สุภัทร

ผู้เขียน : สุภัทร

อัพเดท: 27 ก.พ. 2008 04.48 น. บทความนี้มีผู้ชม: 56682 ครั้ง

เชิญอ่านบทกวีเริงระบำธรรมชาติ หากชอบโปรดช่วยโหวตด้วยนะครับ ขอบคุณครับ


ฝน(1)

ฝน

ท้องฟ้าครึ้มพร้อมเสียงครืนสะอื้นร้อง

ดังกึกก้องทั่วฟ้าน่าใจหาย

อึดใจพักเสียงลาลับแล้วกลับกลาย

เกิดเป็นสายน้ำฝนหล่นลงมา

หมู่วิหคบินผกผินบนถิ่นฟ้า

ต่างมุ่งหน้าบินกลับรังไร้กังขา

เสียงฟ้าแลบฟ้าร้องก้องนภา

หมู่นกการีบโผบินกลับถิ่นเนา

เสียงดีใจดังอ๊บอ๊บกบมันร้อง

เสียงเขียดก้องเซ็งแซ่ไม่แพ้เขา

สายฝนร่วงเพื่อคลายโศกให้โลกเรา

แมกไม้- เขา ชุ่มชื้นฟื้นชีวี

แต่ก่อนนั้นฝนแล้งแห้งไปทั่ว

ท้องฟ้ามัว หมุนเวียนแล้วเปลี่ยนสี

ไร้ฝนร่วงจากฟากฟ้ามาหลายปี

แม่ธรณีแตกระแหงเพราะแรงร้อน

อยากให้ฟ้าเป็นสีคราม น้ำไหลหลาก

อย่าแห้งผากมากเกินไปใจไถ่ถอน

อย่าให้ใจ มนุษย์สัตว์ ต้องขาดรอน

จึงอ้อนวอนฟ้าสั่งฝนในหล่นลง

ท้องฟ้ามืดพร้อมเสียงครืนสะอื้นร้อง

เสียงแซ่ซ้องด้วยดีใจได้ประสงค์

เห็นมนุษย์ สัตว์เริงร่าป่ายืนยง

เพียงเพราะฝนหยาดหยดลงได้คงเดิม

ส.จันทร์เพ็ญเสมอ..


บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที