เรื่องมีอยู่ว่า พี่ชิตแกเป็นคนใจดำครับชอบยิงนกตกปลาไปเรื่อย แต่ที่หนักก็คงเป็นเนื้อหมา แกกินแหลกครับ แต่แม่แกบอกมันบาปนะลูก(ไม่สนโว้ย)
เมื่อราว 15 ปีก่อน มีเหตุการณ์ที่ทำให้แกเปลี่ยนไป ครั้งนั้นมีหมาขี้เรื้อนตัวหนึ่งครับ มันมักวิ่งไปหาของกินแถวๆบ้านแกบ่อย เพราะบ้านแกติดตลาด พี่แกกินหมาอยู่บ่อยๆแต่ กรณีหมาขี้เรื้อนแกบอก 'xxxกินไม่ลงว่ะ'
แกทำอย่างเดียวกับหมาขี้เรื้อนคือไล่ฆ่า แต่มันรอดได้ทุกครั้ง (สงสัยมีของ)
มันไปหาของกินที่บางทีก็ได้บางทีก็ไม่ได้ คราวนั้นเนื้อแห้งที่แกตากไว้หายไป พอมองไปก็เห็นแม่หมาขี้เรื้อนวิ่งหลุนๆไป แกเดือดทันทีครับ วิ่งตามไป คราวนี้ทันครับเพราะหมาขี้เรื้อนวิ่งช้ามาก แกทุบไปทีเดียวหมาขี้เรื้อนนั่นล้มลงชักทันที (แกบอกว่าหากตีตรงจุดแค่ไม้บรรทัดก็ตาย)
แกทิ้งไว้ตรงนั้นไม่อยากจับแต่จะทำกินตรงนั้น จึงกลับบ้านไปเตรียมของ (แค้นจัดสงสัยคราวนี้คิดอยากจะกินหมาขี้เรื้อนด้วยแล้ว) ให้ผมเฝ้าไว้
ผม ก็มัวแต่เก็บตะขบจนลืมดู (ในใจอยากให้มันรีบไปไปซ่ะ จะได้ไม่ตาย..มันไปจริงครับ) มันหายวับไป พี่ชิตแกโกรธมากคง
อยากเตะผมเต็มแก่ แต่ลุงผม แกเป็นนักเลงใหญ่และก็เป็นคนสอนวิธีฆ่าหมาให้พี่ชิต แกก็เลยต้องวิ่งตามหมาขี้เรื้อนอย่างเดียวพร้อมบ่น 'ทำไมมันไม่ตายวะ' พักหนึ่งก็ได้ยินเสียงหมาเห่า แกตามทันทีพอไปถึง ภาพที่เห็น ...................หมาขี้เรื้อนกำลังจะตายมันมีลูกที่ต้องเลี้ยง 5 ตัวครับ วัยกำลังหย่านม บางตัวยังกินนมอยู่ บางตัวก็วิ่งไปคาบเนื้อที่แม่หมาขี้เรื้อนคาบไปฝาก (เห็นกับตา) ที่มันยังไม่ยอมตายเพราะต้องกลับไปให้นมลูก แม้น้ำนมแห้งกรัง เอาอาหารไปให้ลูกมัน เรียกลูกๆเพื่อให้นม ให้อาหาร เป็นครั้งสุดท้าย แม่หมาพยายามอย่างดีที่สุด ไม่อยากเชื่อ..นั่นคือน้ำตาของหมาขี้เรื้อน..มันต้องการให้นมลูกก่อนตาย มันมองผมกับพี่ชิตอย่างขอร้อง ขอให้มันให้นมลูกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนตาย
พี่ชิตไม้หล่นลงกับพื้น เดินเข้าไปดูแม่หมานั่น ในยามนั้น..สิ่งที่แกเห็นไม่ใช่หมาขี้เรื้อน แต่แกเห็นแม่ที่ยิ่งใหญ่ซึ่งทนเจ็บปางตายเพื่อกลับไปหาลูก
แกไม่พูดอะไร..ทุกอย่างจุกอยู่ที่ลำคอ..สายตาอ่อนโยนลง ลูกหมาตัวหนึ่งวิ่งไปหาแกกระดิกหางให้ แกอุ้มลูกหมาขึ้นพร้อมพูดว่า 'ขอโทษ' พูดได้แค่นั้นแม่หมาก็ตาย เราช่วยกันฝังแม่หมา แกรับเลี้ยงหมานั่นไว้ ทั้ง5ตัวตั้งแต่นั้นแกกลายเป็นคนใจดีไม่ไล่ยิงนกยิงหมายิงแมวอีกแกบอก 'มันอาจมีลูกรออยู่ก็ใด้' เมื่อ 12 สิงหา 2 ปีที่แล้ว แกเอามะลิร้อยเป็นพวงไปให้แม่ทั้งๆที่ไม่เคยทำ พูดกับแม่ว่า 'แม่ตอนผมอายุ16 แม่สอนผมยังไงนะสอนอีกหนใด้ไหมครับ' แม่แกน้ำตาคลอพูดไม่ออก... ความรักของแม่ที่มีต่อหนู สวยสดงามหรูกว่ารักผู้ใด ความรักของแม่มั่นคงกว่าใคร รักแม่กว้างไกลกว่าผืนธรณี เมื่อยังเล็กอยู่แม่เฝ้าถนอม ถึงจะผ่อยผอมไม่ยอมหน่ายหนี ทุ่มเทเลี้ยงลูกหวังผูกชีวี หวังให้ลูกนี้เติบโตขึ้นมา หยาดน้ำนม บางครั้งก็ตรมผสมน้ำตา บางทียากจนแม่ทนใฝ่หา เลิศเลอล้ำค่า แม่เลี้ยงลูกมาด้วยความห่วงใย ความรักของแม่ที่มีต่อหนู ทุกอย่างลูกรู้ยิ่งอยู่แก่ใจ
ดวงใจของลูกผูกพันแม่ไว้ ขอเทิดทูนใจแม่ไว้นิรันดร์.. คน ใจดำ เปลี่ยนแปลงตัวเองได้..... เพราะ ความรักอันยิ่งใหญ่ของแม่ที่มีต่อลูก
รักแม่ . . .
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
