ในบรรดาผู้ชายในชั้นปีคนที่ดูสุขุมและเหมือนกับคนที่เคยบวชเรียนมาแล้วเป็น10ๆพรรษาราวกับว่าเขาเป็นผู้มีคุณวุฒิมากในทางพุทธศาสนา รวมๆแล้วบุคลิก + หน้าตาของเขาเหมือนมัคกทายก เป็นบุคคลผู้เดียวภายในห้องที่จะไปสู่มรรคผลนิพานได้ทำให้สุบินเป็นคนมีน้ำใจและใจกว้างดุจน้ำทะเลยังเรียกพี่ ประกอบกับทางบ้านที่มีฐานะดี กระเป๋าเงินเลยตุงที่สุดภายในชั้นปีคงออกกิจบ่อยมั้ง
เป็นที่อิจฉาของพวกผมเป็นอย่างมากๆสักวันจะไปดักเล่นงานมันกลางทางรวยนักไม่ยักจะใช้สักกะสตางค์เดี๋ยวจะช่วยใช้ไงเพื่อนเอย
( อันนี้ล้อเล่น )
เป็นที่น่าสงสารอยู่อย่างหนึ่งอย่างเดียวที่ถูกต้อง มนต์คำสาปบางประการของออยนิด ทำให้ตกเป็นทาสรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ออยนิด เข้าไปโดยปริยายจาการวิเคราะห์ดูคร่าวๆ บุคลิกท่าทางของทั้งสองดูคล้ายกับ คนวัยทองที่หนีออกมาจากบ้านพักคนชราเพื่อมาเรียนกันทั้งคู่...ทั้งคู่นี้ สนิทกันมาก เวลาไปไหนมาไหนทั้งสองมักจะไปด้วยกันเสมอๆ แม้ว่ากว่าจะไปได้ต้องมีการวางแผนปรึกษาหารือกันจนเกือบ จะลงไม้ลงมือกันก็ตาม..... ครั้งนี้ก็เช่นกัน
งานนิฮองไซพวกเราอยู่ปี 4 กันแล้วมีหน้าที่ทำอาหารขายกันแน่ละเมื่องานเสร็จพวกเราก็ต้องไปยืดเส้นยืดสายกันที่งานหน่อย ถึงแม้จะเย็นย่ำและงานจะใกล้เลิกแล้วก็ตามพวกเราก็ออกจากฐานที่มั่น เกือบหมดแล้วแต่ว่ายังเหลือเขาทั้งคู่อยู่... ดูจากรูปการแล้วสุบินนั้นเป็นอะไรไม่รู้ปฏิเสธคำชวนของออยนิดอย่างไร้เยื่อใย ประมาณว่าไม่อยากไปกับออยนิดซะงั้น ผมเลยเฝ้ามอง แอบดูเขาว่าทะเลาะเรื่องอะไรกันแน่ (โปรดสังเกตคำแปลด้านหลังถ้าอ่านภาษาเมืองไม่เข้าจาย..)
ออยนิด บ่าบิน ยะย๋างคิงบอไป๋ (ไอ้สุบินทำไมมึงไม่ไปกับกูวะไอ้สาด...)
สุบิน ก็คิงหั๊นเร๊อง้าว ขี้จ่มเห๋ย ฮาขี่ฮดต๊กห่มก็ว่าฮา แซงก็ว่าฮา ขี่เว่อยก็ว่าฮา ฮาก่ายนะบ่า ปอฮาเถียงคิงมาตุบฮลังฮาแฮม....
สุบินพูดด้วยเสียงที่รุนแรง+ความน้อยเนื้อต่ำใจอย่างแรง ( ก็มึงอะอีควาย โครตขี้บ่นเลย กูขี่รถตกหลุมก็ว่า แซงก็ว่า ขี่เร็วก็ว่า กูละเบื่อ พอกูเถียงเข้ามึงก็มาทุบหลังกูอีก )
และจากนั้นมีบนสนทนาอะไรไม่รู้ร่วม 10 นาที
แต่จนแล้วจนรอดออยนิดก็ง้อสุบิน จนเป็นที่น่าพอใจของสุบินแล้ว สุบินก็เลยหมดสนุก
สุบิน ปะ ปะ
ออยนิด บ่าไป๋ ฮาบอไป๋กะคิงละ บ่าบิน ( ไม่ไปกูไม่อยากไปกับมึงแล้วละตอนนี้ ) คราวนี้ถึงตาออยนิด งอนบาง
สุบิน บ่า...... ( อาการเริ่มเซงของสุบินเกิดขึ้น )
จากบทสนทนานี้นานๆไปก็กลายเป็น การลงไม้ลงมือของออยนิด โดยที่สุบินไม่ตอบโต้และไม่มีใครขอร้องให้สุบินมิตอบโต้
ผมเห็นว่าท่าทางสองคนนี่ทะเลาะกัน แล้วสถานการณ์ไม่ค่อยจะดี ด้วยความรักเพื่อนผมเลยหนีไปAirPort ไปสมทบและเดินเที่ยวกับเพื่อนๆ ที่มากันก่อนหน้าผม
แต่ที่น่าแปลกก็คือสุดท้ายและท้ายที่สุดสองคนนี้ จับจูงมือมาเที่ยวกันเหมือนเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น..
สุดท้ายขอเสริมหน่อยสุบินเป็นคนเรียนเก่งครับอย่างมาก
แม้ว่าบางครั้ง ไม่ซิมันเกือบทุกครั้งเลยก็ว่าได้สังเกตง่ายๆ วิชาไหนที่ไอ้หมูบินมันทำได้จะออกมาคุยกับเพื่อนประมาณว่า
สุบิน โอย..ข้อสอบยากจังเน้อ
คนอื่น อืม ๆ
สุบิน เราทำไม่ได้เลยอะ..ทำไมได้..เธอละ
คนอื่น อืม ๆ ใช่ ๆ ยากจริงเราก็ทำไม่ได้
แล้วมันก็คุยอะไรอีกไม่รู้ผมไม่สนใจหรอก..
พอคะแนนออกมาครับไอ้หมูบินมันผิด 2 ข้อ
โอโฮทำไม่ได้ ผิด 2 ข้อเนี้ยนะทำไม่ได้ (ไอ้สาดเอย ไอ้ผมคิดว่าข้อสอบไม่ยากเหมือนมัน ยังผิดเป็น 10 ข้อ เนี้ยหรอว่ะทำไม่ได้ของมึงไอ้หมูบินถ้ามึงทำได้คงออกข้อสอบให้อาจารย์ไปแล้ว..)
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
