คู่นก

คู่นก

มองท้องฟ้าเห็นคู่นกบินผกผิน

เมื่อถวิลหาตัวเราช่างเหงาหงอย

ก่อนนี้มีน้องยิ้มแย้มเอียงแก้มคอย

เดี๋ยวนี้ปล่อยให้คอยดุจลอยแพ

เมื่อฟังเสียงคู่นกร้องต้องหวั่นไหว

แสนปวดใจน้องหนีไปไม่แยแส

คงไม่รู้ว่าพี่ห่วงในดวงแด

ไม่สนแม้เคยรักกันสักปานใด

ตอนเรานั้นอยู่ด้วยกันช่างหรรษา

ตาสบตายิ้มแย้มอย่างแจ่มใส

แต่ไม่รู้ว่าเนื้อเย็นเป็นอะไร

น้องจึงน้อยใจพี่หนีจากจร

สุดเจ็บช้ำเพราะน้องทำให้ช้ำจิต

ไม่เคยคิดคนร่วมเรียงเคยเคียงหมอน

ทำใจพี่อ่อนล้าสุดอาวรณ์

เพราะเธอย้อนหยอกยั่วเย้าให้เศร้าทรวง

ฟังเสียงนกบนยอดไม้คล้ายเรียกคู่

ร้องเรียกอยู่ตั้งแต่เช้าเฝ้าห่วงหวง

แต่ก่อนนั้นเห็นนกอยู่เป็นคู่ควง

พอกาลล่วงเห็นคู่นกกลับลาลับกัน

มองคู่นกแล้ววกดูคู่เราสอง

ต่างก็ต้องไม่เที่ยงแท้และแปรผัน

จะเป็นเดี่ยวหรือเคยอยู่เป็นคู่กัน

ทุกอย่างนั้นต้องแตกหักเข้าสักวัน

ส.จันทร์เพ็ญเสมอ...