ความรู้สึกในการไปเที่ยวครั้งแรกในชีวิตจะมีความสุขเพียงใด
พระอาทิตย์แรกริมโขง
การไปเที่ยวครั้งแรกของทุกคนไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ ถือว่าการเที่ยวครั้งนั้นเป็นการเที่ยวที่ตื่นตาตื่นใจมากสำหรับเรา ในตอนนั้นมีใครเคยคิดบ้างไหมว่าทำไมเราจึงไปเที่ยวหรือไปในสถานที่ที่เราไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาเลยในชีวิต มีแต่ความรู้สึกว่าทุกๆสิ่งรอบตัวเรามีความสุข ไม่ว่าเราจะเหนื่อยจากการเดินทางนานสักเพียงใด บางคนสามารถที่จะรอคอยให้ถึงสถานที่เราเฝ้าฝันจะได้เห็นโดยไม่ยอมหลับยอมนอนเป็นเพื่อนคนขับไปตลอดทาง อย่างนี้เราเรียกว่า "
ความสุข" ได้หรือเปล่า
ในสังคมปัจจุบันไม่ว่าจะเป็นสภาวะทางเศรษฐกิจ สังคม อารมณ์ ต่างตึงเครียดไปด้วยความขัดแย้งซึ่งกันและกัน ต่างคนต่างท้อถอยไปในทุกด้าน สิ่งใดจะเป็นสิ่งที่จะสามารถนำความสุข ความสดชื่นกลับมาหล่อเลี้ยงห้วใจน้อยๆของตนเองได้ ต่างจิตต่างใจที่จะเรียกหาความสุขให้ตัวเอง ต่างคนต่างคิดว่าจะทำอย่างไรเราจึงจะมีกำลังในการจะยืนขึ้นเพื่อต่อสู้กับอุปสรรคนานาประการที่จะ ต้องพบในอนาคตอันใกล้ ดังนั้นสิ่งที่เขาคิดในตอนนั้นก็คือการออกไปให้ห่างจากสถานที่ที่ทำให้เกิดความเครียด ความกังวล โดยการละทิ้งสิ่งนั้นๆ หรือลืมไปชั่วคราว เหมือนในยามที่แบตเตอรี่ของเรากำลังจะหมดพลังงาน เราก็ต้องเติมพลังที่หายไปเพื่อที่จะได้มีพลังในการใช้งานต่อไป
การท่องเที่ยวจึงเป็นเป้าหมายแรกที่เราจะนึกถึง การไปในที่อื่นๆไม่ว่าจะใกล้หรือไกลนั้นไม่ใช่ปัญหา เราเพียงไปทำให้สมองของเราได้สติ ได้ปัญญา เพราะในขณะที่เราไร้สติ ไร้ปัญญา นั้น ปัญหาใดก็ตามก็เปรียบเสมอ "
เส้นผมบังภูเขา" เมื่อเราปัดเส้นผมนั้นหลุดพ้นมันก็ทำให้เรามี สติ มีปัญญา
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
