นวัตกรรมกับการเปลี่ยนแปลงของโลก--ก้าวที่หลงลืม
* * *
พ่อๆ พ่อซื้อมือถือรุ่นใหม่มาหรอ หนูอยากได้บ้างจัง ฉันอ้อนพ่อเมื่อเห็นท่านเอาสิ่งที่เรียกว่า
โทรศัพท์มือถือออกมาโชว์ มันมีขนาดใหญ่จนต้องห้อยเอาไว้ที่กางเกง พ่อของฉันถือมันขึ้นมาอวดฉัน ลูกยังไม่
จำเป็นต้องใช้หรอก
พ่อบอกว่าประโยชน์ของมันคือความสะดวกสบายทำให้เราติดต่อสื่อสารกันได้ง่ายขึ้น แต่ที่มากกว่า
นั้นบางคนก็ใช้มันโอ้อวดแสดงฐานะของตน ...ดังนั้นกว่าฉันจะมีมือถือได้ก็ตอนฉันอยู่มัธยมปลาย
ลลินซื้อมือถือใหม่มาล่ะ บางเฉียบสุดๆ ฉันได้ยินเขาพูดกันแล้วก็นึกอิจฉาเพราะสิ่งที่อยู่ในมือฉัน คือมือ
ถือรุ่นที่แม้แต่ขโมยยังไม่มอง ฉันอยากได้บ้าง แต่พ่อบอกว่าให้ฉันมองประโยชน์ที่แท้จริงของมันอย่าได้มองแต่รูปลักษณ์
แน่นอนฉันต้องใช้มันไปจนกว่าจะพัง
ฉันจึงปามันทิ้ง!
พ่อมือถือหนูเจ๊งแล้ว
คราวหน้าลูกต้องเก็บตังค์ซื้อเองบ้างแล้วนะ หญิงสาวมองพ่อของตนอย่างไม่เข้าใจนัก แต่อย่างไรตอนนี้
เธอก็สามารถซื้อมือถือที่เธอต้องการได้แล้ว
ในวันนั้นเธอกลับจากซื้อมือถือ ขึ้นรถเมล์สายเดิมเพื่อกลับบ้านพลางคิด พรุ่งนี้เธอไปโรงเรียน เพื่อนๆจะต้อง
ฮือฮาแน่นอน มือถือของเธอถ่ายรูปได้! หญิงสาวกำลังเห่อมันอย่างสุดๆ
ชั่ววูบที่หญิงสาวคิด ทุกสิ่งก็ดับมืดลง
เกิดอะไรขึ้นฉันอยู่ที่ไหน ทำไมร่างกายของฉันจึงปวดร้าว เธอจำได้แค่ว่าเธอกำลังดูมือถือใหม่ของเธออย่างใจ
จดใจจ่อ จากนั้น..เธอก็ลงจากรถ!
ลูกๆ รู้สึกตัวแล้วใช่ไหม เป็นยังไงบ้าง เสียงของพ่อเธอสั่นอย่างที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน ลูกโดนรถชน
ได้ยังไง เขาชนแล้วหนีใช่ไหม พอจำอะไรได้บ้างหรือเปล่า
ฉันไม่กล้าตอบอะไรพ่อ ได้แต่เงียบ
ม..ไม่เป็นไรนะ รู้สึกยังไงบ้างตอนนี้
พ่อ... ทำไมหนูมองไม่เห็นอะไรเลย
* * *
นี่ มือถือเดี๋ยวนี้ แม้อยู่กันคนละซีกโลกก็คุยแบบมองเห็นกันได้แล้วนะ หลังจากจบมัธยมปลายฉันเลือก
ที่จะไม่เรียนต่อเพราะอุบัติเหตุครั้งนั้นได้เปลี่ยนชีวิตของฉันไป วันนี้เพื่อนสนิทของฉันได้มาเยี่ยมหลังจากที่ไม่ได้เจอกัน
หลายปี
จริงหรอ ดีจังเลย น้ำเสียงของฉันคงเสแสร้งจนเกินไป เพื่อนฉันจึงจับได้ ก็เธอเป็นถึงเพื่อนสนิทคนเดียว
ของฉันที่เหลืออยู่ ความจริง มือถือแบบนั้นมันก็ดีมากเลยล่ะ ทำให้คนที่เรารักแม้อยู่ห่างไกล ก็ยังสามารถเห็นหน้า
กันให้หายคิดถึงได้ แต่กับฉัน แม้แต่เบื้องหน้าก็ยังไม่สามารถเห็นได้เลย แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร
ฉันไม่อยากได้มือถือใหม่อีกแล้วล่ะ...มันได้เปลี่ยนแปลงโลกทั้งใบของฉันไปตลอดกาล
ฉันน่าจะเชื่อพ่อแต่แรก สิ่งที่ฉันหลงลืมไป ...คุณค่าที่แท้จริง...
* * *
แล้วคุณล่ะ หลงลืมอะไรไปบ้างหรือเปล่า ท่ามกลางโลกที่กำลังหมุนเร็วใบนี้ ฮัลโหลๆ : )
ฝุ่นควันรถในเมือง ทำให้ตาของคุณฝ้าฟางไปบ้างหรือเปล่า
...ด้วยรักและห่วงใย...
* * *
สิ่งใหม่ๆนั้นเกิดขึ้นอยู่ทุกวัน เพราะเรายังต้องเดินต่อไป
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
