โซดาเย็น

ผู้เขียน : โซดาเย็น

อัพเดท: 17 มี.ค. 2007 04.43 น. บทความนี้มีผู้ชม: 6283 ครั้ง

คุณยังจำครูคนแรก การเรียนญี่ปุ่นครั้งแรกได้ไหม????


ความทรงจำที่ไม่มีวันลืม

ยังจำวันแรกที่เรียนภาษาญี่ปุ่นได้ไหม?

ยังจำครูคนแรกที่สอนภาษาญีปุ่นได้ไหม? 


อืม..ตอนแรกโซดาเย็นคิดว่าจะส่งเพียงแค่เรื่องเดียว...แต่ว่า...

พอมาอ่านดูใหม่...เรื่องราวที่ประทับใจเกี่ยวกับญี่ปุ่น....

ไอเราก็ไม่เคยไปญี่ปุ่นเหมือนใครเขา..

ไอเราก็ไม่เคยสูดอากาศประเทศญี่ปุ่นเหมือนใครเขา...

แต่สิ่งที่คงจะมีไม่แพ้คนอื่นก็คงจะเป็น..ความหลงใหลในญี่ปุ่นไม่แพ้ใครเขา เช่นกัน...

 

สิ่งที่เขียนได้ก็คงจะมีเพียงความทรงจำดีๆ กับครูดีๆ ที่ได้มอบความรู้ให้กับดิฉันได้สัมผัสกับญี่ปุ่น

 

ทุกท่าน...ยังจดจำได้ไหมว่า...ครั้งแรกที่เรียนภาษาญี่ปุ่นนั้นเป็นอย่างไร?...

 

คำตอบสำหรับใครหลายคนอาจจะเหมือนกับโซดาก็คือ.... “จำได้สิ ทำไมจะจำไม่ได้”

 

คงต้องเล่าให้ฟังว่า..ดิฉันใฝ่ฝันที่จะเรียนภาษาญี่ปุ่น เริ่มต้นมาจากการ์ตูน ด้วยความที่ติดการ์ตูนญี่ปุ่นมากๆเรียกได้ว่าเป็นคลังการ์ตูนของห้องเลยก็ว่าได้ ติดชนิดที่เรียกว่า “โอตาคุ” ได้เลย... ทำให้ตอนเช็คลูกศรถูกลงไปในใบเลือกโควต้าของโรงเรียนสมัยจะขึ้นมัธยมปลาย จากสายวิทย์-คณิตที่พอกับแม่ย้ำแล้วย้ำอีกหนักหนา เป็นสายอังกฤษ-ญี่ปุ่นโดยไม่ลังเล....

 

ดิฉันยังคงจดจำครั้งที่ไปดูผลประกาศโควต้าของโรงเรียนได้ดี ชื่อและนามสกุลจริงของดิฉันอยู่ในรายชื่อต้นๆของการผ่านคัดเลือก...กระโดด...ร้องลั่น...ดีใจ...จนในที่สุดร้องไห้...

 

พอจบมัธยมสามในช่วงปิดเทอมดิฉันกระตือรือร้นเป็นอย่างมากที่จะเรียนรู้ภาษาญี่ปุ่นไปเปิดตามเว็บต่างๆที่สอนภาษาญี่ปุ่น...แล้วก็งง...“อะไรมันยากอย่างนี้ฟร่ะ” ในตอนนั้นยังบ่นกับตัวเองในใจ “เอาว่ะ แค่เอาชื่อตัวเองให้รอดเป็นพอ”…และแล้วก็ได้มาว่า すピさラให้ตายเหอะ..ยังมานั่งขำกับตัวเองอยู่เลย ใครที่ไหนจะบ้าเขียนชื่อฮิรางานะกับคาตาคานะในชื่อคนๆเดียว

 

จนกระทั่งวันที่ได้เข้าเรียนสายญี่ปุ่น ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี ตอนนั้นเป็นเวลาก่อนเปิดเทอมจริงสักเดือนหนึ่ง เพียงเพราะอาจารย์ผู้ทุ่มเทให้กับการสอนอย่างเต็มทีโดยไม่ย่อท้อ...

 

ตอนเข้ามาวันแรก..อาจารย์ที่ไหนจะขู่เด็กนักเรียนก่อนการเรียน แต่อาจารย์พูดเสียจนเราท้อ..

 

“ญี่ปุ่นยากอย่างนู้น ยากอย่างนี้ บลาๆๆๆ” อาจารย์ขู่ก่อนการเริ่มเรียนจริงเสียหลายชั่วโมง...แต่ก็เป็นการช่วยยืนยันว่า คนที่อยู่ในที่นี้คือคนที่ตั้งใจที่จะเรียนรู้ “ญี่ปุ่น” อย่างจริงจัง

 

แล้วครั้งแรกที่ได้เริ่มเรียนล่ะ?....

