คุณนาย ( ตื่นสาย ) {
คุณนาย ปิ่น ที่เรียกแบบนี้ไม่ใช่ว่าเธอแต่งงานกับข้าราชการระดับสูง ที่มีผู้คนนับหน้าถือตา หรืออะไรหรอก เพียงแค่ว่ากริยาท่วงท่าและอิริยาบทของเธอ มีความเป็นกุลสตรีเทียบเท่ากับสาวชาววังมากที่สุดภายในชั้นปีเลย แต่เสียอย่างเดียวก็ท่าเดินที่เหมือนจิกกี๋(จิกโก๋ที่เป็นผู้หญิง) ที่คอยรีดไถ่เงินขอทานบนสะพานลอย ปิ่นไม่ได้มีนามสกุล ณ. แล้วตามด้วยชื่อจังหวัดต่างๆ แต่ปิ่นชอบอ่านหนังสือสกุลไทยหรือไม่ก็กุลสตรี(อันนี้จำไม่ได้) จะเล่มไหนก็ตามก็ทำให้ปิ่นมีความเพียบพร้อม ในกริยามารยาทผิดกับเพื่อนสนิทของเธอออย(มยุ) ดั้งนั้นคนที่จะถูกปิ่นตักเตือนอยู่เสมอให้มีความเพียบพร้อมในความเป็นกุลสตรีก็ไม่พ้นออย(มยุ)นั้นแหละ...
จะสังเกตจากการรับประทานอาหารของเธอก็ได้ว่า มีความเรียบร้อยเพียบพร้อมเพียงใด หลังจากที่เธอทานเสร็จเธอจะหลีกหนีจากผู้คนเพื่อไม่ให้ใครได้เห็นภาพว่าเธอนั้นกำลัง เเคะฟันอยู่โดยไปหาที่หลบมุมเพื่อแคะฟันหรือไม่ก็เมื่อหาที่ทางไม่ได้ ก็จะใช้มือป้องปาก ดูสุภาพมากๆจนอดที่จะจ้องจะดูไม่ได้ ถ้าแซวหน่อยหรือมองนานๆนะปิ่นจะเกิดอาการอายจนหน้าแดงหูแดงจนเห็นได้ชัด แล้ว
อย่ามองเธอบ่อยๆ เข้าเดี๋ยวก็จะโดนคุณนายเขาด่าเอาง่ายๆ เห็นได้ชัดว่าคุณนายเขาเป็นคนรักสวยรักงาม ก็เพราะไอ้คำว่า
ไก่งามเพราะขนคนงามเพราะแต่งนี้แหละ
ทำให้คุณนายเข้าเป็นคนพิถีพิถันไปจนค่อนๆไปทางพิรี้พิไรใน การแต่งตัวตอนเช้าก่อนเข้าเรียน เท่านั้นอันนี้ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำให้ในตอนเช้าไม่ค่อยเห็นคุณนายเธอมาเม้าท์กับพวกเพื่อนสาวๆภายในชั้นปีเพราะเธอจะมาหลังจากเข้าคาบแล้วมิเกิน10นาทีเห็นจะได้ คุณนายจะวิ่งตาลีตาเหลือกพร้อมกับใบหน้าอันสวยงาม เห็นแค่ใบหน้าที่เด่นลอยออกมา ทั้งขาว ทั้งใส ทั้งเด้ง แต่ไม่ถึง 8 ชั่วโมงเหมือนในโฆษณาหรอกนะ แค่ก่อนกินข้าวก็เลิก ขาว เด้ง ใส แล้ว เป็นประจำแบบนี้ทุกเมื่อเชื่อวัน ดูปิ่นจะมาสายเฉพาะช่วงเช้าเท่านั้นเพราะว่าการแต่งตัวของเธอ แต่ว่าการแต่งตัวของเพื่อนคนอื่นก็ทำให้เธอเข้าคาบต่อๆไปสายด้วยเหมือนกัน
เพราะด้วยหน้าที่และความรับผิดชอบที่ต้องกลายเป็นองครักษ์พิทักษ์ออย(มยุ) เวลาเดินไปไหนมาไหนสองคนนี้มักจะไปด้วยกันเพราะท่าทางเดินของคุณนายเป็นเกราะกันภัยให้กับออย(มยุ)เป็นอย่างดี กิจที่เป็นประจำก็คือการเข้าห้องน้ำไปเติมแป้งของออย(มยุ) อีกอย่างหนึ่งคุณนายยังเป็นคนที่รักเพื่อนออย(มยุ)นี้อย่างมากๆ
เวลาที่ออย(มยุ)ถูกแกล้งหรือว่าทำให้เจ็บช้ำน้ำใจ เมื่อไปหาคุณนาย คุณนายก็จะเป็นคนที่คอยปลอบใจ ด้วยความรักเพื่อนจนบ่อยๆเข้าคุณนายเลยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ซะงั้นเวลาออย(มยุ)วิ่งจะเข้ามาบอก ออย(มยุ)ก็เลยต้องไปนั่งบ่นพึมพัมและหลบมุมไปซักพัก
วี เฮ้ย ปิ่นปล่อยไว้งี้จะดีเหรอ
ปิ่น เออน่า ปล่อย ออย (มยุ) มันไว้เดี๋ยวมันก็จะหายหรือเลิกบ้าไปเอง
สักพักมันก็เป็นอย่างที่คุณนายเขาบอกจริงๆ ซักเสี้ยววินาที
ออย ( มยุ) มัน ก็หายจริงๆ
คุณนายเป็นคนที่เห็นใจและรู้ใจ ออย (มยุ) ไปหมด แต่กระนั้นเลยมีอยู่เรื่องหนึ่งที่ผมรู้สึกเห็นใจคุณนายอยู่นั้นก็คือ คุณนายนั้นมักจะถูกสายตาของพวกผู้ชายในชั้นปีลวนลามอยู่เสมอๆขนาดกะเทยในชั้นปี (
เดียวไปดิ้นไปเต้น เกิดตูมตามขึ้นมามีอันว่าจะเสียฟอร์ม ซึ่งตรงข้ามกับออย(มยุ) ที่เหมือนทีวีจอแบนๆ ไม่มีใครสนใจ มองเพราะมอง
อย่างไงด้านหน้ากับด้านหลังก็เท่ากันหมด ไม่แปลกหรอกที่บางครั้งคุยกับเพื่อนออย(มยุ)จะเสมือนว่าหันหลังมาคุย...อิอิ เรื่องนี้แหละที่เป็นปัญหาหนักของปิ่นเป็นอย่างมาก ก็เพราะมีสิ่งที่ทำให้
หนักอกหนักใจนี่แหละ... ¼¼
ก็คือต้นตอของปัญหาใหญ่ในการถูกลวนลามทางสายตาจากผู้ชายในชั้นปี ไม่เว้นแม้แต่ผู้ชายอื่นนอกชั้นปี...
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
