ผมร้องเพลง 2 ท่อน คือ เธออยากให้ชั้นอยู่ด้วยมั้ย กับ กว่าจะถึงฝั่งฝันนั้นมันยากเย็น อย่าเพิ่งห็นฉันเดินเข้ามาง่ายๆ กว่าจะถึงที่ฉันยืนกล้ำกลืนฝืนทนแทบตาย น้ำตาผู้ชายเคยไหลไม่ใช่เรื่องแปลก
เพื่อนผมร้องเพลง บัวลอย
ทุกอย่างก็จบลงเป็นครั้งแรกที่โดนไล่ออก ตอนนั้นเสียself จริงๆ เหมือนล้มทั้งยืน แต่กลับกลายเป็นโอกาสดีที่ทำให้ผมได้กลับมาหา
พี่ไพโรจน์ ภู่ต้อง ผู้ยิ่งใหญ่แห่งศูนย์บ่มเพาะธุรกิจ ม.เกษตร
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
