ขอเชิญนักศึกษา มาเข้าคลาส 3 ได้นะคะ
บทที่ 3 นี่เล่าเรื่องยอดขาย แค่ 10 วัน จึงสั้นเป็นพิเศษอ่านดูแล้วอาจจะเป็นห่วงยอดขายแต่ที่บอกไว้แล้วว่า ปัญหาหลักที่เลิกขาย ไม่ใช่ยอดขายแต่เป็นปัญหาอื่นๆ ที่จะเล่าให้ฟังตามมาค่ะ
บทที่ 3 ตื่นเต้นจัง เมื่อเปิดร้านจริงจะเป็นยังไงหนอ
เนื่องจากแฟรนไชส์นี้ เคยมีมาอยู่แล้วบนถนนสุขุมวิทเศษนี้ และขายดีมากทางแฟรนไชส์จึงบอกว่า แบรนด์เขาเป็นที่รู้จักอยู่แล้ว แค่ขึ้นป้าย คนก้อจะสวิตช์มาร้านเราเอง แต่ด้วยความเป็นกังวลเราจึงเพิ่มความชัวร์ด้วยการแจกใบปลิวซึ่งทำขึ้นอย่างง่ายๆด้วย MsWord ขนาด A6 เล็ก ราว 2,000 ใบ ให้เด็กที่มีทั้งหมด และเรา ไปเดินแจกคนเดินผ่าน,เสียบหน้ารถ และแจกตามบ้านในละแวกนั้น นั่นทำให้เรารู้จักผู้เช่าเดิมๆที่เคยเช่าตึกนี้ และได้รู้จักความน่ากลัวของข้างบ้าน (ซึ่งจะเล่าต่อไป)
ขอนอกเรื่องให้ตื่นเต้นสักหน่อย....
แฟรนไชส์นี้ มีการทำงานเป็นระบบระเบียบมีสายส่งของวิ่งแน่นอน เรารับของสัปดาห์ละ 2 ครั้งโดยสายส่ง มีหัวหน้า ซึ่งทำหน้าที่ QC แต่ละร้านด้วย นอกจากนี้ ยังมีเทรนเนอร์ชาย 4 คน ระดับ ปวส. ทำหน้าที่สอนสาขาใหม่, ไปประจำที่ร้าน ตอนเปิดใหม่คอยช่วยออกบูธงานแฟร์,และสอนใหม่ กรณีเด็กหายหมด ฯลฯ และยังมีเด็กให้ยืมด้วยมีการประชาสัมพันธ์ในงาน และในทีวีสม่ำเสมอ เป็นมืออาชีพจริงๆเพื่อนๆ คงใจร้อนอยากอ่านแล้วล่ะสิ ว่า เปิดวันแรกเป็นยังไง???
เสาร์ 2 มิย 50 เปิดขายวันแรก ตามที่แม่สามีแนะนำ ว่าเป็นวันธงไชยจริงๆ เราไม่ได้เชื่อเรื่องพวกนี้หรอก แต่ว่า ไม่เชื่อ อย่าลบหลู่(แม่ผัว) เราเริ่มเตรียมอาหารตั้งแต่เที่ยงโดยมีเทรนเนอร์มาช่วยคนนึง เด็กยืนอยู่ครบ 7 คน พร้อมเรา ยืนเก้ๆกังๆในร้าน ใครจะมาเป็นคนแรกหนอ บ่ายสอง มีผุ้หญิงสองคนจอดรถเดินเข้ามา โจ๊กสองชาม นั่นคือ ลูกค้ารายแรกของเรา เด็กจึงรีบตักมาให้ เราเอาไปเสริ์ฟเอง เปิดไปสักครู่ ข้างๆบ้านมาซื้อ เจ้าของตึกมาซื้อ ร้านผัก ร้านชำ ร้านหมูมาซื้อ มีแต่พวกกันเอง มีคนอื่นทยอยมาซื้อบ้าง เรายืนตุ้มๆต่อมๆทั้งวัน สรุป ขายตั้งแต่บ่ายสอง ถึงตีสอง รวม 12 ชั่วโมง ได้แค่ 2,000 เท่านั้นเอง เราเริ่มรู้สึกนิดๆแล้วว่า มันน่าจะไม่เป็นอย่างที่แฟรนไชส์บอกซะแล้ว
วันต่อมา เราก้อเริ่มขายเวลาเดิม คือ บ่ายสองถึงตีสอง ผลลัพธ์ได้แค่2400 เท่านั้น คืนนั้น เรารู้แล้วว่า คงไม่ขายดีอย่างที่แฟรนไชส์พูด เราจึงให้เด็กออกสองคนที่ไม่ขยันเหลือเพียง 5 คนก้อพอ วันรุ่งขึ้น ขายพร้อมกัน 5 คน เวลาเดิมก้อยังได้เงินเท่าเดิมคือ 2300บาท
วันที่สี่ เราจึงคิดว่าบางที ขาย 12 ชั่วโมง ได้เงิน 2xxx ถ้าแยกสองกะ ขาย 18 ชม น่าจะได้เพิ่มขึ้นจึงทำการแบ่งสองกะทันทีโดยแยกคู่ ซึ่งทำให้เกิดการสไตร์คขอปรับเงินเดือนเราจึงต้องให้ออกไป2 คน(อ่านรายละเอียดในตอน ปัญหาเด็กในร้าน)
วันที่ห้า เราจึงต้องปรับกระบวนใหม่ เด็ก 3 คนพร้อมกัน ขาย 2 รอบ คือ 16-22 น. และ 6-9 น. การขาย 9 ชั่วโมง ทำให้ยอดขายเฉลี่ยเหลือเพียง 1800 บาท
ผ่านมา 10 วัน ความร้อนใจก้อเกิดขึ้นเราจะยอมให้เป็นแบบนี้โดยไม่ทำอะไรไม่ได้เรารู้จากลูกค้าว่าบนถนนเส้นนั้นนอกจากร้านโจ๊กแฟรนไชส์ของเรายังมีร้าน โจ๊กเมืองกรุง(เดิมเป็นแฟรนไชส์นี้แหล่ะ แต่แยกตัวออกไป) และ โจ๊กหม้อยักษ์เราจึงแกล้งแวะไปกินทั้งสองร้าน แล้วแกล้งคุยเยินยอไป เพื่อถามว่า ขายดีแค่ไหน ซึ่งฟังดูแล้วทั้งสองร้าน น่าจะขายได้ 6000-8000 บาทต่อวัน นั่นหมายความว่าโปรดักส์ตัวนี้มีตลาดรองรับแต่ทำยังไงให้เขาสวิตช์มากินร้านเรา คือ เราคิดว่า 4P : product พอใช้ได้บนถนนนี้ แถมร้านเราอร่อยสุด , price ก้อเท่ากันทุกร้าน Place อันนี้ยอมรับว่า ไม่จอแจเท่าสองร้านนั้น แต่มันไม่ใช่เรื่องที่จะแก้ไขได้ง่ายๆแล้ว Promotion อันนี้แหล่ะที่จะแก้ปัญหานี้ ทำยังไงให้ลูกค้ามาลองกินร้านเรา
นั่นนำไปสู่ โปรโมชั่นมหาโหด ที่เราเคยตั้งกระทู้ถามเพื่อนๆสีลม
ซึ่งเป็นโปรโมชั่นที่ได้ผลอย่างมาก นำตัวเลขเราขึ้นไปสู่ 8,000 บาทได้อย่างไม่น่าเชื่อ ติดตามได้ในบทต่อไป............
บทความนี้เป็นลิขสิทธิ์ของคุณ : มิมิแพนด้า
http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2008/02/B6293461/B6293461.html
หมายเหตุทางเว็บไซต์ www.tpa.or.th ได้รับอนุญาติจากคุณมิมิแพนด้าในการนำมาเผยแพร่เพื่อเป็นวิทยาทาน
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