หลายคนอาจจะบอกว่า อะ อิ อุ เอะ โอะ ฮิรางานะไงล่ะ....แต่สำหรับดิฉันไม่ใช่...

 

อะไรนะ...ให้ท่องคำทักทาย 13 ประโยค ให้ได้ภายใน 15 นาทีเหรอ...มันก็คงง่ายอยู่หรอกหาก 2 ประโยคสุดท้ายไม่ใช่

Hajimemashite watashi ha …(ชื่อ)… desu douzo yoroshiku onengaishimasu

กับ

Hajimemashite watashi no namae ha …(ชื่อ)… tomoshimasu douzo yoroshiku onengaiitashimasu

 

ให้ตายเหอะมันแปลว่าอะไรยังไม่รู้เลย..ดิฉันจำได้ว่าสองประโยคนี้พูดไปประมาณ 6 รอบก็ยังไม่ได้ จนรุ่นพี่ที่มาช่วยคุมต้องกระซิบช่วย..

 

แต่เมื่อเวลาผ่านไป ประโยคนี้ก็เป็นประโยคที่จำขึ้นใจ ชนิดพูดในอึดใจเดียวได้ จนคนหลายคนตะลึงมาแล้ว...

 

นี่คือสิ่งแรกที่ดิฉันได้เรียนภาษาญี่ปุ่นจากอาจารย์...แต่นี่ไม่ใช่สิ่งเดียวที่อาจารย์ได้สอนให้กับดิฉัน...

 

อาจารย์ได้สอนให้เรารู้จักกลมเกลียวกันในระหว่ารุ่นพี่-รุ่นน้อง...เรารักกัน...เคารพซึ่งกันและกัน..ประมาณหนังจีนเรียกได้ว่า มีสุขร่วมเสพ-มีทุกข์ร่วมต้าน

 

อาจารย์สอนให้เราได้เรียนรู้ภาษาญี่ปุ่น วัฒนธรรมญี่ปุ่นโดยไม่เหนื่อยหน่าย อาจารย์หลายคนสอนเพียงจันทร์-ศุกร์ แต่อาจารย์ของเราสอนจนถึงเสาร์ เพื่อให้เรามีความเข้าใจสูงสุดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาได้สอนไป โดยไม่ได้ค่าตอบแทนอะไรเลย..นอกจาก...ความโง่เง่าที่เรามอบให้เขา...

 

สิ่งที่พอจะเป็นสิ่งตอบแทนที่ดีที่สุดที่เราพอจะมอบให้แก่อาจารย์ได้คงเป็น การสอบวัดระดับ 4 ที่นักเรียนของอาจารย์สอบได้มากขึ้นทุกๆปี ทุกๆปี ฉันยังจำได้วันที่ผลประกาศออกมาว่า “ผ่าน” อาจารย์ ดิฉันและเพื่อนๆอีกหลายคนร่วมกันร้องไห้ประหนึ่งว่าสิ่งที่ได้ทำมานั้นประสบความสำเร็จแล้ว...ใช่! สำหรับอาจารย์คนหนึ่งที่ได้ปูทางให้เด็กกลุ่มหนึ่งได้เรียนรู้ในสิ่งที่ยิ่งกว่าความรู้

 

นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่ดิฉันได้มอบให้แก่อาจารย์ในชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย...แม้ตอนนี้ดิฉันจะอยู่มหาวิทยาลัยแล้วก็ตาม แต่ดิฉันยังคงสำนึกในพระคุณของอาจารย์เสมอ...ถ้าอาจารย์ไม่ทุ่มเทขนาดนั้นดิฉันอาจจะเรียนญี่ปุ่นแย่กว่าที่เป็นอยู่ก็เป็นได้...

 

และดิฉันอยากจะตอบแทนพระคุณของอาจารย์มากกว่านี้โดยใช้สิ่งที่อาจารย์ได้สั่งสอนมา ให้อาจารย์ได้เห็นว่า...คุ้มค่ากับสิ่งที่อาจารย์ทุ่มเท

 

ใช่! ฉันอาจจะไม่เคยมีประสบการณ์เท่ห์ๆในญี่ปุ่น
ใช่! ฉันอาจจะไม่เคยมีประสบการณ์แสนสนุกในญี่ปุ่น
แต่...ฉันมีอาจารย์ที่ประทับใจ...
และสิ่งที่ทำให้ฉันได้เจอกับเขา...คือ "ญี่ปุ่น"


นี่แหละ
私の先生……..

นี่แหละ อาจารย์ของฉัน..........

-------------------------------------------------
ขอให้ทุกท่านที่เข้ามาอ่าน ติ-ชม และโหวตเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ


บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที