คนแถวนี้นี่ก็แปลกจริง ชอบมาทักทั้งที่ไม่รู้จักกัน แรกๆมีคนมาทักก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรหรอก นึกว่าเค้าจะถามทาง (ไอ้คนประเทศนี้ก็แปลกอีกอย่าง คือชอบมาถามทางชาวต่างชาติ) พอหันไปตอบเข้าพี่แกจะถามเหมือนๆกันว่า...
มีเวลาว่างไปดื่มชาด้วยกันไหม?
(@_@;)...
โอว... นี่มันยังอยู่ในช่วงปีโชวะที่ 8 อยู่หรือนี่ ก็ไม่ได้โง่นะ พอจะเข้าใจว่าเค้าอาจจะมาจีบ... แต่ชวนไปดื่มชานี่... (-_-;)
ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องไปดื่มชาด้วย มีอยู่ครั้งนึงนะ คนเพิ่งซื้อกาแฟออกมาจากร้าน เดินดูดคาปากอยู่อย่างนี้ มันยังเลียบๆเคียงๆชวนไปดื่มชา (-_-;)... (ช่วยดูสถานการณ์บ้าง) อยากเห็นนาทีที่ไอ้มุขนี้มันสำเร็จดู.. อยากรู้ว่ามันเป็นยังไง เค้าจะดีใจมากหรือเปล่า???
แล้วคนที่มาชวนก็ไม่ใช่วัยรุ่นปิ๊งปั๊งเหมือนแถวเซ็นเตอร์พ้อยท์นะ.. บางคนแต่งตัวใส่สูทผูกเนคไท ดูมีงานมีการทำที่ดี.. นี่ล่ะนะเค้าถึงว่าโอซาก้ามันอันตราย... แต่เค้าก็ไม่ได้มารุ่มร่ามบังคับให้ไปดื่มชาด้วยนะ เค้าก็ถามดีๆ อย่างมากก็ตื้อครั้งสองครั้ง เห็นว่า ไม่ไปก็จะหลีกหายไป บางคนก็แก่เชียว ดูแล้วอายุไม่น่าจะต่ำกว่า 70... ก็แปลกใจว่าจะมาเดินจีบสาวทำไม (-_-;) ทำไมไม่อยู่บ้านให้ลูกหลานเลี้ยง... ที่บ้านคงไม่มีใคร เค้าคงเป็นคนขี้เหงา...
มีอยู่ครั้งนึง มีสอนแถวนัมบะ กำลังเดินๆอยู่ก็มีลุงคนนึงเรียกมาอย่างแผ่วเบา ก็นึกว่าถามทางอีกก็เลยหันไปดู (ทั้งที่ช่วยเหลือใครเค้าก็ไม่ค่อยประสบความสำเร็จหรอกนะ) ลุงคนนั้นเค้าก็ใส่สูท ดูอ้วนๆท้วมๆ คราวนี้ถามแปลกกว่าคนอื่น แกถามว่า ถ้าใน 1 เดือนให้มาเจอมากินข้าวกันเฉยๆ แล้วให้ 2 แสนเยนจะเอาไหม?
(@_@;)...
พอแกเห็นเรานิ่งอึ้ง ก็ย้ำมาอีกว่า แค่กินข้าวเฉยๆ กินข้าวอย่างเดียวจริงๆ
รีบปฏิเสธไป (กินข้าวอย่างเดียวก็ไม่เอา-_-;) แกก็ถามอีกคำสองคำ พอเห็นไม่ได้แกก็ไป...
ไอ้เหตุการณ์แบบนี้มันก็คงไม่น่าแปลกอะไรหรอก ถ้าไม่มีเหตุการณ์ต่อเนื่อง..
อีกครึ่งปีต่อมาก็มีงานที่ต้องไปสอนแถวนัมบะอีก ก็ไปเดินจ้ำๆคนเดียวแถวนั้นอีกครั้ง และแล้ว... ก็มีเสียงมาเรียกจากข้างหลัง เหตุการณ์มันคลับคล้ายคลับคลามาก... พอหันกลับไป..
ลุงคนเดิมนี่หว่า!! (@o@;)...
และแล้วลุงแกก็เริ่มถามเช่นเคย ถ้าใน 1 เดือน ให้มาเจอมากินข้าวเฉยๆแล้วให้ 3 แสนจะเอาไหม?
3 แสน...
โอ้ว... นี่ค่าตัวตูขึ้นอย่างไม่รู้ตัวเลยหรือนีี่ (@_@;) ในสมองเริ่มสันนิษฐานอะไรหลายอย่างในวินาทีนั้น
1. ที่ผ่านมาบอกให้ 2 แสนแล้วไม่มีใครเอา... เลยอัพเพิ่มเป็น 3 แสน...
2. ถ้าปล่อยไว้อย่างนี้ ค่าตัวอาจขึ้นถึงล้าน..
3. เสป๊คอีตาลุงนี่ไม่ได้เปลี่ยนเลย... ดันเดินมาทักคนเดิมอีก
4. ที่สำคัญ... ผ่านมาตั้งครึ่งปีแล้ว พี่แกไม่ไปทำมาหากินอย่างอื่นบ้างเลยหรือนี่ (-_-;)
5. หรือเราเจอเจ้าที่?? (@o@;)!!
แล้วท่าทางลุงแกก็จำเราไม่ได้จริงๆ (-_-;) ก็เลยปฏิเสธไปอีกรอบ อยากรู้จริงๆว่าวันๆเอาอะไรกิน... เที่ยวเดินอยู่แบบนี้จะมีเงินให้เค้าเหรอไอ้ 2 แสนเนี่ย?? เอาเหอะ... สงสัยอีกครึ่งปีเจอกันใหม่ คราวหน้าจะบอกค่าตัวเท่าไหร่นะ อยากรู้จัง...
หลังๆ.. เริ่มเปลี่ยนมุขใหม่ ทำเป็นไม่เข้าใจภาษาญี่ปุ่นและพูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้ เห็นผู้คนทำหน้าเจื่อนเวลาเจอตอบเป็นภาษาอังกฤษแล้วก็สนุกดี (ทั้งที่ภาษาอังกฤษเราก็ไม่ได้ดีอะไรเล้ยยยย แต่สำหรับคนที่นี่แล้วดูเหมือนเราจะเก่งกว่า...)
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที