khwanjai

ผู้เขียน : khwanjai

อัพเดท: 10 ม.ค. 2017 22.48 น. บทความนี้มีผู้ชม: 8524 ครั้ง

เรื่องราวในห้องฉุกเฉิน


โอกาสที่ไม่ต้องรอคอยจากใคร

 ฉันนั่งมองเหรียญสิบบาทที่อยู่บนฝ่ามือและลองหมุนเหรียญลงบนโต๊ะ เมื่อเหรียญหยุดหมุนลง โอกาสของเหรียญจะมีเพียงสองอย่างที่จะเป็นไปได้ คือ ไม่ออกหัวก็ออกก้อยเพียงแค่นั้น ช่างต่างกับชีวิตของคนเราที่ไม่ได้มีเพียงแค่เหรียญสองด้าน แต่ยังมีมุมมองอีกหลายด้านให้คิด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องส่วนตัว หรือการทำงาน หากกล่าวถึงเรื่องการทำงาน ทำให้ฉันนึกถึงการเสนอชื่อพนักงานเพื่อเข้ารับการคัดเลือกเป็นพนักงานดีเด่นในองค์กรแห่งหนึ่ง ที่โอกาสที่จะได้เป็นพนักงานดีเด่นในองค์กรนี้ได้ช่างน้อยนิดเสียเหลือเกิน เพราะคุณสมบัติอันดับแรกของพนักงานดีเด่นที่ต้องมี คือ ต้องไม่ขาด ไม่ลา ไม่สาย และที่สำคัญคือห้ามลาป่วย ถ้าประเมินแล้วคุณสมบัติไม่ตรงตามหลักเกณฑ์ก็จะหมดสิทธิ์ได้รับการเสนอชื่อเพื่อคัดเลือกเป็นพนักงานดีเด่นขององค์กร
      
        ความเป็นจริง คำว่า "พนักงานดีเด่น"  ไม่ได้จำกัดความเพียงแค่ การตรงต่อเวลา และความขยันเท่านั้น แต่มีอีกหลายปัจจัยที่ควรนำมาพิจารณาด้วย ความซื่อสัตย์ ความสามารถ ความเสียสละ ความมีน้ำใจ เป็นต้น 
        รางวัลนั้นเป็นเพียงสิ่งที่นำมา "สร้างแรงจูงใจ" กระตุ้นให้พนักงานในองค์กรได้มีความขยันและตรงต่อเวลา แต่ในการนำพาองค์กรให้ไปรอดในยุคปัจจุบันแค่นั้นคงไม่พอ พนักงานหลายคนมีความสามารถที่จะเป็นพนักงานดีเด่นได้เพียงขาดคำว่า "โอกาส"
 
       แม้ว่าจะทุ่มเททำงานหนักสักเท่าไหร่ก็ตาม ใช้ความสามารถเพื่อพัฒนาองค์กรมากเท่าไหร่ก็ตาม แต่ในความเป็นจริงก็คือ ....ความยุติธรรมไม่มีในโลกนี้ และก็ไม่จำเป็นต้องไขว่คว้าหามัน ไม่จำเป็นต้องรอให้ใครมาตัดสิน เพราะชีวิตของเรา เราต้องเป็นผู้กำหนดชะตาชีวิตเองได้ไม่ว่าวันนี้เราจะล้ม หรือว่าวันพรุ่งนี้เราจะลุกขึ้นสู้ แต่ทางที่เราเดินต้องเป็นทางที่เราเลือกเอง

       สิ่งที่น่าขันที่สุด คือ การร้องขอโอกาสจากคนอื่น คำพูดที่ว่า ‘ขอบคุณที่ให้โอกาสฉัน’ ลองคิดดูให้ดี ใครกันแน่ที่เป็นคนให้โอกาสนั้นกับคุณ

.......ตัวคุณเองหรือเปล่าที่มอบโอกาสนั้นให้กับตัวเอง

.......ตัวคุณเองหรือเปล่าที่สร้างโอกาสนั้นขึ้นมา

.......และตัวคุณเองหรือเปล่าที่เดินเข้าไปหาโอกาสนั้น

        ถ้าสามสิ่งนี้คุณตอบว่าไม่ ก็หมายความว่า คุณรอโอกาสจากคนอื่นที่มามอบให้ มันคุ้มค่ามั้ย? ที่ชีวิตทั้งชีวิตเฝ้าแต่รอคอยโอกาสที่คนอื่นจะมามอบให้

.......รอคอยการเป็นพนักงานดีเด่น

.......รอคอยเงินเดือนจะเพิ่มขึ้น

.......รอคอยวันที่โบนัสจะมาถึง

.......รอคอยจะได้รับการคัดเลือกเป็นหัวหน้า

.......และอีกสารพัดการรอคอย

      ถ้าเป้าหมายและเข็มทิศของการทำงานขึ้นอยู่กับโอกาสและการรอคอยน่าจะเป็นสิ่งที่ดูน่าเวทนาเหลือเกิน ตามจริงแล้วโอกาสเราสามารถสร้างได้ และไม่ต้องรอคอย เพราะเราสามารถให้โอกาสกับตัวเองทุกๆวันโดยไม่ต้องรอคอยให้โอกาสนั่นมาถึง โอกาสสร้างได้จากเป้าหมายเข็มทิศชีวิตของเราเอง และมุ่งมั่นทำมันทุกวันอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยและย่อท้อ แม้ว่าระยะทางดูเหมือนจะยาวไกล แต่สักวันมันจะหดสั้นลง เพราะเราไม่เคยที่จะหยุดเดินไปหามัน


 


บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที