วันเวลากับความรู้สึกตอนที่ 19
วันเวลาที่เหลืออยู่ก็ยังคงเดินทางต่อไป...เพียงลำพัง โดดเดี่ยว อ้างว้าง และยาวนานเหลือเกิน...
วันเวลาที่ได้ผ่านไปในแต่ละครั้ง... แต่ก็ยังไม่มีโอกาสที่จะได้พบเจอกับความรู้สึกอีกเลย...
วันเวลาพยายามที่จะค้นหาความรู้สึกที่ขาดหายไป... จากความทรงจำ...
แต่ก็สามารถทำได้แค่เพียงที่จะจดจำ... ความรู้สึกที่ได้หายไป... แค่ในบางครั้งของวันเวลาเท่านั้น...
วันเวลาที่เหลืออยู่ก็ยังคงเดินทางอย่างโดดเดี่ยว... เพียงลำพัง...
วันเวลาจดจำได้แค่เพียงความรู้สึกที่เลือนลาง...เป็นความรู้สึกที่จางหายไปจากวันเวลาที่ได้ผ่านมาตั้งนานแล้ว...
ถึงจะเป็นแค่ความรู้สึกที่เลือนลางและไม่ชัดเจน...
แต่วันเวลาก็ยังดีใจมาก... ที่ยังได้มีความรู้สึกที่เลือนลางเหลืออยู่เพียงน้อยนิด...
วันเวลาที่ได้เดินทางผ่านมา...ก็มีความรู้สึกที่เกิดขึ้นตั้งมากมายเหลือเกิน...
แต่ทำไมวันเวลาจึงคันหาความรู้สึกนั้นไม่เจอสักที...
ตอนนี้ที่วันเวลาทำได้... ก็เพียงแค่พยายามคิดถึงวันเวลาและความรู้สึกที่เคยผ่านมา... ความรู้สึกที่เคยเกิดขึ้นมา...
ถึงแม้จะเป็นความรู้สึกที่เลือนลางแล้วก็ตาม...
"แต่จะมีสักกี่ความรู้สึก... ที่วันเวลารู้สึกคิดถึงมากจนจับใจ...."
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
