DBZ

ผู้เขียน : DBZ

อัพเดท: 18 มี.ค. 2007 05.06 น. บทความนี้มีผู้ชม: 36052 ครั้ง

รถไฟสายที่เรียกกันว่า "โลก"
พร้อมจะพาทุกท่านชมกับทัศนียภาพสองข้างทาง
และทิวทัศน์ที่เปลี่ยนไปดั่งฤดูที่เปลี่ยนแปลง


รักเธอทุกฤดู...ใบไม้ร่วง (สมัคร J-Columnist และ J-Reporter)

ฤดูใบไม้ร่วง…

 

ควันอุ่นๆจากถ้วยชาลอยขึ้นมาเตะจมูกผมซึ่งกำลังสั่นเทาอยู่ในกระท่อมแห่งหนึ่งท่ามกลางชาวญี่ปุ่นหลายคน แม้ว่าเวลานี้จะเป็นฤดูใบไม้ร่วงแต่ความเย็นที่อยู่รายล้อมรอบตัวผมก็มากพอที่จะทำให้ผมคิดอยู่ในใจลึกๆว่า ถ้าเป็นฤดูหนาวผมจะจัดการกับความหนาวเหน็บอย่างไร

 

                ครึ่งชั่วโมงก่อนหน้า ผมมาถึงป่าแห่งนี้ เป็นป่าแห่งหนึ่งในนางาโนะ (長野県, Nagano-ken) นางาโนะเป็นเมืองซึ่งตั้งอยู่บนเกาะฮอนชู เคยเป็นสถานที่จัดแข่งโอลิมปิคฤดูหนาวปี 1998 มีภูมิประเทศเป็นภูเขาสูง ดังนั้นป่านี้ก็อยู่ในเขตภูเขาสูงด้วยเช่นกัน

 

ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงแบบนี้ภูเขาและต้นไม้โดยรอบถูกธรรมชาติแต้มสีของใบให้กลายเป็นสีแดงปนน้ำตาลราวกับศิลปินที่แต่งแต้มผลงานชิ้นโบว์แดง ท้องฟ้าสีครามยามเย็นยังขับให้ภาพธรรมชาติโดยรอบดูมีชีวิตชีวามากยิ่งขึ้นอีกด้วย

 

19715_002_Aki.jpg

 

เวลานี้ฤดูหนาวยังมาไม่ถึง แต่อากาศในฤดูใบไม้ผลิก็เย็นพอที่จะต้องนำเสื้อกันหนาวหนาๆมาห่อหุ้มร่างกาย บรรยากาศเช่นนี้เหมาะแก่การมาตั้งแคมป์เพื่อพักผ่อนชื่นชมธรรมชาติ ผมกับเพื่อนร่วมงานใช้เวลาในวันหยุดขนสัมภาระมาพักผ่อนในป่าแห่งนี้

 

สมาชิกร่วมทริปครั้งนี้สิบกว่าคนนำข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวเข้าที่พักซึ่งเป็นบ้านไม้ชั้นเดียวก่อนที่จะมารวมตัวกันยังกระท่อมรับประทานอาหาร กระท่อมนี้เองที่พวกเราจะนั่งพูดคุย ชมความงามของแมกไม้และแสงดาวพร้อมกับอาหารอันโอชะ สภาพอากาศที่หนาวเย็นที่ทุกคนได้รับทำให้ทุกคนตัดสินใจจะทำเนื้อย่างร้อนๆเป็นอาหารเย็น หรือที่เรียกกันว่า ยากินิคุ 

 

19715_003_Aki.jpg

 

เย็นย่ำค่ำลง ผมวางถ้วยน้ำชาอุ่นๆนั้นลงกับโต๊ะ ดวงไฟกลางห้องถูกเปิดให้แสงสว่างแก่พวกเราทุกคน เปลวไฟจากเตาย่างเนื้อกลางห้องกำลังเคลื่อนไหวให้ความร้อนกับตะแกรง เนื้อวัว เนื้อหมู เนื้อไก่ และเครื่องเคียงต่างๆถูกวางลงบนตะแกรงนั้น น้ำจากการหมักเนื้อหยดลงสู่เตาไฟราวกับเหงื่อของตะแกรง ถึงจะดูแล้วไม่ต่างจากหมูกระทะบ้านเราแต่ผมรู้สึกได้ว่าเนื้อย่างที่นี่อร่อยอย่างไม่น่าเชื่อ ผมได้แต่คิดว่าคงเป็นเพราะบรรยากาศที่ส่งให้อาหารที่วางตรงหน้ามีรสชาติอร่อยมากกว่าที่เห็น ผมและเพื่อนๆกินเนื้อย่างพร้อมกับพูดคุยถึงเรื่องราวต่างๆ งานอดิเรก กีฬาที่ชอบ ความใฝ่ฝัน เป็นทริปที่ทำให้ร่างกายและจิตใจพักผ่อนได้เป็นอย่างดี และเครื่องดื่มที่ทำให้ทริปนนี้ครึกครื้นหลังจากรับประทานอาหารแล้วคงหนีไม่พ้นเบียร์และน้ำอัดลมอีกหลายชนิด แต่ทุกคนก็ดื่มกันอย่างมีสติ หลังจากนั่งอยู่ตรงนั้นจนทุกคนอิ่มหนำ ก็ได้เวลาเก็บกวาด การทิ้งขยะในประเทศญี่ปุ่นดูจะเป็นเรื่องที่ยุ่งยากเล็กน้อย เพราะว่าต้องแยกขยะตามที่รัฐบาลกำหนด ผมปรับตัวกับการทิ้งขยะที่นี่ได้แล้ว ถุงแรก สิ่งใดเผาได้ เศษอาหาร อาหารสด ถุงที่สองกระป๋องน้ำอัดลม กระป๋องเบียร์ ถุงที่สามสำหรับขวดน้ำพลาสติก ถุงที่สี่สำหรับพลาสติกต่างๆ เช่นถุงพลาสติก ประชากรในญี่ปุ่นมีมากกว่าร้อยล้านคนถ้าไม่กำจัดขยะอย่างมีระบบขยะคงล้นประเทศ

 

                พวกเราย้ายกันมาอยู่ในบ้านพัก สิ่งหนึ่งที่ผมสงสัยเกี่ยวกับชาวญี่ปุ่นคือ ถ้าพวกเขามาเที่ยวรวมกันแบบนี้ ในช่วงเวลาก่อนนอนพวกเขาจะมีกิจกรรมอะไรทำกัน เพราะถ้าเป็นบ้านของพวกเขาเองคงนั่งเล่นกับลูกๆ ดูหนัง ฟังเพลง ร้องคาราโอเกะ แต่ในบ้านพักกลางป่าแบบนี้ มีน้ำอุ่นๆให้อาบก็สามารถบอกได้ว่าหรูหราแล้ว ความสงสัยของผมกระจ่างก็เมื่อเขายกหมากกระดานต่างๆออกมาวางกลางห้องพัก ไพ่นกกระจอก หมากรุก โอเทลโล่ ทั้งหมดนี้มากพอที่จะทำให้ทุกคนนั่งลงเล่นพร้อมกันและสอนวิธีการเล่นให้กับคนที่เล่นไม่เป็น ผมก็เช่นกัน พวกเขาจึงพร้อมที่จะสอนให้กับผม ออกจะทุลักทุเลไปสักหน่อยที่ภาษาญี่ปุ่นของผมในเวลานั้นยังไม่เก่งพอ แต่นั่นก็ทำให้ผมกล้าที่จะพูดมากขึ้น สำหรับผู้ที่ตั้งใจเตรียมอุปกรณ์อื่นมา ก็ชวนกันหยิบออกไปที่ระเบียงข้างห้องพัก ประกอบมันขึ้นเพื่อเชยชมความงามของท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มีดวงดาวเรียงรายอยู่ และอุปกรณ์นั้นคือ “กล้องดูดาว“

 

                แสงสีทองถูกสาดออกมาจากปลายยอดเขา เปลี่ยนความมืดมิดให้กลายเป็นความสดใสบ่งบอกให้ทุกคนรู้ว่าเช้าวันใหม่มาถึงแล้วและความหนาวเย็นยังไม่ละลายหายไปไหน ถึงจะเป็นคนญี่ปุ่นแต่อาหารเช้าประเภทไข่ดาว ไส้กรอก ขนมปัง ก็ถูกนำมาใช้ดับความหิวยามเช้า ผมกินมันจนหมดพร้อมกับคนอื่นๆแล้วทำธุระส่วนตัว เตรียมตัวขนสัมภาระกลับขึ้นรถที่จะพาเรากลับบ้าน เพื่อนร่วมงานชาวญี่ปุ่นดูแลผมเป็นอย่างดี ไม่มีการดูถูกว่าเป็นคนต่างเชื้อชาติ

 

19715_001_Aki.jpg

 

                ก่อนผมจะกลับผมรู้สึกได้ว่าความเหนื่อยล้าและความเครียดต่างๆหายไปจากร่างกายและจิตใจ ทำให้ผมเข้าใจความหมายแห่งการพักผ่อนมากยิ่งขึ้น ใบไม้สีแดงและอากาศหนาวเย็นร่วมกันถักทอผืนผ้าแห่งความโรแมนติกขึ้นเพื่อมอบความอบอุ่นทางจิตใจให้แก่นักท่องเที่ยวทุกคน

 

                ผมขึ้นไปนั่งบนรถและปล่อยให้สายลมหนาวพัดผ่านลอดกระจกหน้าต่างเข้ามา ความเย็นระลอกใหม่เคลื่อนผ่านกระทบใบหน้าของผม ผมรู้สึกถึงความเจ็บปวดเล็กน้อยราวกับมีดกรีด ความเจ็บปวดนั้นเองที่บอกให้ผมรู้ว่า ”ฤดูหนาว” กำลังจะมาพร้อมกับความเย็นระลอกนั้น จากนั้นผมก็ปิดกระจกหน้าต่างแล้วหลับไป...

 

To be continued… FUYU

 

 

 

โดย ปาณชัย วงศ์ธีรโรจน์

สมัคร J-Columnist และ J-Reporter


บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที