ชีวิตในไอแลมวิลเลจไม่ได้สนุกสนานอะไร เนื่องจากพายุหิมะและอากาศที่หนาวเหน็บ สาวกานต์จึงดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยการต้มบะหมีกึ่งสำเร็จรูปที่กักตุนมา และนั่งๆนอนๆอยู่ในบ้านราวกับกบจำศีล เพื่อนร่วมบ้านท่าจะเป็นคนชอบเก็บตัว...เพราะนอกจากแชมพูและเครื่องใช้อื่นๆในห้องน้ำแล้ว ทั้งบ้านก็ไม่มีร่องรอยสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าเพื่อนร่วมบ้านเลย
เช้าวันที่สาม สาวไทยตื่นขึ้นมาตอนเช้าเพราะได้ยินเสียงกุกกักและเสียงฝักบัวในห้องน้ำ เธอถีบตัวขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว
วันนี้ละจะต้องเจอกับเพื่อนร่วมบ้านของเราให้ได้ สาวไทยพาตัวกลมๆออกไปนั่งจุ้มปุ๊กอยู่แถวห้องนั่งเล่น ตาจับจ้องอยู่แต่ประตูห้องน้ำราวกับพวกโรคจิต (ถ้าไม่เจอผู้คนนานๆ คนเราก็มีสิทธิ์เป็นโรคจิตนะ)
ทันใดที่ประตูห้องน้ำเปิดออก สาวกานต์ก็เห็นร่างสูงๆ ผมสั้นๆในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นเดินออกมา เธอพิจารณาร่างนั้นอยู่พักหนึ่ง...คิ้วที่โค้งได้รูป ตาสีฟ้า ปากบาง จมูกโด่งเป็นสัน ผมสั้นสีทองอมน้ำตาล อกผายไหล่ผึ่งความยาวประมาณสามศอก (พูดถึงไหล่นะ...) สาวไทยใจไม่หาญแล้ว...ตะลึงตาค้างกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า เสียงที่เบาจนแทบจะกลืนไปกับเสียงลมแว่วออกมาว่า Hi
เจ้าของอกสามศอกมองกลับมาด้วยสายตาที่แปลความหมายไม่ถูกพร้อมกับค้อมศีรษะเป็นเชิงรับ แล้วเดินจากไป
ผู้ชายหรือผู้หญิงละเนี่ย...กานต์พึมพำกับตัวเอง ไหนเจ็คกี้บอกว่าเราจะได้อยู่หอหญิงล้วนไง แล้วไอ้ที่เห็นเมื่อกี้คือใคร? หรือยัยเพื่อนบ้านมันพาใครมานอนด้วยเมื่อคืนนี้ หรือว่าจะมีโรคจิตบุกเข้ามาในบ้าน?
ฉันชื่อกานต์ค่ะ คุณ...? เธอรีบหันไปชวนคุยก่อนที่คุณเพื่อนบ้านจะวับหายไปในห้อง
โทไบอัส จะเรียกว่าโทบี้ก็ได้ ว่าแล้วไง ชายทั้งแท่ง (สำนวนนะคะ...สำนวนไทย แปลว่าชายชาตรี)ทั้งเสียงทุ้มต่ำสำเนียงเมืองผู้ดีนั่น ทั้งรูปร่างและไหล่ที่น่าจะวัดได้สามศอก...และใบหน้าอันงดงามราวเจ้าหญิงไดอาน่าและเจ้าชายวิลเลี่ยมผสมกัน...และเขาคือเพื่อนร่วมบ้านที่จะอยู่กับเธอไปอีกหกเดือนงั้นหรือ? โชคชะตาเล่นตลกรึเปล่า?
สาวกานต์กลั้นใจ นอนกลิ้งไปบนโซฟา
เขินอะไรเนี่ย...เค้าแค่บอกชื่อเอง เธอดุตัวเองเบาๆโดยไม่รู้ว่ามีแววตาสีฟ้ามองตามมาอย่างขำๆ
ผ่านไปครู่ใหญ่ สาวกานต์ยังนั่งเหม่ออยู่แถวโซฟาในห้องนั่งเล่น โทไบอัสแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาพร้อมเป้สะพายหลังอันหนึ่ง
คุณทานอะไรรึยัง ผมจะไปหากาแฟดื่มในแคมปัส ไปกับผมก็ได้ เขาพูดเร็วพรืด ดูท่าทางเคอะเขินไม่น้อย เด็กหนุ่มอายุสิบเก้าปีที่เพิ่งจะย้ายมาเรียนที่นิวซีแลนด์ได้อาทิตย์กว่าๆก็ยังไม่เคยได้เจอสาวเอเชียตัวกลมๆแบบนี้เหมือนกัน
คุณไม่เหมือนคนเอเชียที่ผมเคยเห็น คุณมาจากไหนหรือ เขาพูดขึ้นมาลอยๆทำลายความเงียบ
กานต์นึกไปถึงภาพสาวเอเชียผิวคล้ำ ผมหยิก ตัวผอมบางแต่อวบอึ๋มที่เดินควงฝรั่งอยู่ตามชายทะเลแล้วย้อนดูตัวเองที่ออกจะตัวป้อมๆ ใส่แว่นตาตามแบบเด็กเรียน ยืดผมตรง แถมยังหน้าหมวยอีกด้วย เธอได้แต่ยิ้มแห้งๆแล้วเสตอบเพียงคำถามแรกว่า
ฉันหิวมากเลย กินบะหมีสำเร็จรูปมาสองวันแล้ว...
โทไบอัสพาสาวไทยเดินลัดเลาะไปตามทางต้นสน ข้ามคลองเล็กๆไปจนถึงร้านกาแฟที่มีปล่องควันตัดกับความเหน็บหนาวภายนอก เขาเล่าให้ฟังว่าตัวเองเป็นคนอังกฤษ แต่ย้ายไปเรียนวิศวกรรมศาสตร์ไฟฟ้าที่ประเทศสหรัฐอเมริกา แต่ด้วยปัญหาเรื่องวีซ่าทำให้ต้องย้ายมาเรียนที่นิวซีแลนด์นี่ กานต์ได้แต่ฟังผ่านๆเพราะกำลังตื่นเต้นกับรูปภาพต่างๆที่ประดับอยู่บนฟองลาเต้
คุณนี่ชอบกินจัง มิน่าถึงได้ไม่ผอมเหมือนสาวเอเชียส่วนใหญ่ หนุ่มเมืองผู้ดีวิจารณ์
กานต์วางช้อน มองกลับไปด้วยสายตาขุ่นมัว
ฉันจะรูปร่างอย่างไรมันก็เรื่องของฉัน คุณก็กินจุเหมือนกันนั่นแหละ เมื่อกี้นะ คุณเขมือบจัมโบ้เบอร์เกอร์ในคำเดียว ฉันยังไม่ว่าอะไรคุณเลย เธอเริ่มขุดหาข้อเสียด้านการกินอาหารของเขามาว่าบ้าง
โทไบอัสเลียรอบปากเป็นเชิงกวนโมโหอย่างอารมณ์ดีแล้วบิขนมปังป้อนเข้าปากสาวไทยอย่างรวดเร็ว รอยยิ้มนั้นกว้างขึ้นเมื่อเห็นสาวไทยอารมณ์ดีขึ้นมาอย่างเด่นชัดพร้อมกับถามทั้งๆที่ยังเคี้ยวตุ้ยๆว่า
นี่ขนมปังอะไรคะ เนื้อร้วน...ร่วน แถมมีลูกเกดแซมอยู่ในเนื้อด้วย
เค้าเรียกสโคนครับ เป็นอาหารว่างคู่กับพวกชากาแฟ ถ้าผมอบเองนะ หอมนอกนุ่มในกว่านี้ร้อยเท่า เขาโฆษณาอย่างคล่องแล่ว
หนุ่มสาวสนทนากันเรื่องสัพเพเหระท่ามกลางม่านหมอกหิมะภายนอก ราวกับเข็ดหลาบกับทางเดินอันหนาวเหน็บ โทไบอัสอาสาจะรอกลับบ้านพร้อมกานต์ทุกวันเมื่อหญิงสาวบอกว่ากลัวความมืดและความหนาวของที่นี่ แถมเธอยังไม่มีคนรู้จักที่ไหนก็ยิ่งเหงา ความมีน้ำใจของหนุ่มเมืองผู้ดีทำให้เธออุ่นใจมากขึ้น หกเดือนนับจากนี้คงจะไม่เดียวดายอย่างแรกคิด
โทไบอัสเล่าให้ฟังอีกว่าเขาก็ขออยู่หอชายล้วนเหมือนกัน เขาจึงแปลกใจมากที่เห็นเด็กสาวมานั่งอยู่ที่โซฟา เนื่องจากกานต์ไม่ได้แต่งหน้า แถมยังใส่ชุดนอนลายอุลตร้าแมนแขนยาวขายาว โทไบอัสจึงนึกว่าเธอเป็นน้องสาวของใครสักคนในบ้านหลังนั้น ถามไปถามมาก็พบว่ากานต์เกิดก่อนผู้ชายคนนี้สิบเอ็ดเดือน...
ผิดหวังล่ะสิ...
กานต์เยาะเย้ยตัวเองในใจ...
แต่ก็ดีเหมือนกัน เราจะได้มีสมาธิกับการทำวิจัย แถมยังได้คบหนุ่มเป็นเพื่อนอย่างบริสุทธิ์ใจด้วย กานต์พึมพำๆขึ้นมาเป็นภาษาไทย หารู้ไม่ว่าเธอได้เรียกรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จากเจ้าของตาสีฟ้าอีกครั้ง
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที